Waarom het WK eigenlijk best leuk is

Ik hou helemaal niet van voetbal. Echt niet, ik vind het stom. Dat gedoe van tegen een balletje trappen en dat de hele wereld uit z’n dak gaat als die of die een penalty moet geven of buitenspel optreedt. Er zijn belangrijkere dingen in de wereld – leukere dingen. Maar tja, met het WK kun je er gewoon niet omheen. Van de buitenlandse wedstrijden merk je weinig, maar op de dagen dat Nederland speelt… man, man, man. Wat een chaos wordt het dan. Aan de ene kant vind ik het stommer dan stom, maar aan de andere kant stiekem toch wel leuk. Een beetje dan. Niet verder vertellen, hoor.

Ik zal het eerlijk toegeven: ik heb nog geen enkele wedstrijd helemaal gekeken – alleen de wedstrijd van gisteren tegen Argentinië heb ik wel een stukje gezien. Gewoon totaal geen behoefte aan. Maar die voetbalavondjes vind ik wel best leuk, want ze voelen anders, speciaal. Aan de ene kant omdat er iets bijzonders gebeurt, maar aan de andere kant ook omdat ik op zo’n avond kan schrijven of bloggen of seriemarathons kan houden en dat het dan voelt alsof ik de enige op de hele wereld ben, omdat de hele wereld naar het voetbal kijkt. Ik kan het niet precies uitleggen, maar het is dan alsof de hele wereld van mij is, omdat die wereld – of nou ja, Nederland in ieder geval – voor die paar uurtjes alleen maar om het voetbal maalt.

Maar, tja. Nederland heeft het wel supergoed gedaan. Tot gisteren hadden we geen enkele wedstrijd verloren, maar Argentinië was blijkbaar gewoon te sterk – of beter gezegd, we waren even sterk. Hoewel ik het stiekem best stom vind dat Van Gaal niet die laatste wissel bewaarde zodat Krul ons kon redden, net als bij de wedstrijd tegen Costa Rica. Want, nou ja, stiekem vind ik het gewoon best leuk. Als ik in mijn kamer op bed lig en aan het bloggen of schrijven ben terwijl mijn ouders in de woonkamer zitten te kijken en ik ze om de zoveel tijd hoor schreeuwen of kreunen, geeft dat toch wel een leuk gevoel. En wanneer het einde van de wedstrijd nadert, kan ik de verleiding niet weerstaan om toch even dat liveblog te openen op NU.nl en even op Twitter te zeggen wat ik er tot zover van vind. Gewoon, omdat ik er dan toch een beetje bijhoor. En ook al snap ik vrijwel niets van alle ins en outs, ik snap wel wanneer een goal goed of slecht is en wanneer we mogen juichen. En het is gewoon best gezellig: even wordt er niet gemaald om politiek of gezeurd over wat er al dan niet belangrijk is, nee, even gaat het gewoon alleen maar om voetbal en willen we allemaal samen winnen. Dat heeft toch iets magisch, net als bij het Songfestival en de Olympische Spelen. Nu maar hopen dat we die felbegeerde beker krijgen.

Ik heb wel medelijden met onze jongens, maar ze hebben enorm hun best gedaan én ze zijn gewoon superver gekomen, hoe dan ook. Maar ik vind het wel heel sneu dat ze zaterdag dan nog een keer moeten voor de derde of vierde plek… ze willen waarschijnlijk alleen nog maar naar huis nu het over is. Of misschien denken ze juist ”als we de finale niet kunnen winnen, dan toch in ieder geval de derde plek.”  Al is daar niets mee geworden. Nou ja, ik ben net als heel Nederlands trots op ze. Volgende keer beter!