Zes seconden – Daniëlle Bakhuis

‘Blijf nou eens stilliggen. Als je stilligt, gebeurt er niets.’ Jacky duwt haar knieën extra hard op mijn bovenarmen. Ik lig diagonaal op haar tweepersoonsbed, mijn voeten bungelen boven de vloer en mijn nek balanceert ongemakkelijk op de harde rand van een afwasteiltje. Ze zit wijdbeens boven op me en trekt een blikje Red Bull open. Er stijgt een zure lucht op die me misselijk maakt. ‘Mmm, zo lekker.’ Jacky houdt het blikje onder haar neus en snuift diep. ‘Han, maak jij het filmpje?’

Eerste indruk

Van Daniëlle Bakhuis las ik eerder al Wat als… en Wraak, aar over Zes seconden twijfelde ik eigenlijk wel een beetje. Het leek me echt compleet anders dan haar eerdere romans, een beetje thriller- of horrorachtig. Toen ik me eenmaal verdiept had in waar het precies over ging, kon ik mijn vermoedens echter al bijstellen en ik verwachtte een verhaal over een soort Project X. Daar leek het wel een klein beetje op, maar toch ook weer niet.

Waar het over gaat

Jasmijn en haar vriendinnen Hanna, Jacky en Olivia zijn helemaal in de ban van het zes seconden-spel, waarbij je gedurende zes seconden iets bizars moet doen, zoals douchen met je kleren aan of keihard gillen tijdens een proefwerk. Het hoogtepunt van deze trend is het Feest, een topgeheime en bovendien illegale bijeenkomst waar alleen een selecte groep genodigden welkom is en waar iedereen zich verschuilt achter anonimiteit. Het ondenkbare gebeurt: Jasmijn en de andere meiden worden uitgenodigd voor het Feest en zonder dat ze het van plan was, raakt Jasmijn betrokken bij de Afrekening. Een ritueel waarbij een groep mensen geld op de grond gooien en wie besluit het op te grabbelen, wordt door de rest zes seconden lang in elkaar getrapt. Jasmijn schrikt van de harde realiteit van de Afrekening en wanneer het slachtoffer een bekende van haar blijkt te zijn, laat het haar niet meer los… wat is er gebeurd? Waarom?

Wat ik ervan vond

Zes seconden heeft mij enorm verrast. Ik vond het absoluut sterker en beter dan het nogal oppervlakkige verhaaltje van Wraak en vele malen volwassener dan Wat als… en bovendien laat Bakhuis hiermee zien dat ze ook de heftigere en donkerdere onderwerpen goed weet aan te snijden. Ik heb maar weinig genoteerd in mijn recensieschriftje tijdens het lezen, simpelweg omdat ik het vooral gewoon een goed boek vond zonder echte dieptepunten of inconsistenties.

Het sterke aan dit boek is vooral het verhaal. Qua thematiek past het goed in de sfeer van Wat als… want ook hier weer vertelt Bakhuis over de problemen en conflicten waar je als doorsnee tiener mee te maken krijgt en het hoe en waarom daarvan. Ditmaal draait het vooral om vriendschap en groepsdruk: hoe ver ga je om erbij te horen, om iemand te zijn? Tegelijkertijd zijn er andere thema’s die misschien wel nog sterker zijn: geld, macht, controle, de invloed die zulke dingen op jou en je daden kunnen hebben. Die thema’s zijn erg goed uitgewerkt in een enorm boeiende verhaallijn die bovendien origineel is: er zijn maar weinig young adult romans over dit onderwerp en wat dat betreft weet Bakhuis steeds de juiste insteek te vinden. Het sfeertje rondom het Feest en de duisternis rondom de organisatie daarachter, waarvan je weet dat het serious business is, zorgen bovendien voor een intrigerende spanningsboog.

De personages zitten goed in elkaar, vooral door de manier waarop ze met elkaar praten en op zichzelf reflecteren – zoals het een goede young adult betaamt – maar ook doordat ze perfect weergeven hoe jongeren van die leeftijd in elkaar zitten en welke motieven en drijfveren zij hebben. mede daardoor heeft het verhaal een aantal hele goeie wendingen waardoor je echt wordt verrast: een paar keer slaagt Bakhuis erin je op het verkeerde been te zetten en je dan weer in een compleet andere richting mee te sleuren.

Ten slotte mankeert ook aan de schrijfstijl weinig: het leest vlot zoals we van de auteur gewend zijn, maar ook aan diepgang en emotionele lading ontbreekt het zeker niet. Als er dan toch een zwak punt zou moeten zijn, dan is dat misschien het feit dat sommige personages vrij nutteloos lijken te zijn omdat hun rol achteraf bezien erg klein is. Los daarvan is dit een sterk verhaal dat smaakt naar meer: helaas is het nogal onduidelijk wanneer het vervolg uitkomt, aangezien die al twee keer schijnt te zijn uitgesteld.

Conclusie

Zes seconden is een hoogst intrigerend boek dat een treffend verhaal vertelt: het is sterk geschreven, met goede personages en veel sfeer. Vandaar dan ook de waarschuwing dat je dit boek beter niet kunt lezen als je ’s avonds laat alleen thuis bent.

Titel: Zes seconden (Regel 1: Zwijg als het graf over het Feest)
Auteur: Daniëlle Bakhuis
Uitgeverij: Ploegsma
Aantal bladzijden: 240
Verschenen: november 2014
Genre: young adult roman
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |