Vivian Wie heeft er in zijn kindertijd nou geen Disney Classics gezien? Oké, waarschijnlijk kennen ze geen Disney in de allerarmste landen, maar ik denk dat men over de hele wereld wel een favoriet personage heeft. Vooral omdat Disney overal wortels heeft: Mulan in China en Japan, Pocahontas in Amerika, Belle en het Beest in Parijs, De Leeuwenkoning in Afrika, De Reddertjes in Australië en Peter Pan in Londen. Disney is magie, Disney is cultuur, Disney is liefde. Waarom? Dat leg ik uit.
Eerder schreef ik al over wat voor vrouwen Disney Prinsessen zouden zijn als ze in het hier en nu zouden leven. Vandaag wil ik het ergens anders over hebben. Zeg eens eerlijk, hoeveel Disney-films hebben jullie gezien? En hoeveel daarvan vond je niet leuk? Toen ik klein was, keek ik zo vaak als maar kon Disney-films. Mijn zus keek vrijwel alleen maar naar Beauty and the Beast, onze ouders werden er helemaal gek van. Mijn favoriet was The Little Mermaid, en later ook Beauty and the Beast, wat ook bijna niet anders kan met een liefde voor boeken. Ook films als Pocahontas, The Lion King, Aladdin en The Sleeping Beauty vond ik geweldig. Eerst in het Nederlands (die teksten ken ik nog steeds voor een groot deel uit mijn hoofd haha, diep in de zeeeeeeee) en tegenwoordig kijk ik ze liever in het Engels. Tegenwoordig ja, want ik ben nog steeds dol op Disney. Ik geef toe dat ik de dvd’s niet zo heel vaak kijk, maar op YouTube vind ik het heerlijk om de sing along-filmpjes te bekijken.
Maar wat is er nou met die Disney-films dat zo leuk, mooi, magisch en bijzonder is? Tja, ik denk dat het gewoon alles is. De prachtige liefdesverhalen, de sprookjesachtige settings, de boodschappen en thema’s, de grappen – die we als kind niet snappen maar als volwassene maar al te goed begrijpen, haha en natuurlijk de heerlijk aanstekelijke liedjes die je de hele dag wel kunt blijven luisteren. Maar het zit ‘m vooral in de boodschappen van de films. Bijvoorbeeld Beauty and the Beast, die ons leert dat ware schoonheid altijd vanbinnen zit. Pocahontas komt op tegen discriminatie en Mulan levert een bijdrage aan de vrouwenemancipatie. Door Disney leren kinderen hoe de wereld in elkaar zit, hoe mooi het leven en de liefde kunnen zijn. Misschien is het overdreven, maar ik vind dat Disney wel en belangrijk onderdeel van de opvoeding kan zijn.
Dat in GROTE tegenstelling tot al die belachelijk neppe kindsterretjes en tienerfilms die tegenwoordig ook bij Disney horen. Ik heb het over Disney Channel, waar ik een grondige hekel aan heb. Toegegeven, ik heb ook naar High School Musical gekeken en zelfs Hannah Montana heb ik wel eens geprobeerd, maar dat is echt jaren geleden geweest. Ik snap best dat er ook een commercie is voor tieners, maar moet dat dan per se bij Disney horen? Al die vreselijk arrogante types als Miley Cyrus en Rebecca Black irriteren me mateloos. Dat is niet eens muziek te noemen en ten tweede is het ook beslist geen Disney. Heel jammer vind ik dat.
En nu jullie! Zijn jullie opgegroeid met Disney of heb je er helemaal niks mee?
Ja, ik ben er wel mee opgegroeid. Hoewel het misschien meer de sprookjes zijn, maar hé… dat is ook Disney!
Persoonlijk vind ik disney helemaal niks, nooit gevonden. Europese volksverhalen met een amerikaans sausje….niet mijn smaak