Vivian Al sinds ik een jaar of acht was, is schrijven na lezen mijn grootste passie. Het begon met kleine verhaaltjes die ontleend waren aan series en films die ik keek en die helemaal nergens op sloegen. Maar ze werden steeds langer en ik schreef steeds frequenter, en zo ontdekte ik dat ik schrijven leuk vond, dat het een manier was om de tijd door te brengen, dingen te ontdekken en mijn horizon soort van te verbreden. Een favoriete quote van mij gaat als volgt: Life is like a book, and he who does not travel, reads only one page. Daar ben ik het gewoon helemaal mee eens, maar lezen is voor mij ook een soort van reizen. Een jaar of wat geleden werd het schrijven echt veel serieuzer en besloot ik ook dat ik er later mee verder wilde, dat mijn carrière in het schrijven lag. Echter, dat is nu nog niet van toepassing. Helemaal niet, zelfs.
Je hoort wel eens van die verhalen, over jongeren van 16-17-18 die al op die leeftijd een boek hebben gepubliceerd en razend populair aan het worden zijn. Hartstikke leuk natuurlijk, en er was een periode dat ik daar ook van droomde. Toen ik twaalf was, wilde ik het liefste op mijn vijftiende al een boek gepubliceerd hebben en toen ik vijftien was, wilde ik op mijn achttiende al een bestseller geschreven hebben. Nogal onrealistisch en te overmoedig natuurlijk, maar ja, op die leeftijd was ik nog meer bezig met dromen en minder met realistische perspectieven. Nu is dat wel anders.
Schrijven is nog steeds mijn tweede grote passie, dat is juist alleen maar sterker geworden sinds ik op mijn achtste begon. Maar de waarheid moet gezegd worden: het is niet meer wat ik elk vrij momentje wil doen. Vroeger wilde ik het liefste de hele dag schrijven, nu niet meer. Nu zijn er veel andere dingen die mijn aandacht opeisen, zoals school en mijn fysieke conditie. Schrijven is dan wel een uitlaatklep en een vorm van expressie, maar het vergt ook tijd en energie die ik niet altijd heb. Als ik thuiskom van school, heb ik meer behoefte aan een kop bouillon en een goed boek dan aan een kop thee en een Word-document, als jullie snappen wat ik bedoel. Op dagen dat ik niet naar school hoef, ben ik teveel bezig met huiswerk om echt te denken aan mijn verhalen. En ik weet niet goed waarom, maar mijn blog heeft een hogere prioriteit dan mijn verhalen. Met mijn blog ben ik graag elke dag bezig, misschien omdat dat minder inspanning vergt en relaxter is om te doen, soort van. Ik heb niet altijd zin in fictie, maar wel vaak behoefte aan een uitlaatklep voor mijn gedachten en ideeën – en dan is mijn blog perfect.
Natuurlijk, de zin om te schrijven is er wel en ik denk ook veel na over mijn verhalen. Zo ben ik al sinds half september bezig met het uitwerken van een plot voor NaNoWriMo 2012, aangezien het me in 2011 gelukt is om de 50.000 woorden te halen. Af en toe werk ik aan het vervolgverhaal voor deze site en ik besluit ook wel eens spontaan om een kort verhaal te schrijven of een nieuw hoofdstuk aan mijn historische roman te breien. Maar ondanks dat ik elke dag wel minstens een keer aan creatief schrijven denk, doe ik het veel minder.
En daarom ben ik ook blij dat ik niet één van de jongste auteurs ter wereld ben. Want, minderjarig of niet: als je eenmaal een boek hebt gepubliceerd, heb je een contract bij een uitgever en ben je algauw verplicht om minstens een keer in de twee jaar een boek te publiceren. Dat geeft best wel stress, aangezien een boek schrijven toch algauw een jaar duurt. In combinatie met school en een kwakkelende gezondheid weet ik niet of ik dat zou aankunnen. Daarom blijf ik lekker freelance schrijven voor mijn eigen plezier en expressie. Dat kostje verdienen komt later wel, als ik van school af ben en een opleiding volg die echt met schrijven te maken heeft. Want op het moment dat ik als huiswerk iets moet schrijven, dan ben ik helemaal gelukkig met mijn passie.
