Wat mij is bijgebleven van de middelbare school

Bron beeld: Life of Pix

Nu hoor ik sommige van jullie al denken: zo lang geleden is de middelbare school toch niet voor jou? Nee, dat klopt: ik heb in 2013 mijn havodiploma gehaald. Maar het is wel echt zo dat het voelt als een compleet ander tijdperk: ik denk dat dat voor iedereen wel een beetje zo is. Na de middelbare kun je immers zelf kiezen welke kant je op gaat, hoef je niet meer verplicht vakken te volgen die je stom vindt – grotendeels dan – en kun je iets gaan doen wat je écht leuk vindt en je daar verder ontwikkelen. Voor mij geldt dat ook heel erg: ik heb op school nooit heel veel aansluiting gehad terwijl ik nu op het hbo veel meer met mijn klasgenoten op dezelfde golflengte zit en doe waar mijn hart naar uitgaat. Daarom voelen het vmbo en de havo steeds meer als een ver verleden, vooral omdat ik toen gewoon heel anders was. En omdat we nog altijd in de Week van de Leraar zitten, vandaag een artikel over mijn belangrijkste herinneringen aan de middelbare school en mijn docenten daar.

Basisschool

Van de basisschool herinner ik me vooral mijn meester die ik een paar jaar lang heb gehad en die altijd zei dat ik er wel zou komen omdat ik een slimme meid (we zijn met de hele klas nog op zijn bruiloft geweest, haha). Ik herinner me het schoolreisje naar de Efteling en de paar goede, maar heel erg tijdelijke vriendinnen die ik er maakte. Ik herinner me de jongen die een hele tijd bij me in de klas heeft gezeten en die op een gegeven moment, toen ik in de brugklas zat, regelmatig thuis langs begon te komen omdat dat zo dichtbij was – en toen waren we plots verhuisd, ah. Ik herinner me de keer dat ik helemaal per ongeluk een liniaaltje doormidden brak en van mijn zakgeld een nieuwe moest kopen, waar mijn ouders het helemaal niet mee eens waren. Ik herinner me de schoolverpleegkundigen met wie ik een hechte band kreeg en het dagelijkse rustuurtje dat ik hard nodig had om het vol te kunnen houden. Ik herinner me hoe blij ik was dat ik er uiteindelijk weg mocht omdat ze me gewoon niets meer konden leren, en ik herinner me dat ze min of meer hebben bijgedragen aan mijn problemen met topografie en rekenen omdat daar heel weinig aandacht aan werd besteed.

De middelbare school

Denk ik aan wat me op de middelbare school allemaal is overkomen, dan denk ik aan het klasgenootje dat in de kerstvakantie plotsklaps overleed aan een hele heftige longontsteking – ze was fysiek al erg zwak – en waardoor de hele school eigenlijk een hele week ontwricht was. Ik herinner me mijn eerste vriendje met wie ik welgeteld drie maanden samen ben geweest – waarvan we elkaar denk ik twee maanden niet hebben gezien omdat we steeds ziek waren, ook erg leuk – en ik herinner me de vrienden die ik maakte, mijn periodes van tijdens de pauze stil in een hoekje zitten lezen en de periodes dat ik het juist heerlijk vond om gezellig te doen met leuke mensen. Ik herinner me de reis naar Londen die veel te zwaar bleek te zijn en het hoge cijfers halen, ik herinner me de klassenassistentes en de schoolverpleegkundigen. Ik herinner me de keer dat ik op school helemaal niet lekker werd en tijdens de Engelse les moest overgeven en ik herinner me de vier (ja, vier) diploma-uitreikingen waar ik bij ben geweest. Ik herinner me dat ik in de brugklas bijna een halfjaar thuis heb gezeten omdat ik in een slechte periode zat en toch over ging naar de tweede dankzij de toetsen die ik thuis mocht maken. Ik herinner me hoe fijn ik het vond op school en ook hoe fijn ik het vond toen ik verder mocht naar het hbo en hoe dat me heeft veranderd.

Docenten

Op de lerarenopleiding wordt er regelmatig gezegd dat ons eigen lesgeven onbewust en bewust wordt beïnvloed door de herinneringen die we hebben aan onze eigen docenten en hoe zij ons hebben geïnspireerd. Daar ben ik het volledig mee eens en het zet me elke keer weer aan het denken over wat mij nou eigenlijk echt is bijgebleven van mijn docenten en wat ik daarvan zou kunnen leren. Nou, dit dus:

