Ik bedacht me onlangs dat Vivians Vocabulaire al best lang bestaat, en de jubilea vergeet ik meestal – erg hè? Ik weet niet eens meer precies hoe alles is gegaan want daarvoor beschouw ik het bloggen al teveel als vanzelfsprekend. Maar ik weet wel dat ikin 2010 begon met mijn vorige blog, Violet Mirror: en in 2012 schakelde ik over op Vivians Vocabulaire. Ik werd toen 18 en ging mijn eindexamenjaar in, ik wilde serieuzer gaan bloggen en met mijn site vooral laten zien wie ik was, dat is overigens nog steeds het belangrijkste doel van VV. Nu leek het me na vier jaar toch wel tijd om even stil te staan bij wat er in die jaren is gebeurd met mijn blog en wat ik daarvan heb opgestoken!

Vóór ik begon met Violet Mirror, had ik al meerdere keren geprobeerd om een blog op te starten via sites als Puntblog, maar ik liep steeds vast omdat ik geen inspiratie had. Tot ik me bedacht dat zoiets als inspiratie eigenlijk heel breed was: ik hoefde niet te wachten op een geniaal onderwerp omdat er zoveel was waarover ik kon schrijven: wat er in me omging, wat ik meemaakte, wat ik belangrijk vond enzovoorts. Met die insteek ben ik toen gewoon aan de slag gegaan en begonnen. Aanvankelijk nog heel amateuristisch, met zo ongeveer elke twee à drie maanden een nieuwe lay-out en veel blogloze tussenpozen. Ik had toen ook heel weinig bezoekers: toen ik begon met Vivians Vocabulaire werden het er meer en nu, twee jaar verder, zit ik rond de 750 unieke bezoekers per maand – dat vind ik toch wel heel erg leuk. En het bloggen is niet alleen mijn grote uitlaatklep en hobby, hetgeen wat ik het meeste doe in mijn vrije tijd, maar ik heb er ook onwijs veel van geleerd.

Het gaat niet om reacties

Heel, heel belangrijk. Veel bloggers zeggen wel dat ze voor zichzelf schrijven, maar dat is nooit helemaal waar. Als je voor jezelf schrijft, kun je dat net zo goed offline in een dagboek of Word-documentje doen. Maar er is een verschil tussen voor een publiek schrijven en van dat publiek afhankelijk zijn: je moet je als beginnend blogger en ook gewoon later nog absoluut niet laten ontmoedigen door uitblijvende reacties of lage bezoekersaantallen. Natuurlijk wil je gelezen worden, maar ik kreeg in het begin heel weinig aandacht voor mijn blog en dat was niet leuk, maar ik ging gewoon door – en dat vond ik wel leuk. Als je maar blijft volhouden en er liefde in stopt, dan komen die bezoekers vanzelf. Bovendien: dat er niet wordt gereageerd betekent niet dat er niet wordt gelezen! 😉

Eigen stijl

Er kunnen nog zoveel bloggers zijn die je bewondert en waar je misschien zelfs een beetje jaloers op bent, maar ik heb wel ontdekt dat het heel belangrijk is om gewoon jezelf te zijn. Je eigen stijl vinden kan moeilijk zijn in een landschap waarin van elke blogsoort al tientallen exemplaren bestaan, maar jij bent nog altijd jij en je hebt altijd iets unieks. Bij mij is dat, hoop ik althans, mijn positieve mentaliteit die ik in de artikelen probeer te stoppen. Wees gewoon jezelf, en  laat dat zien door op jouw manier te schrijven.

Bloggers zijn geen fotografen

De laatste tijd probeer ik wel om steeds meer beeldmateriaal voor mijn posts zelf te fotograferen en dankzij tientallen pogingen en bewerkingsfoefjes lukt dat aardig, maar feit blijft: ik ben geen fotograaf. En dat hoeft ook helemaal niet, want de beste bloggers gebruiken ook gewoon beeldmateriaal van internet. Het is gemakkelijk en snel, en de kwaliteit is vaak gewoon heel fijn en past heel mooi bij de content. Natuurlijk kun je oefenen om je fotografieskills te verbeteren, maar wees vooral niet teleurgesteld als dat niet lukt, want het is echt geen must.

Niet alles hoeft op je blog

Als je een persoonlijke blog hebt, dan hoeft dat echt nog niet te betekenen dat je daar alles op moet gooien wat je maar meemaakt. Sterker nog: dat kun je maar beter niet doen. Het vervelende is namelijk dat het er moeilijk af te krijgen is wanneer het er eenmaal op staat, je weet nooit op welke manier het wordt geïnterpreteerd en hoe snel het wordt verspreid. Ik heb een soort regel: als ik me ongemakkelijk voel bij het schrijven over een bepaald onderwerp, dan schrijf ik er niet over. Zo weet je zeker dat je nooit in de problemen komt.

Promotie, promotie, promotie

Je blog zal zichzelf niet promoten! Facebook en Twitter zijn gewoon belangrijk, en ik doe niet heel veel met die accounts maar dat is wel echt belangrijk. Ook mensen benaderen, zoals uitgevers voor recensie-exemplaren, kan heel veel publiciteit opleveren en als je ernaar streeft je blog groter te maken dan zijn social media gewoon essentieel.