Writing Wednesday #20: Meerdere verhalen tegelijk

Ik ontdekte begin deze maand dat er niet één, maar twee Camp-edities van de NaNoWriMo (National Novel Writing Month) zijn: eentje in april en eentje in juli. Vorig jaar begon ik met mijn historische roman op vakantie in Italië, wat een ware heerlijkheid was. Met die roman ben ik nog steeds bezig (ja, dat gaat niet zo snel als je veel onderzoek moet doen) en ik was van plan om te proberen dat verhaal vóór 1 juli af te krijgen, zodat ik op die datum met het vervolg zou kunnen beginnen, al ben ik bang dat me dat niet gaat lukken omdat ik nog best veel moet en niet veel tijd heb. Door het boek Anna and the French Kiss kwam ik echter op een lumineus idee voor een nieuw verhaal: ik was van plan dat gewoon uit te werken en in de ijskast te leggen voor later, maar toen ontdekte ik dus Camp NaNoWriMo April. In een opwelling (net als vorig jaar juli) besloot ik eraan mee te doen, met dat verhaal waarvan ik het idee net tot in de puntjes had uitgewerkt.

Ik dacht dat het wel wat kon worden: ik zou proberen zoveel mogelijk in één keer te schrijven zodat ik tegelijkertijd gewoon aan mijn historische roman zou kunnen werken. Het moest lukken, omdat ik de hele plot al klaar had liggen, tot in detail wist hoe de personages zich zouden ontwikkelen, scènes helemaal in mijn hoofd had zitten en zelf wist waar het moest eindigen, wat ik normaal gesproken niet concreet weet. Ik dacht dus, ja, dat gaat helemaal goed komen en superleuk worden.

Ik heb de proloog geschreven. Drieduizend nog wat woorden.

En toen?

Niets meer.

Nu is het alweer halverwege april en nog steeds staat alleen de proloog op papier. Ik denk wel dat ik het zou redden als ik flink gepassioneerd en vlot doorschreef, maar dat ga ik niet doen. Waarom niet? Omdat ik er geen zin in heb. Ik heb zin in mijn historische roman, ik zit in mijn historische roman, en er is even geen plek voor andere personages, andere verhalen en andere werelden. Vooral omdat de beide verhalen heel erg uit elkaar liggen: de een is historisch en de andere hartstikke moderne dramafictie. Dat vind ik het nadeel van dat soort spontane beslissingen: het kan heel goed uitpakken, zoals vorig jaar (toen schreef ik zo intensief dat ik op iets van 60.000 woorden zat tegen het eind van april) maar het kan ook een vergissing blijken te zijn, een beslissing war de tijd nog niet rijp voor was. Zoals nu is gebeurd, waar ik overigens helemaal niet mee zit. NaNo is leuk, hartstikke leuk zelfs, maar als het niet gaat, dan gaat het niet.

Brengt me ook meteen op het uiteindelijke punt: schrijf, als het even kan, niet meer dan één verhaal tegelijk. Ik weet nog dat ik vroeger, toen ik nog heel erg in het fantasy-genre zat, gewoon aan drie verhalen tegelijkertijd schreef. Dat kwam doordat ik zo dol was op schrijven en er niet zo serieus mee bezig was, als ik het maar leuk vond. Met boeken deed ik dat ook, ik las er soms wel vijf tegelijk. Nu heb ik die neiging ook nog wel eens, maar ik heb echt geleerd dat je één boek tegelijk moet lezen als je er echt ten volle van wilt genieten en alles in je op wilt nemen. Dat is met schrijven ook zo: als je meer dan één verhaal tegelijk schrijft, kan het in mijn ervaring gebeuren dat je de draad kwijtraakt, vervreemdt van je personages, op een gegeven moment niet meer weet hoe het nou ook alweer zat… je raakt je verbinding met het verhaal kwijt en daardoor ook je zin om te schrijven. Geen zin om te schrijven leidt uiteindelijk tot verdwijning van je passie, en dát zou heel erg zonde zijn.

Mijn advies: niet doen dus! Hou het lekker bij één verhaal, zeker als je echt een serieuze schrijver bent of wilt zijn. J.K. Rowling was ook niet met drie Harry Potterboeken tegelijkertijd bezig, haha. Wat ik wel aanraad, is om te zorgen dat al je ideeën behouden blijven. Als je een ingeving krijgt voor een nieuw verhaal, werk dat dan uit zoveel je kunt en voeg het ook toe als je nieuwe inspiratie krijgt. Documenteer alles, gooi alsjeblieft niets weg want dat is enorm zonde! Ik heb op mijn laptop twee schrijfmappen, eentje met schrijfplannen en eentje met verhalen voor later. Dat is ook belangrijk: als je aan een verhaal begint en er toch weer mee stopt, delete het dan niet! Laat het staan, bewaar het boekje in je la of hou het document op je computer, desnoods in een weggestopt mapje. Je weet nooit of je later weer gemotiveerd raakt om verder te gaan en dan is het er tenminste nog.