• Nederlands. Ik heb twee docenten Nederlands gehad en ze hebben allebei een speciaal plekje in mijn hart. Bij de eerste denk ik aan hoe hij mijn schrijftalent ontdekte en de fantasyroman voor me las die ik toen net had geschreven, wat me een geweldig gevoel gaf. De tweede docent, die ook mijn stagebegeleider is gewest vorig jaar, herinner ik me vooral door haar persoonlijke betrokkenheid, het vertrouwen dat ze had in mijn goed zijn in taal en het feit dat ze voor mij contact zocht met Stefan Brijs, een van de geweldigste ervaringen uit mijn leven.
• Duits. Ik vond Duits een vreselijk vak en dat kwam vooral door de methode waar ik totaal geen affiniteit mee had. Van de docente Duits herinner ik me dat ik soms niet verstond of ze nou Duits of Nederlands sprak en ik herinner me haar gezelligheid en dat ik boeken voor mijn lijst in het Nederlands mocht lezen omdat dat minder energie kostte.
• Frans. Ik heb in de brugklas heel kort een docente gehad die ik me nauwelijks herinner en daarna had ik er eentje die ik top vond. Ze was streng, maar ook aardig, wist de dingen precies zo uit te leggen dat ik het goed deed en sleepte me moeiteloos door periodes van achterstand heen. Bovendien hielp ze me om beter te worden in het luisteren en spreken ondanks mijn gehoor en dat vond ik echt heel fijn.
• Engels. Ik heb twee docenten Engels gehad: de eerste was erg streng voor de hele klas behalve voor mij omdat ik nooit de fouten maakte die de anderen wel maakten. De tweede was aardig, zorgde voor een fijne sfeer in de klas en praatte op zo’n manier Engels met ons dat we het begrepen, met een persoonlijke touch. Ik mocht bij haar een verhaal in het Engels schrijven als verwerkingsopdracht en ze was altijd vol lof over mijn boekverslagen.
• Geschiedenis. Mijn leraar geschiedenis gaf ook nog een aantal andere vakken en ik herinner me niet veel van hem. Wel dat hij het altijd leuk vond dat ik geschiedenis zelf zo leuk vond en dat hij er altijd voor zorgde dat ik de persoonlijke uitleg kreeg die ik nodig had.
• Maatschappijleer. Maatschappijleer en –wetenschappen kreeg ik voor een deel van de geschiedenisleraar en voor een deel van een andere docent die ook teamleider was. Ik weet nog dat hij ons tijdens veel lessen zelfstandig liet werken omdat hij andere verplichtingen had, maar ik weet ook nog dat hij een soort vaderlijk type was, heel vlot en leuk en ook gewoon sympathiek. Hij kon vol vuur vertellen over zijn onderwerpen en dat vond ik gewoon altijd heel leuk.
• Biologie. Voor biologie heb ik alles bij elkaar opgeteld maar liefst vier docenten gehad, waarvan twee invallers. Onze eerste docente was lerares annex model en eigenlijk ook heel snel weer weg, maar ze was ook erg lief. Daarna kwam de tweede docente en zij was gewoon heel leuk en aardig, kon goed uitleggen en had snel een klik met ons. Toen zij met zwangerschapsverlof ging, kregen we twee invalsters die het nodig vonden om ons seksuele voorlichting te geven (don’t ask) maar die ook heel goed waren in net zo lang uitleggen tot je het snapte, en dat was voor mij heel waardevol.
• Kunst(geschiedenis). Dit was een vak dat ik op de havo volgde als keuzeoptie en het bestond uit twee onderdelen: kunstgeschiedenis, wat ik erg leuk vond, en beeldende kunst waarbij ik zelf een aantal projecten moest maken. We hebben ook hier twee docentes gehad en bij allebei vond ik het zo leuk dat ze qua leeftijd en mentaliteit zo dicht bij ons als leerlingen stonden: ze waren allebei een beetje prettig gestoord en verder gewoon heel leuk vlot en vrolijk.

Wat maak ik hieruit op? Ik herinner me nog mar weinig van de echt inhoudelijke lessen. Natuurlijk, ik spreek een redelijk woordje Duits en Frans, mijn Engels is prima en als ik niets had opgestoken van de lessen Nederlands zou ik dat nu niet studeren. En ook van geschiedenis, maatschappijleer, biologie en kunst weet ik heus nog wel wat. Maar terugdenkend aan de docenten herinner ik me vooral de invloed die ze op mij hebben gehad, het gevoel dat ze me gaven. Ik zou eigenlijk niet weten wat ze me over het leven hebben bijgebracht, maar ze hebben wel bijgedragen aan mijn visie op hoe ik wil zijn als docent. Ik wil goed kunnen uitleggen, begeleiding op maat kunnen geven, laten zien dat ik echt passie voor het vak heb en dat overbrengen, ik wil ze een steuntje in de rug kunnen geven, ik wil ze laten zien wat ze allemaal kunnen en ze daarbij helpen, ik wil streng maar stevig zijn en zorgen dat mijn klas een plek is waar leerlingen graag naartoe willen komen. Ik wil zorgen dat er ruimte is voor persoonlijke ontwikkeling, voor opvoeding en voor verrijking. Natuurlijk zou ik graag de docent willen zijn die leerlingen aan het lezen of schrijven krijgt of die ervoor zorgt dat dt-fouten niet meer worden gemaakt. Maar eigenlijk vind ik het veel belangrijker om een docent te zijn die leerlingen zich herinneren. En of dat nou is omdat ik ze ooit een boek heb aangeraden dat ook echt mooi was, omdat ik ze iets heb laten inzien over hun eigen kunnen of hun toekomst of omdat ik gewoon een leuke, relaxte docent was… dat is me eigenlijk om het even.

Wat is jou bijgebleven van je docenten op de middelbare school?