Ik zal het maar eerlijk zeggen: discipline is niet zo’n sterke kant van mij. Als het gaat om school of iets wat echt af moet kan ik mezelf heus wel dwingen om er even voor te gaan zitten, maar meestal word ik vrij snel afgeleid door social media, een spelletje dat vraagt om mijn aandacht – omdat ik weer heel veel levens of een volle energiemeter heb – of iets in die trant. Op vakantie was dat echter anders: we hadden niet de hele tijd internet en nou ja, let’s face it: het internet is gewoon de oorzaak van al die afleidingen. Dus op het moment dat het er niet is… boem. Discipline. Op die manier heb ik ook ontdekt hoe ontzettend lekker het is om hele lange, ongestoorde schrijfsessies te houden.

Discipline voor discipline

Het is niet zo gek dat ik me heb voorgenomen om dat lange en ongestoorde vol te gaan houden nu ik weer thuis ben, want ik ben zoveel productiever als ik zonder al die onnodige invloeden gewoon erop los kan typen. Maar nou ja, ik acht dat voornemen niet heel erg geloofwaardig. Terwijl ik dit typ zit ik namelijk ook voortdurend spelletjes op mijn iPad te spelen. Je zou kunnen zeggen dat je, klinkt een beetje gek, discipline nodig hebt om discipline te hebben. Bij mij komt die discipline voor discipline heel erg voort uit het feit dat ik weet dat er verder niets is behalve die ene activiteit. Ik heb misschien wel chatberichtjes of nieuwe levens, maar daar kan ik nu even niks mee – dat was tenminste op vakantie zo. Ik heb in de caravan echt onwijs veel geschreven, ik heb geen idee hoeveel bladzijden of hoofdstukken – en ik ben te lui om dat te checken, haha – maar in twee weken is er in ieder geval meer op mijn computer verschenen dan normaal gesproken als ik thuis ben.

Uit de weg ruimen

Dat komt ook heel erg doordat ik steeds efficiënter bezig ben met iets wat ik schrijfverzorging noem: dingen die te maken hebben met het schrijven, maar die niet het echte schrijven zijn. Bijvoorbeeld research en het uitwerken van plotlijnen: ik zorg er tegenwoordig heel zorgvuldig voor dat die dingen goed uitgewerkt zijn, dat ik alle antwoorden op eventuele vragen al heb en dat ik per hoofdstuk ook weet wat er moet gaan gebeuren. Natuurlijk gebeurt het maar al te vaak dat dingen anders lopen, maar voor de hoofdlijnen moet genoeg vastliggen om ervoor te zorgen dat ik niet uit het verhaal hoef te stappen. Het Anne van Kleef-gedeelte van mijn historische roman is op vakantie helemaal af gekomen en dat kwam doordat ik haar leven al helemaal had onderzocht en ook precies wist hoe het in het verhaal zou gaan komen. Dat is echt heel erg fijn geweest!

De gouden tip

Ongestoord schrijven: het is zo onwijs goed voor je productiviteit, maar ook voor je schrijfvaardigheid zelf omdat je zonder afleiding veel beter in het verhaal zit, veel meer kunt aanvoelen wat je personages willen en doen en wat er allemaal gebeurt. Het enige wat je eigenlijk echt kunt doen om je schrijfdiscipline te vergroten op zo’n manier dat je in staat bent om alle verleidingen van afleiding te weerstaan en heel lang achter elkaar te schrijven, is door ermee te oefenen. Zet een timer en test hoe veel je gedaan kunt krijgen in een bepaalde periode, zonder welke afleiding dan ook. Weet wat je kunt, en als je eenmaal beseft hoe prettig het is om zo te werken wordt het veel gemakkelijker. Ook iets om je te realiseren: afleiding betekent vaak dat je eigenlijk niet echt wilt doen wat je ”moet” doen, om de een of andere reden. Dat kan bijvoorbeeld schrijfangst zijn en dan moet je zelf een beetje aanvoelen hoe je daar het beste mee kunt omgaan: iets anders gaan doen of je er gewoon in gooien.  Geloof me… het is zo fijn!