Vivian 
‘Jij maakt het uit met mij?’ Sven kijkt me aan alsof ik net heb voorgesteld om onze tanden met scheermesjes te poetsen. ‘Serieus? Jij? Met mij?’ Ik bijt op de binnenkant van mijn wang om niets terug te zeggen. Van het medelijden dat ik een paar minuten geleden nog had, is niets meer over. Ik had er zo tegen opgezien om het uit te maken. Op internet had ik opgezocht wat de beste manier was om het te doen. blijf altijd aardig. Hij of zij heeft het al moeilijk genoeg, was zo’n tip. Dikke kans dat degene die dat schreef het nog nooit heeft moeten uitmaken met een type als Sven.
Eerste indruk
Na Wat als… was ik erg benieuwd naar meer boeken van Daniëlle Bakhuis en deze leek me van alle mogelijkheden het leukste. Een sappig – zo stelde ik het me voor – verhaal over wraakacties, internetperikelen en jaloerse exen? Count me in! Ik verwachtte een soort gelijkwaardige van Wat als, met ook hier weer een mooi moraliserend verhaal. Een heel klein beetje teleurgesteld was ik echter wel.
Waar het over gaat
Frederique is vijftien en al sinds de brugklas stapelverliefd op Sven, de knapste, populairste en meest gewilde jongen van de school. Ze heeft een online dagboek waarop ze brieven aan en gedichtjes over hem schrijft en nog geen jaar geleden kreeg ze eindelijk verkering met hem. Maar nu is ze wel klaar met hun relatie en maakt ze het uit, alleen blijft dat niet helemaal zonder gevolgen: Sven gaat wel heel erg luchtig om met het feit dat hij haar kwijt is en vooral met Frederiques gevoelens…
Wat ik ervan vond
Ik verwachtte eerlijk gezegd een verhaal over een stikjaloerse ex die dingen als naaktfoto’s en seksfilmpjes op internet zou gooien nadat Frederique het had uitgemaakt, een beetje in de stijl van Keerzijde van Caja Cazemier en Martine Letterie. Dat was echter niet helemaal hoe het verhaal in elkaar zat: in plaats daarvan vindt Sven het juist absoluut niet erg dat het uit is en solt en dolt hij erop los met Frederique, haar gevoelens en eigenlijk ook haar leven en identiteit. Dat was één van de problemen die ik had met dit boek: ik kon gewoon geen hoogte krijgen van het personage Sven en ik heb er altijd behoorlijk moeite mee als personage worden neergezet als pure slechteriken, zonder diepgaand achtergrondverhaal. Al was het maar een subtiele hint geweest, dan had ik in ieder geval om Sven kunnen geven. Maar hij deed me eigenlijk gewoon niets: ik haatte hem niet, ik haatte wat hij deed, maar verder niet.
Wraak is niet zo sterk als Wat als…, jammer genoeg. In Wat als… kunnen we genieten van een geweldig diepgaand verhaal over het hoe en waarom van pesten en de gevolgen ervan. Er wordt niet met een moraliserend vingertje gezwaaid, want dat moraliserende zit in het verhaal en in de personages. Dat is in Wraak in veel mindere mate aanwezig en dat is jammer. Waar Bakhuis bij Wat als… koos voor een bijzonder gewaagd perspectief, doet ze dat nu niet en daardoor is het allemaal een beetje een standaard slachtofferverhaal. Er komen mooie passages voorbij over liefde die anders blijkt te zijn dan je dacht en hoe ver je kunt gaan met van je afbijten, maar het is jammer dat het boek het echt van die passages moet hebben als het gaat om de moralisatie.
Een sterk punt dat echter ook in Wat als… terug te vinden was, zijn de personages. De belangrijke figuren zijn bijzonder sterk uitgewerkt, hebben een eigen persoonlijkheid en lijken zo uit het leven gegrepen te zijn: het is eenvoudig om mee te leven met de herkenbare Frederique en haar zussen zijn bijvoorbeeld erg leuk. Ook Sven komt wel tot leven qua karakter, maar zoals gezegd niet qua motieven en achtergrond. Tegelijkertijd zijn er de minder belangrijke figuren die worden neergezet als standaardtypetjes, en het duurt even voor je begrijpt dat Bakhuis dat hoogstwaarschijnlijk bewust heeft gedaan om de focus te kunnen leggen op de hoofdpersonen. Dat werkt erg goed, want het is net als in het dagelijkse schoolleven: je kent mensen in je klas vaak alleen maar zoals ze zich presenteren en verder weet je niets. Daarmee schetst ze een erg goed beeld.
Het verhaal is ook iets wat goed in elkaar zit: het heeft vaart, het is verrassend en blijft boeiend. Bovendien zit er heerlijke nét goed!-humor in: je kunt in je knuistje lachen van leedvermaak wanneer Frederique dan eindelijk wraak neemt – en de manier waarop ze dat doet is voor de hand liggend, maar toch erg leuk bedacht. Daarnaast is het voor de tieners en twintigers van nu leuk dat er wordt verwezen naar dingen als Hyves en msn, wat een beetje nostalgie oproept.
Conclusie
Wraak is niet zo goed als Wat als… maar vertelt wel een sterk verhaal. De personages zitten goed in elkaar en het verhaal leest lekker weg, maar qua moraal en diepgang laat het nog wel wat te wensen over.
Titel: Wraak
Auteur: Daniëlle Bakhuis
Uitgeverij: Ploegsma
Aantal bladzijden: 144
Verschenen: september 2012
Genre: young adult roman
