Vivian Er is een reden dat ik zesentwintig crushes had en geen enkel vriendje. Ik snap eigenlijk niet hoe iemand überhaupt verkering krijgt. De kansen lijken me echt minimaal. Je moet precies op het juiste moment de juiste persoon leuk vinden. En die moet jou ook leuk vinden. Gevoelens en omstandigheden moeten precies samenvallen. Het is bijna onvoorstelbaar dat het ondanks alles zo vaak gebeurt.
Becky-marathon
Nog niet zo lang geleden las ik Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld van Becky Albertalli: ik vond het een heel schattig boek, maar verder was ik er niet echt weg van. Misschien dat het daarom zo lang duurde voor ik besloot om Becky’s volgende naar het Nederlands vertaalde boek op te pakken: De voordelen van onbeantwoorde liefde bleef een hele tijd tussen die ‘’OOIT ga ik ze lezen’’-boeken staan. Tot we met onze boekenclub van de Rotterdamse boekhandel Maximus besloten om Becky’s nieuwe boek De eigenzinnigheden van Leah Burke (over de beste vriendin van Simon) te gaan lezen. (Op 29 augustus, kom vooral, is leuk!) En dat leek me een prachtig excuus om een Becky-boekenmarathon te gaan houden: Simon hoefde ik niet te herlezen, maar ik wilde wel éérst De voordelen lezen. Zeker toen ik de flaptekst las en vet veel diversiteit tegenkwam.
Dit heb ik nog nooit aan iemand verteld, niet aan mijn moeders, niet eens aan Cassie, maar daar ben ik dus superbang voor. Dat ik er niet toe doe. Dat het de wereld om me heen niets kan schelen wie ik ben. Dat is eenzaamheid van een hogere orde.
Van onbeantwoorde liefde naar eerste liefde
Molly Peskin-Suso is sixteen going on seventeen en heeft al 26 crushes gehad. Vijfentwintig daarvan waren níet Lin-Manuel Miranda en álle zesentwintig hebben ze haar liefde nooit beantwoord. Je kunt dus wel stellen dat Molly, een rasechte romantica, weet hoe het is om iemand leuk te vinden. Maar echt verliefd zijn… op iemand die óók op jou verliefd is… dat is nieuw. En eng. En misschien wil ze dat wel helemaal niet? Wanneer haar panseksuele tweelingzus Cassie voor het eerst een relatie krijgt, proberen zij en haar nieuwe vriendin Molly te koppelen aan de knappe Will. Maar of Molly dat nou wel zo leuk vindt, valt te betwijfelen… zeker wanneer de óók knappe, nerdy Reid op haar pad komt. Of is ze te veel bezig met haar verwaterende band met Cassie om aan haar liefdesleven te denken?
Een boek om een crush op te hebben
Het is volgens mij helemaal niet toevallig dat dit boek over verliefd zijn gaat, want het is absoluut een boek om verliefd op te worden. Zo ‘’awww meh’’ als ik Simon vs vond, zo ‘’awww yes!’’ vond ik De voordelen. Het begint al met de schrijfstijl: die is heerlijk vlot, maar ook echt ongelofelijk hilarisch: er zitten bullseye-rake o mijn god-momenten in die zó droog of gewoon zó komisch zijn dat ik echt in de lach schoot: soms is het Molly’s paranoia of haar onhandigheid of gewoon de manier waarop ze inwendig met zichzelf ruziet en dat is ZO GRAPPIG. Maar het verhaal is ook echt fijn: het is niet te ingewikkeld of te zwaar, maar het heeft iets fris en luchtigs terwijl het je ook echt aan het hart gaat. Ik vind het leuk dat er een hipster-touch en een lekker eten-touch aan zit en ALLES IS LEUK.
Wat ik graag zou willen weten: hoe komt het dat anderen ervan uitgaan dat hun liefde wordt beantwoord? Hoe krijg je het voor elkaar dat dat je standaardinstelling wordt?
Het is zo’n boek dat je echt gewoon in je hart wilt sluiten en wilt aaien en koekjes aan wilt voeren.
En ik kan de gedachte maar niet verdrijven: ik ben op 26 mensen verliefd geweest, van wie 25 niet Lin-Manuel Miranda zijn. Van wie er 23 gewone, niet te hoog gegrepen crushes waren, van mijn eigen leeftijd. Van wie er tijdens die verliefdheid 18 zeker single waren en op meisjes vielen. En ik heb nooit ook maar één poging ondernomen. Zelfs niet met de jongens die mij eerst aanspraken. Dus misschien moet ik mijn hart een keer laten breken, puur om te bewijzen dat mijn hart het aankan.
Diversiteit
Oké. De diversiteit. Ik heb af en toe een beetje moeite met diversiteit: sinds dat hele #WeNeedDiverseYA-gebeuren is het soms allemaal behoorlijk in your face. Een beetje zo van ‘’kijk ons eens goed bezig zijn met deze diverse personages, WHOA’’ en dat werkt niet zo goed voor mij. Ik heb het dan liever zoals Becky het doet: het past allemaal mooi bij elkaar en bij het verhaal. Molly en Cassie zijn bijvoorbeeld spermadonor-kinderen, hebben twee moeders en Cassie is panseksueel – wat, als ik het goed begrijp, inhoudt dat je op mensen van alle genders en gender-identiteiten valt en geen onderscheid maakt. De legalisering van het homohuwelijk in de VS speelt daardoor een rol en dat vond ik zó mooi.
Volgens mij bestaat elke relatie uit wel tienduizend relaties. En ik weet niet of dat nu goed of slecht is.
