Vivian 
Caitlin zuchtte inwendig en trommelde rusteloos met haar vingers op de bar. Het was druk en zo te zien zou het nog wel even duren voor ze haar bestelling kon doorgeven aan een van de bartenders. Ze moest geduldig wachten, terwijl ze hier niet eens wilde zijn. Ze begreep de goede bedoelingen van Louise best, maar in plaats van de afleiding die ze zo nodig had, werd ze hier in Londen nu met nieuwe problemen opgezadeld. Waarom was Samantha, de nicht van Louise, met toegangskaarten voor Club Max aan komen zetten? Club Max nota bene, van alle clubs in Londen waar ze vanavond heen hadden kunnen gaan!
Hoe ik bij dit boek kwam
Ik kende Marina Folkers eigenlijk alleen van naam: haar boek Faye en Sean: a love story is typisch zo’n boek dat me wel aanspreekt, maar dat toch altijd onder de hoeveelheid andere nog te lezen boeken verdwijnt. Toen ze me vroeg om mee te doen aan de blogtour voor haar nieuwe boek, was ik enthousiast: het boek leek me mooi, het was een toffe kans om Marina en haar schrijfkunst wat beter te leren kennen en natuurlijk was het een enorme eer! Ik was erg benieuwd naar Zoektocht terug, maar al snel nadat ik was begonnen in het boek wist ik dat het absoluut geen probleem zou zijn om een mooie bijdrage te leveren. Sterker nog: toen ik het bijna uit was wist ik dat een brief aan Caitlin niet genoeg zou zijn. Ik moest en zou ook nog eens een recensie schrijven.
Waar het over gaat
Caitlin is voor een vakantie in Londen met haar beste vriendinnen Louise en Samantha, maar ze heeft het allesbehalve naar har zin: haar vriend Steven laat alsmaar niets van zich horen en Caitlin is behoorlijk onzeker over hun relatie. Als ze in Londen de knappe ex-filmster Max tegenkomt en hij een deur naar haar verleden openzet die ze liever dicht had gehouden, krijgt ze het nog moeilijker. Want heeft ze het allemaal eigenlijk wel zo goed voor elkaar? Of probeert ze zichzelf iets wijs te maken om het echte probleem maar niet te hoeven zien?
Wat ik ervan vond
Ik weet niet wat ik precies verwachtte van dit boek: volgens mij ging ik erin met een gevoel van ‘’ik zie wel wat ik ervan vind’’ – en dat heeft goed uitgepakt! Bewijst wel weer dat het gewoon heel goed en fijn is om niet te veel te verwachten van een boek voordat je gaat lezen, want Folkers heeft me echt heel aangenaam verrast. Zoektocht terug is eigenlijk de perfecte feelgoodroman: het verhaal is niet te dramatisch, maar ook niet te oppervlakkig. Niet te zoetsappig, maar ook zeker niet saai. Precies romantisch genoeg, precies voorspelbaar genoeg en precies grappig genoeg: het is allemaal echt heel goed aangevoeld en afgewogen. Folkers’ schrijfstijl is ontzettend vlot en het leest heerlijk weg: ik heb het in een weekend uitgelezen en het is gewoon een perfect boek om mee te ontspannen!
Innerlijke monologen
Folkers vertelt met Zoektocht terug het verhaal van Max en Caitlin, die allebei zo hun eigen struggles doormaken maar juist door hun band met elkaar de kracht en inspiratie vinden om te groeien. Het perspectief wisselt tussen deze twee hoofdpersonen en dat heeft ze heel goed neergezet: boeiende dialogen worden afgewisseld met ijzersterke innerlijke monologen. Je ziet niet vaak dat een auteur echt heel diep de gedachten- en gevoelenswereld in gaat van een personage en het wordt dan snel langdradig, maar bij dit boek juist absoluut niet: het sleept je juist helemaal mee en maakt het een heel mooi en intiem verhaal. Door de perspectiefwisseling krijg je bovendien een heel mooi beeld van de gebeurtenissen en ook dat is precies goed gedaan.
Verrassend
In het begin had ik nog het idee dat de schrijfster af en toe te snel wilde en dacht ik dat het allemaal best voorspelbaar zou blijken te zijn, maar ook wat de plot betreft heeft Folkers me verrast. Niet alleen maakt zowel Max als Caitlin een hele mooie ontwikkeling door die het verhaal voortstuwt, ook hun band is echt heel mooi en diepgaand: ik heb genoten van de manier waarop ze elkaar steeds duwtjes geven en ik vond het prachtig om te ontdekken wat hun verbintenis in het verleden precies was. Het is een soort puzzeleffect: alles klopt eigenlijk gewoon als het eenmaal duidelijk wordt. Ze krijgen samen iets bijzonders, en juist daardoor ontdek je heel veel over wie ze zelf zijn.
Thema’s
In mijn blogtourbrief aan Caitlin schreef ik al hoe bijzonder ik haar vond: ze is zo’n écht personage met haar kwetsbaarheid en onzekerheden, maar ik vond het ook erg mooi uitgewerkt hoe ze langzaam groeit en haar eigen keuzes gaat maken. Met Max had ik iets minder een klik, omdat het in mijn ogen echt Caitlins verhaal is: wel vind ik dat Folkers de minor characters en dan vooral de mensen in Caitlins leven heel mooi tot leven heeft gewekt, zodat ze echt een betekenis krijgen. Maar het mooiste vind ik toch wel de thema’s: over het volgen van je hart versus je verstand, over fouten en keuzes maken, over angst en twijfels. Ik denk dat het een verhaal is waar we ons allemaal wel in kunnen herkennen: oprecht en uit het leven gegrepen.
Conclusie
Zoektocht terug is een boek waarin eigenlijk alles precies goed gedaan is: de schrijfstijl, de personages, de thema’s en de verhaallijn. Alles klopt, alles valt op zijn plaats en het komt zo mooi uit de verf dat je er nog lang over blijft nadenken. Het is een boek waar je om gaat geven, waar iedereen wel iets van zichzelf in kan terugvinden en dat maakt het absoluut de moeite waard.
Titel: Zoektocht terug
Auteur: Marina Folkers
Uitgeverij: Ellessy
Verschenen: april 2017
Aantal bladzijden: 360
Genre: roman
ISBN: 9789086603367
Beschikbaar als: paperback
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
