Wat paardrijden voor mij betekent (+ leuke actie!)

Bron beeld: Travel Active

Als kind was ik er al heel erg zeker van: ik wilde paardrijden. Mijn ouders waren aanvankelijk wel een beetje verbaasd, want ruitersport zit absoluut niet in de familie. Tenminste niet heel actief: mijn moeder komt wel uit een familie van boeren en mijn vader heeft een broer die met paarden heeft gewerkt, maar zowel mijn vader als mijn moeder moet er niets van hebben. Ik echter ben van jongs af aan dol geweest op paarden. Het duurde een tijdje voor ik terecht kon op een manege met mogelijkheden voor mindervalide ruiters, maar ik ben des te dankbaarder dat het is gelukt en dat ik nu elke zaterdagochtend een uurtje kan genieten van de edele dieren en het rijden. Maar wat is het nou precies waardoor ik er zo aan gehecht ben?

Ik kan mijn vinger er niet eens echt op leggen, ik vind paarden gewoon iets magisch hebben. Het zijn zulke mooie en elegante en sterke dieren – ik heb nog nooit een lelijk paard gezien – en ze hebben een heel bijzonder karakter. Als ik een paard in de ogen kijk, kan ik helemaal warm worden vanbinnen. En dan heb ik het nog niet over hoe uniek ik de band tussen mens en paard vind: dat heeft echt iets heel bijzonders. Het is iets puurs, omdat paarden al eeuwenlang heel belangrijk zijn voor mensen, al toen men nog reed zonder zadel of hoofdstel en met alleen het wederzijds vertrouwen als teugel. Maar het gaat dieper: ik denk dat paarden echt iets therapeutisch hebben. Ze kunnen je het gevoel geven dat ze precies weten wat er in je omgaat, ze kunnen je aankijken alsof ze alles voor je zouden willen doen en ze kunnen ervoor zorgen dat je je een stuk beter voelt.

Om die reden was ik vroeger ook helemaal verslingerd aan de Heartland-boekenserie, over een ranch waar paarden met sociaal-emotionele problemen werden geholpen om hun band met mensen weer te herstellen. Ik kan het niet goed uitleggen, ik vind het gewoon prachtig hoe paarden en mensen elkaar zo kunnen bereiken en raken. Daar komt nog bij dat ik het paardenwereldje altijd fantastisch heb gevonden: paardrijden, maar ook het leven op een paardenranch of als veearts vind ik altijd zoiets avontuurlijks hebben, iets van totale vrijheid en geluk.

Sowieso ben ik dol op het gevoel dat ik altijd heb tijdens het rijden: niet alleen voel ik gewoon die band tussen mij en de pony waar ik op rijd, het geeft ook gewoon een heel bijzonder gevoel. Iets doen wat niet iedereen doet, in verbinding staan met een dier… en het gevoel tijdens het draven, gewoon dat er even niets anders meer bestaat dan ik en mijn paard. Dát is ook precies de reden dat ik het wel eens jammer vind dat gewoon paardrijden er voor mij niet in zit. Als we op vakantie gaan en ik zie iets over mogelijkheden om te paardrijden, word ik meteen helemaal enthousiast en ga ik me voorstellen hoe super dat zou zijn – en twee seconden later realiseer ik me: dat kan niet, want die paarden zijn niet gericht op breekbare ruiters en er is vast ook geen begeleiding en hoe moet ik dan op dat paard komen?

Vroeger wide ik ook altijd dolgraag op paardenkamp: ik las allemaal van die boekjes over meisjes die een hele zomer gingen paardrijden en dat wilde ik dan ook. De hele dag paardrijden in de natuur, op het strand, in de duinen of zelfs gewoon in een leuk dorpje… dat gevoel van vrijheid, van avontuur, van er gewoon zijn en doen waar je hart sneller van gaat kloppen. Dat heb ik altijd graag gewild, maar het is niet iets wat er voor mij in zit en dat is oké: ik vind het namelijk al heel erg fijn dat ik überhaupt kán paardrijden. En misschien zit het er nog wel in dat ik ooit in mijn eentje zal kunnen rijden, of met gewoon één begeleider in plaats van in groepsverband. Misschien wel. En anders is dat ook oké.

Bron beeld: Travel Active

Onlangs werd ik door Travel Active benaderd om, als paardrijdende blogger – of bloggende amazone – mee te doen aan hun actie om met korting naar Argentinië te gaan op een paardenboerderijweek. Ik kreeg meteen weer zo’n ooohhh jaa dat lijkt me zo gaaf, dat wil ik dat wil ik dat wil ik -gevoel voordat tot me doordrong dat dat ‘m niet gaat worden. Wel kreeg ik meteen zin om er een blog over te schrijven. De actie houdt namelijk in dat je €300 korting kunt krijgen op de Boerderijwerk Argentinië-reis als je reisreporter wordt voor Travel Active. Dat betekent dat je tijdens de reis via blogs en vlogs verslag doet van alle geweldige dingen die je meemaakt! Je komt dan terecht op een paardenranch waar je kunt helpen met het paardenwerk – maar lekker de hele dag paardrijden mag ook – of polo kunt spelen. Om mee te doen met de actie, hoef je alleen maar een motiverende vlog én blog te maken! Voor meer informatie kun je op de actiepagina kijken en informatie over het programma vind je hier. Voor mij is het dus niet mogelijk en ik heb geen idee of er ruiters onder mijn bezoekers zitten, maar ik vind de reis überhaupt al gaaf en daardoor kreeg ik het idee voor deze blog.

Nog wat leuke info over de reis…

♥ Je moet minstens 18 jaar of ouder zijn.

♥ Je kunt kiezen uit een paardenranchprogramma of een paardenpoloprogramma: voor dat tweede moet je wel kunnen paardrijden, voor het eerste niet!

♥ Voordat je met het programma begint, volg je vier weken lang een cursus Spaans.

♥ Daarna verblijf je één of twee maanden op een gewone ranch of een poloranch.

♥ Je deelt een gastenverblijf met nog drie anderen en slaapt met twee mensen op een kamer.

♥ Er is hoogstwaarschijnlijk geen internetverbinding aanwezig.

♥ Het werk op de ranch bestaat uit het verzorgen van de paarden, wordt niet betaald en is dus vrijblijvend.

♥ Het is mogelijk om samen met nog iemand te boeken en geplaatst te worden!

Hou jij van paardrijden?