Daarnaast kampt Molly met overgewicht en met paniekaanvallen en zit er een beetje seksualiteitsfeminisme in en dat is allemaal zó goed gedaan! Het voelt gewoon echt, het klopt, het slaat echt ergens op en het is authentiek. Het komt aan. Vind ik echt heel goed.
Het is lastig te omschrijven hoe waanzinnig goed dat voelt. Als blijkt dat de deur waar je al die tijd op hebt staan bonken eindelijk van het slot af gaat. En misschien zelfs nooit op slot is geweest.
Schattig
En oh, het is zo schattig. Zo tussen neus en lippen door gaat het een beetje over Molly’s zesentwintig crushes en het is zo leuk om erachter te komen waarom ze verliefd op diegenen was. Maar het is ook zo lief om haar verliefd te zien worden, écht verliefd, op Reid… en ik kon me zó goed in haar herkennen terwijl ik las over hoe ze ook een beetje valt voor de charmes van Will… en eigenlijk was het ook best een beetje herkenbaar. Want in de laatste klassen van de basisschool en op de middelbare school heb ik ook zat crushes gehad, en bovendien herkende ik Molly’s gevoelens ook best wel van toen ik zelf mijn eerste vriendje had. Deze lijntjes zijn echt vooral schattig en lief en heerlijk om over te lezen en zo zoet als de snoepjes die bij elk hoofdstuk geïllustreerd staan.
Maar wat Olivia niet begrijpt: ik denk helemaal niet te veel over dingen na. Ik doe juist mijn best om wat losser te zijn. maar je moet je eigen hart verdedigen. En als ik word afgewezen, dan wil ik het wel zien aankomen.
Levendige gevoelens
Maar er is meer! Want naast het schattige van ‘’kleine Molly wordt voor het eerst verliefd’’ vind ik dat Becky ook echt heel mooi beschreven heeft hoe bang en onzeker Molly eigenlijk is als het om de liefde gaat. En ook dat herkende ik, toen mijn eerste verliefdheid niet zomaar een crush bleek te zijn maar écht een verliefdheid. Want ja, dan is het allemaal opeens heel fijn en eng en raar en spannend en verwarrend tegelijk om iemand écht leuk te vinden en écht verliefd te worden en daar ook nog eens voor uit te komen. Dat is zo levendig uit de verf gekomen en komt zo goed over dat ik het ook echt voelde – net zoals hoe onhandig Molly zich voelt als stelletjes-buitenbeentje: ook dat is maar al te treffend en herkenbaar.
Het is best eng om toe te geven dat je iemand leuk vindt. Op een bepaalde manier is het eenvoudiger als de kans niet bestaat dat er iets zou kunnen gebeuren. Maar er is een kantelpunt waarna alles toch mogelijk lijkt te zijn. en dan liggen jouw kaarten op tafel – en daar zit je dan, open en bloot, met al je verlangens.
Magie en ellende
Minstens zo mooi vind ik het dat De voordelen van onbeantwoorde liefde uiteindelijk echt niet alleen over liefde – onbeantwoord of niet – gaat. Ik vind het mooi dat er ook een hele sterke verhaallijn is over twee zussen die onvermijdelijk uit elkaar groeien en hun eigen weg beginnen te gaan. Ik vind het mooi dat Molly’s twijfels over de liefde en over zichzelf en haar lichaam steeds meer veranderen in inzichten over jong zijn en langzaam groeien naar volwassenheid. Ik vind het mooi dat het eigenlijk vooral een boek is over uitzoeken wie je bent, over de magie én de ellende van zeventien zijn en van de wereld en het leven.
Er is een echo van Cassie en mij waarop we ieder in onze eigen vruchtzak zo dicht mogelijk tegen elkaar aan zijn gekropen. Kennelijk wilden we toen we eenmaal geboren waren niet in aparte bedden slapen. In onze zitjes in de auto hielden we elkaars hand vast. We zetten op dezelfde dag onze eerste stapjes. Cassie eerst, en daarna ik. nu lijken we alleen nog maar met kleine stapjes bij elkaar vandaan te lopen. Naar degenen op wie we verliefd zijn.
Ik vind het mooi dat die thema’s iets heel oprechts en authentieks hebben, iets heel moois en gevoeligs, want juist daardoor is De voordelen van onbeantwoorde liefde één van die pareltjes die écht laten zien hoe het is om een jongvolwassene te zijn. En dat is super.
‘Als je zeventien bent, voelt alles aan als het einde van de wereld. Of het begin van de wereld. En dat is geweldig.’
Conclusie
De voordelen van onbeantwoorde liefde is ontzettend schattig en romantisch en lief, en daarnaast lekker luchtig en leuk geschreven, met hilarische humor. De touch van een LGBTQ-verhaallijn is oprecht mooi en sterk neergezet en daarnaast is de diepere laag van het verhaal al net zo treffend: Molly’s gedachten en gevoelens over verliefdheid en crushes zijn herkenbaar voor iedereen die wel eens iemand leuk heeft gevonden of verliefd is geweest en als je nog verder graaft, vind je hele sterke thema’s over jong zijn en volwassen worden. Een boek dat met recht een Young Adult mag worden genoemd en waar je met evenveel recht hoteldebotel verliefd op kunt worden. Oh, en voor de liefhebbers: Simon en Abby uit Simon vs hebben een figurantenrolletje!
Titel: De voordelen van onbeantwoorde liefde (The Upside of Unrequited)
Auteur: Becky Albertalli | bekend van: Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld
Vertaald door: Astrid Staartjes
Uitgeverij: Blossom Books
Verschenen: april 2017
Aantal bladzijden: 304
Genre: young adult contemporary
Beschikbaar als: paperback, ebook (Kobo Plus)
ISBN: 9789020678888
Voor liefhebbers van: Stephanie Perkins, Kate Scelsa
Recensie-exemplaar: nee
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
