Wat zou jij tegen jouw jongere ik willen zeggen?

|| Bron beeld: Kreanille Design ||

Het is iets bijzonders om over na te denken: wat zou jij zeggen tegen je jongere ik? Wat zou je doen als je terug in de tijd kon gaan, als je dingen over mocht doen uit je jeugd? Wat zou je anders doen? Wat had je willen weten of juist niet? Best confronterend ook, want wie weet zijn er wel dingen waar je liever niet aan terugdenkt, fouten die je hebt gemaakt. Het is een mooi idee, dat je als jongere versie van jezelf een brief zou krijgen van de jou uit de toekomst. Helaas kan het niet, maar als je je even wilt bezinnen op je jeugd en hoe jij toen was, kun je het wel doen!

Moet je er wel over nadenken?

Dit is natuurlijk een vraag die je jezelf zou kunnen stellen: is het wel goed om hierover na te denken? Het verleden is geweest, het is voorbij en in principe heeft het weinig zin om erop terug te kijken. Er zullen altijd dingen zijn die we minder fijn vinden aan vroeger, dingen waar we spijt van hebben en niet graag aan terugdenken. Wat heeft het dan voor zin om dat wel te doen, om na te denken over de waarschuwingen die je had willen krijgen? Levert dat niet alleen oude pijn en nare herinneringen op? Misschien wel. En moet je dat dan wel willen? Ja… misschien wel.

Het kan je sterker maken

Zoals ik het zie, kan het heel fijn zijn om na te denken en te schrijven over wie je vroeger was, hoe je leven toen was en hoe je in elkaar zat. Het hoort namelijk bij jou: alles wat je toen hebt gedaan, de lessen die je hebt geleerd, de fouten die je hebt gemaakt, de dingen die je moeilijk vond, de momenten waarop je het zwaar had, alles wat je bereikt hebt, al je dromen en onschuld en wensen: al die dingen hebben bijgedragen aan wie je nu bent. Het hoort bij jou, en als er dingen anders waren gegaan, was je waarschijnlijk niet de persoon geweest die je nu bent. En als je dat kunt inzien, als je je al die dingen kunt herinneren met het besef dat jíj dat bent, daar kun je heel sterk van worden. Ik kan het niet eens goed uitleggen, het is iets wat je moet ervaren, denk ik.

Mijn brief aan mijn jongere ik

Ik vind het echt wel moeilijk om hierover na te denken: niet omdat het confronterend is, maar omdat er zoveel dingen zijn gebeurd en omdat ik het echt lastig vind om na te denken over wat ik dan zou willen zeggen. Maar net zoals in het mooie filmpje hierboven heb ik wél wat dingen te zeggen tegen de ik op bepaalde leeftijden.

Lieve vijfjarige,

Blijf gewoon zo lekker kinds zoals je bent. Maak je geen zorgen over later, want dat komt allemaal goed. En nee, het is niet erg dat je het soms stom vindt om naar het kinderdagverblijf te moeten. Sterker nog: als je eenmaal naar de basisschool moet, zul je dat nog heel lang stom en eng blijven vinden. Maar ook dat is niet erg. Jij bent iemand die graag alleen is en daar zul je later veel profijt van hebben. Alles komt op zijn pootjes terecht.

Lieve tienjarige,

Het komt goed. Je bent nu ziek en het ziet er allemaal niet goed uit, maar je komt er weer bovenop, echt waar. Je zult weer kunnen lezen. Je haar zal weer aangroeien. Je zult weer leren lopen. Je zult weer naar huis mogen. Het zal beter gaan en er zal een moment komen waarop je ineens beseft dat het nog nooit zo goed is gegaan. En zo zal het blijven. Dat beloof ik.

Lieve twaalfjarige,

Neem het allemaal niet té serieus, oké? Je bent jong. Je mag best een beetje gekke dingen doen, dwars zijn, af en toe je huiswerk niet maken, niet naar je ouders luisteren… maak af en toe een beetje lol en laat je schooltijd niet te snel voorbijgaan.

Lieve veertienjarige,

Blijf knokken. Blijf hard werken. Blijf je best doen voor wiskunde en biologie en blijf oefenen op de uitspraak van de talen. Aanvaard de hulp die je krijgt, ook al vind je het moeilijk dat je die hulp nodig hebt. Dat diploma gaat er komen, en het zal super zijn als je het eenmaal gehaald hebt. Nee, het is niet altijd makkelijk. Maar blijf je best doen. Je gaat het halen.

Lieve vijftienjarige,

Die jongen op wie je verliefd bent… hij zal lief voor je zijn, maar je zult er ook achter komen dat hij het niet is voor je. Dat je niet bij hem past. Dat je er nog niet aan toe bent om echt een relatie te hebben. En dat is oké. Het zal een poosje vervelend zijn. Maar je zult de eer aan jezelf houden en ik ben er heel trots op dat je daarin slaagt.

Lieve zestienjarige,

Wees niet te lang verdrietig om die stukgelopen vriendschappen. Je hebt er fijne herinneringen aan overgehouden en je zult over een tijdje niet alleen ontdekken welke vrienden er áltijd voor je zullen zijn, maar ook nieuwe vrienden maken die heel veel voor je zullen gaan betekenen.

Lieve negentienjarige,

Het zal moeilijker worden dan je nu denkt, met studeren en stagelopen en alles. Er zullen tegenslagen zijn. Momenten waarop het gewoon te veel wordt, te veel van alles. Er zullen momenten zijn dat je met jezelf in de knoop zit, met onzekerheden en twijfels. Maar je kunt dit. Je zult er enorm gelukkig van worden omdat je gaat ontdekken dat het is wat je wilt. Doe je best. Blijf op jezelf vertrouwen, in alle opzichten. Het is oké als het af en toe moeilijk is, dat is normaal. Echt. Wees niet te streng voor jezelf, ga op je gevoel af. Je doet het zo ontzettend goed en je hebt al zo ontzettend veel bereikt. Het komt allemaal goed. Blijf jezelf.

Wat zou jij willen zeggen tegen je jongere ik?