Ik denk dat iedereen het wel kent: het gevoel dat je op je ene schouder een duiveltje en op de ander een engeltje hebt, die elkaar voortdurend tegenspreken wanneer je een lastige keuze probeert te maken. Het duiveltje probeert je meestal over te halen om het gemakkelijkste, het snelste en het niet-helemaal-juiste te doen, terwijl het engeltje je juist wil motiveren om the high road te nemen. Ik heb hier nooit zo bij stilgestaan, te meer omdat het natuurlijk niet echt is, mensen hebben het gewoon verzonnen om hun tweestrijd te visualiseren. Maar tegenwoordig kan ik me er veel meer bij voorstellen, want ik heb het engeltje en het duiveltje op mijn eigen schouders ontdekt. Ze kissebissen heel wat af en meestal maar over één ding: zelfstudie.
Op het HBO krijg je nu eenmaal best wel veel huiswerk. Het is niet superveel gelukkig en ook niet supermoeilijk, maar het is ook niet niks en het is ook geen eitje. Bovendien hebben we elk blok tentamens en dat vergt nogal wat voorbereiding en studie, en dan is het toch wél veel en ook best moeilijk omdat je het dan wel moet snappen en onthouden. Tel daarbij op dat ik niet altijd zo breed in mijn energievoorraad zit en tja… dan hebben ze wel wat om over te discussiëren, die twee raadgevers.
Er zijn twee scenario’s, en dan gaat het meestal zo.
Scenario 1: Huiswerk
(op school) Leraar: Voor het volgende college moeten jullie hoofdstuk vier en vijf leren en de opdrachten daarvan maken.
Engeltje: Oké, als je straks thuis bent ga je meteen die twee hoofdstukken samenvatten en de opdrachten maken, dan heb je meteen al een stuk voorbereiding voor het tentamen.
Duiveltje: Nee hoor, als je straks thuis bent ga je eerst een paar uurtjes relaxen en spelletjes spelen en zo. Dat college is pas volgende week weer, het huiswerk komt morgen wel, dan ben je toch vroeg klaar. Of van het weekend, nog beter.
Engeltje: Nee, nee, van uitstel komt afstel! Denk aan wat je studieloopbaancocah heeft gezegd: niet uitstellen, maar wegwerken!
Duiveltje: Je werkt het dan toch weg? Alleen niet meteen vandaag.
Engeltje: Dus stel je het uit!
Duiveltje: Het is helemaal geen moeilijke stof en het zijn maar weinig opdrachten. Kan best wachten.
Engeltje: Goed, dan kijk je als je thuis bent hoeveel energie je hebt. Dan ga je eerst een uurtje bijkomen en dan de hoofdstukken samenvatten, de opdrachten komen dan later wel.
(thuis): Duiveltje: Je bent veel te moe nu. Te moe voor huiswerk. Het komt nog wel.
Engeltje: De dag is nog lang! Neem een uurtje rust en ga dan een uurtje werken. Denk aan de voldoening die het zal geven!
Duiveltje: Denk aan de voldoening die het geeft als je nu uitrust en morgen energiek bent!
Engeltje: Eén hoofdstuk samenvatten dan. Het zijn maar tien pagina’s. Dan doe je de rest morgen.
(ik ga aan de slag, ben anderhalf uur bezig): Duiveltje: Goed, je hebt een uur gewerkt. Stop nu maar!
Engeltje: Maar het hoofdstuk is nog niet af!
Duiveltje: Je bent kapot, je moet rusten. Hoe langer je doorgaat zonder energie, hoe slechter je het opneemt. Morgen is er weer een dag en dan hoef je niet zo lang naar school dus dan zul je meer tijd en energie hebben voor je huiswerk.
Tja… zoiets speelt zich meestal wel echt af in mijn hoofd. Volgens mijn SLC’er kun je het beste studeren volgens het wegwerkprincipe: meteen bij het thuiskomen het huiswerk maken zodat je ervan af bent. Heerlijk natuurlijk en dat neem ik me ook echt altijd voor (iedere dag weer, haha) maar meestal heb ik gewoon de energie niet om alles weg te werken. Dan doe ik zoveel ik kan of zoveel als noodzakelijk is en de rest werk ik op een later moment écht weg.
Scenario 2: Studeren voor tentamens
(Tentamens zijn over twee weken). Engeltje: Vanmiddag ga je aan de slag met die samenvatting voor taalkunde. Hoe eerder je dat klaar hebt, hoe beter je kunt leren!
Duiveltje: Nee, je gaat vanmiddag op zoek naar een goede samenvatting van het boek en dan ga je morgen zelf samenvatten. Een back-up is altijd handig en bovendien kun je dan ook leren als je geen puf hebt om te samenvatten.
Engeltje: Puf om te leren moet je gewoon maken, het is zo belangrijk!
Duiveltje: Maar als de ingrediënten voor die puf er niet zijn, is het nogal lastig.
Engeltje: Dan moeten die ingrediënten er komen.
Duiveltje: Of je zorgt gewoon voor een goeie back-up zodat je in alle rust kunt proberen de puf in zijn geheel terug te winnen.
Engeltje: Goed, maar dan ga je in ieder geval de reflectievragen en zelftoetsen maken. Om alvast te checken hoe het ervoor staat.
Duiveltje: Je hoeft de antwoorden niet te verwerken, gewoon even doornemen voor jezelf is genoeg.
Engeltje: Maar verwerken is juist de sleutel tot goed begrip!
Duiveltje: En het vreet energie, onnodig!
Zo gaat het meestal nog even door, haha. Het einde van het liedje is dat ik zowel de stof zelf samenvat als uittreksels van het internet gebruik om te leren, dat ik reflecteer door de reflectievragen en zelftoetsen door te nemen en te proberen me zo goed mogelijk aan een tijdsplanning te houden. De afgelopen tentamenweek is het goed gegaan, dus hopelijk blijft dat zo! Ondertussen ben ik best blij dat dat engeltje en dat duiveltje bestaan, want ze kunnen hun ideeën bundelen en samen tot de juiste compromis komen. Iedereen heeft een duiveltje in zich, want zonder het duiveltje kan het engeltje zijn werk niet naar behoren doen.
Waar discussiëren jullie engeltjes en duiveltjes over?
Klopt, daar heb ik soms ook weleens last van. Eerst denken ‘lekker gaan opruimen’ en dan later denken, ach komt nog wel..
Of het ene met m’n bedrijfje en snel daarna weer wat anders..
Lekker aan het werk en dan totaal weer geen zin/afgeleid zijn..
Groetjes Alex
een hele leuke blog, hoe verzin je het allemaal!!
Toch maar zoveel mogelijk naar het Engeltje luisteren