Wanneer is een boek goed geschreven?

‘’Het moet goed geschreven zijn.’’ Dat is iets wat we heel vaak zeggen als het gaat over wat een boek goed maakt. Logisch ook, want de kwaliteit van een boek staat of valt inderdaad met de schrijfstijl. Maar… wanneer is een boek nou goed geschreven? Kun je daar echt criteria tegenover zetten? Ik denk het niet. De één vindt een boek van Ransom Riggs goed geschreven terwijl de ander dat superslecht vindt: het is een kwestie van persoonlijke voorkeur en smaak. Maar ik heb er eens goed over nagedacht en voor mezelf een lijstje van punten gemaakt die mij vaak over de brug trekken wat schrijfstijl betreft.

Vernieuwend

Dit is heel lastig te omschrijven, maar ik herken het in een boek juist vrij snel: een vernieuwende schrijfstijl. Er zijn natuurlijk heel veel boeken en heel veel auteurs, dus vaak lijken schrijfstijlen op elkaar of zijn ze een soort overkoepelend algemeen. Sommige schrijvers vallen daar echter in op doordat ze wél iets vernieuwends hebben, iets fris. Tahereh Mafi bijvoorbeeld heeft echt iets heel bijzonders in de Touching Juliette-boeken. Soms heeft het te maken met taalgebruik, of met perspectief, maar het is altijd uniek op zo’n manier dat je dat op de eerste bladzijde al doorhebt. E. Lockhart is daar ook een mooi voorbeeld van met haar boek Wij leugenaars.

Intens

Een boek dat echt ontzettend intens is, op het beklemmende af, verovert mijn hart meestal heel snel. 54 minuten van Marieke Nijkamp bijvoorbeeld, is zo ontzettend intens en krachtig dat je er helemaal in meegezogen wordt. Dit is ook iets wat vrij moeilijk te concretiseren is, omdat intensiteit ook weer met heel veel dingen te maken kan hebben. Op mij heeft het meestal de impact dat ik de hele wereld om me heen vergeet en alleen nog maar in het verhaal zit. Dat had ik ook bij Delirium amoris van Lauren Oliver.

Authentiek

Authentiek… tja. Soms betekent dat dat de auteur heel duidelijk een heel eigen schrijfstijl heeft, echt gewoon heel typerend voor die auteur: Jojo Moyes heeft dat bijvoorbeeld, een mix van feelgood en diepgang. Maar soms betekent het ook dat de personages op zo’n manier tot leven worden gewekt dat je echt in hen gaat geloven, dat je helemaal opgaat in hun gedachten en gevoelens en dat het verhaal daardoor heel erg echt wordt. Dat gevoel heb ik elke keer weer bij de boeken van Kiera Cass en Veronica Roth.

Mindblowing

Boeken die je leven veranderen. Of misschien niet je leven, maar wel de manier waarop je naar bepaalde dingen kijkt. Boeken die je bijblijven, die tot in je systeem doordringen, die echt iets fenomenaals hebben… dat zit soms gewoon in het verhaal, maar ook vaak heel erg in de schrijfstijl. Dat je aan het denken wordt gezet en af en toe echt in de verte staart met een ‘’wát?’’-gevoel. Een weeffout in onze sterren van John Green bijvoorbeeld, maar ook van Jennifer Niven en Rainbow Rowell.

Comfortzone

En dan de laatste soort: de comfortzone-schrijfstijl. Niet helemaal de juiste benaming voor wat ik bedoel, maar ik neem er genoegen mee: een schrijfstijl die gewoon ontzettend fijn is, vlot leest, je verwarmt met feels en vaak de bovenstaande elementen op de een of andere manier verenigt. Boeken van Jenny Han… Gayle Forman… Colleen Hoover… dit is eigenlijk de fijnste, beste soort schrijfstijl!

Wanneer is een boek voor jou goed geschreven?