Wat fulltime bloggen voor mij betekent

Bron beeld

Weet je wat ik een van de leukste en fijnste dingen vind aan het bloggen? Dat er geen echte regels zijn. Er is niemand die zegt dat het zus of zo moet, dat je lay-out aan die eisen moet voldoen of dat je je artikelen volgens dat format moet schrijven. Natuurlijk zijn er ervaren bloggers en mensen die er onderzoek naar gedaan hebben en dus aardig wat expertise hebben, maar alsnog is het geen exacte wetenschap, geen spel met vastgelegde regels en formules. Je mag het lekker op je eigen manier doen, je mag nieuwe dingen verzinnen en je eigen plannen maken en weer veranderen. Dat vind ik zo fijn omdat ik me daardoor op heel veel gebieden kan ontwikkelen en het bloggen steeds beter in de vingers krijg. Bovendien is het helemaal niet erg om een beetje aan te klungelen en er by surprise achter te komen dat dingen soms helemaal niet of juist bijzonder goed werken… zo ook de kwestie van de blogfrequentie. Kort geleden maakte ik mijzelf los van het etiket fulltime blogger, nu plak ik het weer op mijzelf. Of eigenlijk ook niet. Klik maar snel verder, dan wordt het wat minder vaag.

Toen ik nog niet zo lang blogde, op mijn vorige domein (Violet Mirror) gingen er soms weken of zelfs maanden voorbij zonder dat ik iets schreef, afgezien van de afgezaagde sorry ik heb even pauze-stukjes. Ik was vooral bezig met school en daarbuiten met schrijven en allerlei andere dingetjes die ik belangrijker vond dan mijn blog: daarom schreef ik ook nog niet zo goed. Ook in de beginfase van Vivians Vocabulaire heb ik vaak op deze manier geblogd, maar ik begin steeds meer in te zien dat bloggen voor mij te belangrijk is om het soms tijdenlang niet te doen. Zeker, als het niet gaat dan gaat het niet. Maar ik heb ervoor gekozen het bloggen een deel van mijn leven te maken, ik heb ervoor gekozen het te willen doen, als hobby en als ontspanning en als uitlaatklep. Niemand zei dat het moest, niemand zei dat het niet moest… ik wilde het, en ik wil het nog steeds. Nu meer dan ooit, zelfs: bloggen maakt mij gelukkig op een heerlijke, bijzondere manier die ik nog altijd niet goed kan omschrijven. Maar dat is alleen als ik ook daadwerkelijk kan bloggen.

Een poosje geleden schreef ik over dat blogfrequentie in mijn ogen niet belangrijk was en dat was vooral een beetje om mezelf te overtuigen. Ik wist namelijk dat ik moest zorgen dat ik genoeg rust zou krijgen en zocht min of meer een excuus om mijn blog op een lager pitje te zetten. De reacties die ik op dat artikel kreeg – en overigens sta ik nog wel steeds achter de punten die ik noem: ik vind dat blogfrequentie niet het belangrijkste is – hebben me echter aan het denken gezet. Meerdere mensen zeiden dat je toch wel een bepaalde mate van structuur moet bieden aan je lezers, en dat klonk eigenlijk heel logisch. Daarnaast begon ik te beseffen: het gebrek aan blogstructuur maakt mij onrustig. De gedachte ik blog gewoon wanneer het kan verwarde me: maar wanneer kan het dan? Wanneer moet ik ervoor kiezen te gaan bloggen met zo’n het komt zoals het komt-mentaliteit? Dat klopt gewoon niet, dat voelt niet goed.

And then it hit me. Ik zie tegenwoordig steeds meer bloggers die fulltime gaan bloggen, niet zozeer om er geld mee te verdienen maar vooral omdat ze het zo geweldig vinden, omdat het hun passie is. En hoewel fulltime bloggen er voor mij niet in zit en ik het bloggen ook echt niet als werk zou willen doen – teveel stress en prestatiedruk, denk ik – bedacht ik me wel dat ik dat ook wil. Ik hou van mijn blog, ik hou van het schrijven en alles eromheen en dat wil ik doen. Tuurlijk, mijn studie en gezondheid hebben prioriteit, maar mijn blog is ook iets waar ik aandacht en tijd en energie aan wil besteden, eigenlijk heel simpel. Met andere woorden… mijn blog moet gewoon vaste ruimte krijgen in mijn leven in plaats van dat ik maar gewoon kijk wanneer ik er iets mee wil doen. Dat werkt niet. Ik wil bloggen en ik wil ook willen bloggen – als dat enigszins logisch klinkt.

Dus. Wat doen we als iets niet past bij ons in onze huidige situatie? Dan veranderen we dat iets gewoon. En daarom heb ik besloten mijn eigen definitie van fulltime bloggen te gaan naleven. Jazeker, ik ben fulltime blogger omdat ik ontzettend gelukkig word van mijn blog en van het zijn van een blogger. Ik ben fulltime blogger omdat ik heel bewust tijd en energie in mijn blog steek en daarvan geniet. Ik ben fulltime blogger omdat mijn blog mijn dingetje is, gewoon helemaal van mij en van mij alleen. Ik ben fulltime blogger omdat ik het heerlijk vind om ermee bezig te zijn en er ook serieus mee bezig wil zijn, met een systeem en structuur en maniertjes. Ik verdien er geen cent mee en mijn blog is niet mijn voornaamste prioriteit, maar het staat ook niet helemaal onderaan (of buiten) het lijstje met prioriteiten. Simpel gezegd: mijn blog is iets waar ik prioriteit aan wil geven, en dat is voor mij fulltime bloggen.

Wat betekent dit nu voor mijn blog? Eigenlijk niet veel, maar wel dit: meer structuur! Niet meer een blog wanneer ik er zin in heb. Niet elke dag, want dat lukt simpelweg niet, dan komen er op zeker moment gaten in de planning en dat betekent STRESS en STRESS is fout, bah, foei. Zeker als het gaat om iets leuks en fijns zoals bloggen. Maar:vijf keer per week een artikel, en verder geen gedoe met vaste rubrieken of onderwerpen: gewoon lekker regelmatig, maakt niet uit waarover. Daarnaast heb ik ook blogdagen voor mezelf ingericht: elke maandag en woensdag wil ik bijvoorbeeld, na het studeren en na het rustmomentje dat ik tegenwoordig dagelijks probeer in te lassen (lees: met een boek en een grote kop thee op bed of de bank, heerlijk!) gewoon lekker voor mijn blog bezig. Op die manier weet ik dat het ook echt gebeurt: geen probleem als het niet lukt, maar zo heb ik wel de drive om ermee aan de slag te gaan én wordt het echt deel van mijn dagelijks leven en dat is gewoon belangrijk voor mij. Voor elke blogger wel, denk ik.

Dit voelt in ieder geval als een fijn besluit: ik ben fulltime blogger op mijn eigen manier, gewoon omdat mijn blog belangrijk voor mij is en ik er tijd en energie in wil investeren, omdat het bij mij hoort en omdat het deel uitmaakt van mijn geluk. En we weten allemaal hoe waardevol ik het vind om mezelf gelukkig te maken!

Beschouw jij jezelf als een fulltime blogger?