Het schooljaar loopt op zijn eind en dat betekent niet alleen dat ik nog maar een paar weken naar school hoef (yes! FREEDOM!) maar ook dat mijn stage bijna afgelopen is. Iets wat ik nog niet helemaal tot me heb laten doordringen, omdat het zo raar is: sinds september heb ik stagegelopen, lesgegeven, geobserveerd, gelachen, me verwonderd en geinspireerd door de kinderen in mijn klassen. Genoten van en me gezegend gevoeld met de fantastische begeleiding. Onzekerheid gevoeld over mijn capaciteiten en ontdekt dat dat nergens voor nodig is. Dat dat straks, over minder dan een maand, voorbij is… is heel raar. En ook best wel stom.

Dankbaar

Ik weet nog hoe nerveus ik was, die allereerste dag. En hoe leuk het al meteen was om de docenten van wie ik zelf les heb gehad weer te zien en ze te vertellen (ok, om op te scheppen) over hoe goed het nu met me gaat. Ik weet nog hoe vanzelfsprekend het vervolgens allemaal voelde toen ik eenmaal in dat klasje was: of ik even iets wilde uitleggen, of ik even een leerling wilde helpen, of ik even dit of dat… dat was zo fijn! Ik werd er gewoon meteen in getrokken en daarna heb ik vanaf dag een ongelofelijk veel geleerd. Door te kijken naar mijn begeleiders, mar ook door dingen zelf te doen. Door jammerlijk de mist in te gaan door een halfuur te besteden aan het klassikaal doorlopen van oefenzinnetjes bij het ontleden en door gewone fouten te maken. Maar ik heb ook zoveel geleerd door ”oh, nu snap ik het!”-momenten uit te lokken en langzaam maar zeker een band te creeren met de leerlingen. Zeker… mijn lessen zijn nooit perfect. Maar dat worden ze van mijn leven ook niet, zelfs de meest ervaren docent overkomt soms nog wel iets wat niet gepland was of niet lekker liep. Regelmatig, zelfs. Nog zoiets dat ik heb geleerd. Door deze stage heb ik zo ontzettend veel geleerd over het onderwijs en ook vooral over mezelf, en daar ben ik heel erg dankbaar voor.

Ik weet nog dat ik vorig jaar, toen ik dus nog geen stage liep maar mijn medestudenten wel, heel vaak van hen hoorde dat het helemaal niet goed ging op stage omdat ze een vakcoach (=docent van het vak die jou begeleidt) hadden met wie het helemaal niet klikte of die hen helemaal geen kansen bood. Zij hadden stress omdat ze van stageplaats moesten veranderen, ik prees mezelf gelukkig met het feit dat mijn beide stagebegeleiders (ook zoiets fijns, ik mocht van twee heel verschillende doceerstijlen leren) me alle ruimte gaven om te experimenteren en te groeien en uitgebreid feedback gaven. Ik ben daar echt gewoon heel erg dankbaar voor.

Andere plekken

Ik weet wel dat ik op de mytylschool helemaal tot mijn recht kom: ik vind het super om die kinderen, die min of meer in hetzelfde schuitje zitten als waar ik in zat, te kunnen bereiken en ze iets te kunnen meegeven en misschien wel te inspireren. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik ook best eens op het regulier onderwijs zou willen kijken. Gewoon om te zien hoe het er daar uitziet en of ik het aankan. Ik weet ergens wel dat dat waarschijnlijk niet gaat: klassen van meer dan dertig leerlingen die ik ten eerste niet kan verstaan en die mij ten tweede waarschijnlijk helemaal gaan uitputten plus een veel minder begripvolle sfeer, maar ik ben er gewoon heel benieuwd naar. En er zijn zoveel andere onderwijsinstanties waar ik eens zou willen kijken… andere mytylscholen bijvoorbeeld, om te zien of het  daar net zo gaat als bij ons. Een dovenschool misschien, al is mijn gebarentaal wel erg roestig haha. Of een ziekenhuisschool: daar heb ik zelf zoveel fijne herinneringen aan dat ik er best graag deel van zou willen uitmaken. Het zijn allemaal dingen die ik een beetje in mijn achterhoofd hou als carrieremogelijkheden, al duurt dat natuurlijk nog wel een tijd. Maar ik hou graag mijn opties open. Een huiswerkbegeleidingsorganisatie zou ik ook leuk vinden, al is dat natuurlijk niet echt lesgeven.

Volgende week komt  mijn stagebegeleider (vanuit de Hogeschool) langs om te bekijken en te beoordelen hoe ik lesgeef. Vind ik best wel spannend: ze heeft benadrukt dat het echt niet allemaal perfect hoeft te gaan, als ze maar kan zien dat ik het beheers en volgens mij is dat echt wel zo. Ik heb mijn les al helemaal uitgekiend in mijn hoofd en de afgelopen weken is het zo goed gegaan dat ik er inmiddels echt wel van overtuigd ben dat ik het kan: er moet een hele hoop gebeuren voor een les echt jammerlijk mislukt. Maar ik vind het wel spannend.

Ik heb genoten van het afgelopen jaar: makkelijk was het niet altijd, maar wel leuk. En bijzonder. En inspirerend, en leerzaam, en mooi. En onvergetelijk.