Ik heb mijn doel qua boeken schrijven ook ietsje uitgesteld… eerst studie afmaken, heb al genoeg daarin plus bedrijf (blog, design en webwinkel) ^^
Helemaal mee eens, heb ik ook. Maar het is een voordeel vind ik, als ik lekker mag schrijven als huiswerk, bijvoorbeeld bij een verdiepingsopdracht. Dan zit ik wel in mijn element hoor. En een boek…. Ja, dat komt er bij mij niet van denk ik, al wil ik het wel proberen, als ik ouder ben.
Haha, het is alsof ik mijn eigen verhaal teruglees 😛 Ik wilde ook altijd een boek uitgeven op mijn 12e, en toen op mijn 15e… maar toen las ik een boek van een meisje van 15 die dat echt gedaan had, en dat vond ik toch wel zo’n stom boek! Toen dacht ik: nee, nooit, want dan wordt ‘ie toch niet goed 😛
Ik vind jou zo’n ontzettend leuk en tof meisje. Zo wijs hoe je dit zegt dat er ook andere dingen zijn die je fijn vind om te doen en jezelf de tijd gunt. Groeten aan je grote zus (die ook zo leuk is)! <3
Wat ontzettend goed geschreven! Ik ben het helemaal met je eens en herken een heleboel van mezelf in je verhaal. Het verlangen om een boek te schrijven beslaat nog steeds een groot deel van mijn hartje, maar ik voel me niet meer zo ‘genoodzaakt’ om het te doen.
Gekke is ook dat sinds ik voor mezelf besloten heb om dingen gewoon te laten gaan zoals ze gaan, en dus niet meer geforceerd uur na uur naar een knipperende cursur op een blanco word document ga zitten turen, heb ik inspiratie te over 😛
Grappig hoe dat soms werkt in de wereld.
Ik ben het ermee eens dat de mens zelf de meeste zekites veroorzaakt. Het afweersysteem van de mens is voldoende sterk om alle aanvallen van buitenaf te weerstaan mits het lichaam in balans is ! En dat is meestal het probleem! De mens leeft al lang niet meer vredig en in harmonie met zichzelf en anderen en dat heeft zijn weerslag op zijn afweersysteem. Een gelukkig lichaam floreert, is gezond een ongelukkig lichaam is dus onderhevig aan aanvallen van buitenaf en allerlei lichamelijke ongemakken ontstaan ontstaan eigenlijk heel logisch allemaal. Laten we wel zijn kanker is volksziekte nummer 1 denk erover na de mens tegenwoordig is gestrest man en vrouw je kan er bijna niet meer onderuit te veronderstellen dat de mens kanker zelf oproept door zijn leefwijze! Men kan eigenlijk bijna stellen, dat door de manier zoals de mens leeft, er steeds meer nieuwe soorten zekites kunnen gaan ontstaan. Ik ben er vast van overtuigd dat b.v. AIDS ook door toedoen van de mens is ontstaan. Alles is energie de verwrongen gedachtes en uitspattingen van de mens m.b.t. seks de laatste tijd, hebben deze ziekte zelf in het leven afgeroepen. M.a.w. wie zaait zal oogsten de wet van het universum (Karma). Het wordt tijd voor de mens om meer tijd aan zichzelf en aan anderen te besteden. De wereldse zaken zijn nl. niet zo belangrijk in vergelijking met de relatie van de mens onderling het respect naar elkaar toe. Meer begrip voor elkaar over hebben en meer tolerantie. Deze komende jaren zullen een belangrijk aandeel hieraan leveren. Het wordt tijd dat de mens zijn Bewustzijn verandert naar zichzelf en naar anderen toe. Meer spiritueler wordt ikzelf heb goede hoop dat het kan!