In Nederland hebben we Maren Stoffels, bekend van de Dreadlocks & Lippenstift-serie (vreselijke boeken, echt geen aanrader), die op haar zeventiende debuteerde. In Engeland is Abigail Gibbs (zie foto) helemaal hip & hot: ze is 19 en haar tweede boek is dit jaar verschenen, het vervolg op Violet: De Duistere Heldin dat Herfstroos getiteld is. Ierland heeft Cecelia Ahern, die op haar eenentwintigste het beroemde P.S.: I Love You schreef, in 2007 verfilmd met Hilary Swank en Gerard Butler. Ook de Britse Samantha Shannon, bekend van Het bottenseizoen, zag haar eerste boek in de winkel liggen toen ze nog maar 21 was. In de Verenigde Staten hebben we Lauren DeStefano, Kiera Cass, Ransom Riggs en Tahereh Mafi, die allemaal hun debuut publiceerden ruim voor hun dertigste. Het lijk dus een trend te zijn: jong en schrijven. Nu zijn er natuurlijk heel veel jonge boekenwurmen die ook van een schrijfcarrière dromen, maar laten we het eens even kritisch bekijken: is het wel echt zo verstandig om al heel jong je carrière te beginnen?

Ik weet niet meer precies wanneer, maar een tijdje geleden las ik op internet dat schrijvers pas op het hoogtepunt van hun werk komen als ze al in de veertig zijn. Mijn moeder las het toevallig ook en zei: ”Nou Vief, dan kun je nog lang wachten” – precies wat ik ook dacht. Jeetje. Op je veertigste pas? Op z’n vroegst?! Nou, dank je feestelijk maar daar geloof ik dus niets van. De openingsalinea van dit stuk bewijst dat het helemaal niet zo hoeft te zijn, er zijn talloze auteurs die ruim voor hun dertigste al succesvol zijn. Dat dat niet geldt voor mensen als Japin, Koch of Van Dis… tja, daar zit ik niet zo mee. Overigens, twee van Nederlands geliefdste vrouwelijk schrijfsters, Simone van der Vlugt en Saskia Noort, zijn ook op vrij jonge leeftijd begonnen én succesvol geworden. Dus, eh… nee, ik geloof niet dat je per se pas in je forties echt gaat pieken. Gewoon niet. Slaat nergens op. Hoop ik. Ik bedoel, als je goed bent dan ben je goed, toch? Dat is toch niet aan leeftijd gebonden.

Bron

Nadelen

Maar toch, het is misschien ook niet zo’n supergoed idee om al in je tienerjaren te beginnen met schrijven. Tenzij je heel goed bent, zoals Abigail Gibbs, is de kans groot dat uitgevers je niet eens willen vertegenwoordigen. Ze nemen je niet serieus, en daar hebben ze best een goede reden voor. Je bent namelijk nog jong, weet misschien nog niet echt wat je met je leven wilt, hebt nog meer hobby’s of bent bezig met een baan of opleiding waardoor je weinig tijd hebt om te schrijven en dus ook weinig tijd voor een volgend boek. Bovendien, doordat je nog jong bent is het schrijven misschien een gril: het zou kunnen dat je later toch nog de interesse of de passie verliet. Toen ik een jaar of vijftien was, schreef ik al fanatiek, maar een bewuste passie zoals nu was het nog niet, ik deed het omdat ik het leuk vond maar dacht er verder niet zo over na. Een ander nadeel is wat je vooral ziet bij Stoffels: als je jong begint met een bepaald genre, krijg je algauw dat etiket op je geplakt en is het heel moeilijk om daar later nog uit te komen. Natuurlijk geen probleem als je ook bij dat genre wilt blijven, maar als je van experimenteren houdt is het een probleem. Je wordt dan eigenlijk automatisch ”die achttienjarige die over achttienjarigen schrijft” om maar een voorbeeld te noemen. Ten slotte is het ook nog zo dat je niet meer goed van dat imago als schrijver afkomt als je het eenmaal hebt gekregen: mensen zullen je, ongeacht wat je nog gaat doen, altijd blijven associëren met de boeken die je schrijft of geschreven hebt. Terwijl je jeugd juist nog een periode is om je te ontwikkelen.

Voordelen

Natuurlijk is het niet alleen maar een slecht idee om als jongere al te beginnen met schrijven. Helemaal niet zelfs: hoe eerder je begint, hoe groter de kans is dat je steeds beter zult worden, want al doende leert men. Hoewel je wel wat ervaring mist – maar dat mist elke beginnende schrijver, hoe jong of oud ook – kun je gaandeweg ontdekken hoe je als schrijver bent en hoe je het liefst te werk gaat. Je hebt bovendien alle tijd om uit te zoeken of het schrijven echt iets voor je is, of je erin verder wilt en of je het vindt passen bij wie je bent en hoe je je leven voor je ziet. Daar komt nog bij dat je, als je al jong gepubliceerd bent, wel meteen naam voor jezelf maakt: mensen zullen je niet snel meer vergeten als je nog vóór je twintigste al een goed boek in de winkel hebt liggen.

Dus?

Tja, wat moet je hier nou uit opmaken? Dat is geheel aan jou. Ik denk zelf dat je gewoon moet doen wat je hart je ingeeft. Is schrijven je grote passie en droom je van bestsellerlijsten en het Boekenbal, denk je dat je het ondanks je leeftijd in dat wereldje kunt maken én uithouden en weet je dat je voor altijd een schrijver in hart en nieren zult blijven, dan zou ik zeggen… ga ervoor. Wat mijzelf betreft, ik antwoord ja op mijn eigen vragen hierboven, maar toch aspireer ik het (nog) niet echt om uitgegeven te worden. Vooral omdat ik op dit moment door mijn studie en alle andere dingen, mijn blogs bijvoorbeeld, gewoon geen tijd heb om te schrijven met de frequentie die je nodig hebt als je een published author bent. Ik schrijf vol passie en blijf dat ook zeker doen, maar vooralsnog alleen voor mezelf: als ik wat ouder ben en misschien na mijn afstuderen, dan ga ik misschien wel eens op zoek naar een uitgever. Of misschien ook wel eerder, als ik denk dat ik er klaar voor ben. Dat is eigenlijk het allerbelangrijkste: neem pas stappen om te proberen uitgegeven te worden als je voelt dat je er klaar voor bent.