Ik heb nog nooit iets van Shakespeare gelezen, maar ik weet wel dat hij mooie dingen heeft gezegd. Zoals to be or not to be, that’s the question en het bovenstaande. Als je het vertaalt, staat er zoiets als dit: wat is een naam? Dat wat we een roos noemen, zou onder een andere naam net zo zoet ruiken. Ik vind het best mooi, maar ik vraag me af of het klopt. Je naam wordt je gegeven terwijl je ouders nog geen flauw idee hebben wat voor persoon je gaat worden, maar toch hoor je vaak van mensen dat hun naam precies bij hen past. Dat is eigenlijk apart: je zou namelijk zeggen dat je naam los staat van je persoonlijkheid, maar blijkbaar gaat het een zich toch naar het ander vormen. Hoe werkt dat?
Ik ben altijd heel blij geweest met mijn naam, omdat je hem ten eerste niet vaak hoort en Vivian ten tweede heel goed bij me past. Het betekent namelijk leven of levendig in het Latijn (en volgens mij ook in het Frans) en nou ja, jullie zullen inmiddels wel weten dat het heel belangrijk voor mij is om ten volle te leven. Ik heb wel eens gedacht aan andere namen, zo vind ik bijvoorbeeld Aurora heel mooi (van Doornroosje haha) maar ik zou mijn naam nooit veranderen want ik bén Vivian. Toch is dat gek, want mijn naam is niet mijn identiteit en toch weer wel, want mijn naam beschrijft perfect wie ik ben. Maar het is eigenlijk heel vergezocht dat mijn karakter anders zou zijn als ik anders zou heten, toch? Mijn tweede naam is Hester: stel je voor dat dat mijn voornaam was geweest. Hester betekent zoiets als een speer in de strijd, en misschien klopt dat ook wel omdat ik het belangrijk vind om te vechten voor mijn identiteit en mijn eigen leven ondanks alles wat ik niet kan, maar niet in letterlijke zin. Brengt me ook weer bij Shakespeares roos: als iemand dat woord zegt denken we allemaal aan een rode, witte, roze of gele bloem met doorns die lekker ruikt. Zouden we het nog steeds een roos noemen als-ie deze eigenschappen niet had? Nee, dan zou het een andere bloem zijn. Zou ik nog steeds Vivian zijn zonder mijn eigenschappen van levendigheid en dergelijke?
Ik heb eerlijk gezegd echt geen idee. Misschien hebben ouders een soort voorspellende intuïtie die hen vertelt wat voor persoon hun kind wordt zodat ze op basis daarvan een naam kunnen kiezen, of misschien is het iets van God of moeder Natuur of de schikgodinnen of waar je dan ook in gelooft. Of misschien komt het gewoon puur uit onszelf dat wij de persoon worden die het waard is om zo te heten zoals we heten. Ik heb geen idee. Maar… wat ik wel weet is dat ik een Vivian in hart en nieren ben, en dat ik ook zo bekend wil staan als ik straks een befaamd docent Nederlands en een befaamde auteur ben.
Heb je echt nog nooit wat van Shakespeare gelezen? Wow! Ik moest het met Engels. Mijn naam staat wel los van mijn persoonlijkheid volgens mij, ik hecht er niet super veel waarde aan.