Mochten jullie het nog niet weten: ik ben niet zo’n blogger die het van de digitale daken schreeuwt als ze op vakantie gaat. Ik blog niet dagelijks over wat ik meemaak in Italië of waar dan ook en mijn Instagram-feed staat in de zomer niet vol met mooie uitzichtkiekjes en selfies in wereldsteden. Simpelweg omdat ik dat een inbreuk op mijn privacy vind: ik wil op vakantie niet bezig zijn met social media en ik wil ook liever geen inbrekers terwijl ik nietsvermoedend op een camping zit. Maar dat betekent uiteraard niet dat ik helemaal niet met vakantie ga: integendeel, ik heb de afgelopen twee weken doorgebracht in Tsjechië en Duitsland. Vorig jaar heb ik in een aantal delen geblogd over mijn avonturen in Bella Italia, nu doe ik in één blog verslag van mijn belevenissen in het voormalige Oostblok. Gewoon omdat het zo ook kan.

Praag

Oef, Praag, wat ben je mooi. Wat ben ik blij dat we twee dagen hebben uitgetrokken om je van onder tot boven te kunnen bezichtigen en wat heb ik van je genoten. Je bent een volmaakte combinatie van Parijs en Bologna, twee van mijn favoriete wereldsteden – maar je bent ook zo uniek. Toegegeven: ik wist helemaal niets over de geschiedenis van Tsjechië of over de cultuur, alleen dat het vroeger Tsjecho-Slowakije was. Daar heb ik nu wel een beetje spijt van, want misschien dat het karakter van deze prachtige stad nog beter tot me was doorgedrongen als ik er meer over had geweten. Neemt echter niet weg dat het betoverend is: onwijs mooie straten en pleinen, prachtige architectuur, prachtige uitzichten… onwijs toeristisch, maar wel heel erg mooi en ook onwijs divers. Of je nou naar een deel van Praag gaat dat buiten het centrum ligt, waar bijvoorbeeld het Strahov-klooster met de prachtige bibliotheek is (waar ik niet in kon, helaas…) of juist naar het oude gedeelte van de stad aan de overzijde van de indrukwekkende Karelsbrug: alles is onwijs mooi en spreekt heel erg tot de verbeelding. Het is romantisch, een beetje sprookjesachtig en gewoon heel erg mooi.  Een aanrader is het Oude Stadsplein met de astronomische klok en de voormalige joodse wijk, maar ook de Praagse Burcht is een aanrader: hier is het straatje van Franz Kafka en het is sowieso de presidentiële residentie, inclusief wisseling van de wacht. Maar het allerleukste om te doen als je in Praag bent is gewoon rondlopen en genieten van de architectuur en de mooie plekjes… zucht. Zo mooi!

Theresienstadt

Toen we hadden besloten dat we op vakantie zouden gaan naar Tsjechië en Duitsland, hebben we het er ook nog over gehad om naar Auschwitz te gaan. Na heel lang twijfelen over of dat echt wel een goed idee was besloten we om het niet te doen in verband met de afstand: een paar honderd kilometer is gewoon te ver, zeker als je op het laatste moment nog wilt kunnen zeggen dat je het toch niet wilt. Als alternatief besloten we naar Theresienstadt te gaan, oftewel Terezín: dit Tsjechische concentratiekamp is ook onwijs bijzonder. Het werd in de achttiende eeuw gebouwd als garnizoensstad door een broer van Marie Antoinette en heeft een tijdje als gevangenis gediend voordat het eerst een Jodengetto en daarna een concentratiekamp werd.

Het bestaat eigenlijk uit twee delen: de stad en de burcht, het kamp dus. In de stad is nog goed te zien dat het een getto was: hier kon men fatsoenlijk leven, er was amusement en er waren faciliteiten voor de jeugd: het kindertheater van Theresienstadt is later heel bekend geworden. Dit heeft ook wel een beetje een nare bijsmaak gekregen omdat het kamp een modelkamp werd: hier werden propagandafilms opgenomen en hier moesten de joden doen alsof ze dolgelukkig waren als er controleurs van het Rode Kruis kwamen. Dat alles terwijl in werkelijkheid… nou ja, terwijl het in werkelijkheid niets dan bittere ellende was. Heel morbide, maar nog heel levendig door de als musea ingerichte barakken. Hier voel je eigenlijk nog niet zoveel en dat is ook precies de bedoeling, omdat het echte kamp een heel stuk verder lag. In dit gedeelte is echter wel het crematorium inclusief onderzoekskamertje (denk aan Mengele…) komt het toch wel hard binnen wat er allemaal is gebeurd.

Dat is echter niets vergeleken bij wat het echte kamp met je doet. Het begint al met de toegangspoort waarboven het bekende Arbeit macht frei staat en daarna wordt het alleen maar heftiger. Alles is hier te zien: barakken, isoleercellen, douches, een desinfectiemachine, ziekenboeg, kantoortjes voor commandanten, executieplaatsen… het is niet eens goed te beschrijven wat dat met je doet. We waren al gewaarschuwd dat het behoorlijk heftig zou zijn en eenmaal daar ben ik ook best wel geschrokken. Enerzijds dringt het namelijk heel fel door dat dit echt is, maar anderzijds kan ik het me gewoon niet voorstellen. Dat er in één groepsbarak vier- tot zeshonderd mensen woonden, met vier wasbakken en twee wc’s… dat is gewoon onvoorstelbaar. Er zijn gelukkig geen gaskamers, maar mijn ouders en ik waren het erover eens dat alles wat er wel is, net zo erg is. Ook gewoon heel naar en heel vreemd om te weten dat de mensen daar zaten en onmenselijk werden behandeld en het volgende moment mooi weer moesten spelen voor de propaganda… er werden hele voetbalwedstrijden georganiseerd. Gewoon bizar. Ik ben wel blij dat ik geweest ben, maar het is niet iets wat ik snel zal vergeten: het heeft er flink in gehakt. Ik kan nu dus ook dit zeggen: het is een aanrader om erheen te gaan, maar alleen als je zeker weet dat je het aankunt.

Dresden

Dresden is zo’n stad waar je naartoe gaat zonder eigenlijk veel te verwachten: mijn ouders wilden er graag heen en ik had geen idee waarom, maar het bleek geen tijdverspilling te zijn. Ondanks het weer – veel regen en KOUD, vandaar ook de baggerkwaliteit van de foto’s – is het een heel leuke stad waar je vooral heel lekker kunt eten en shoppen. Groot is het er niet, maar dat maakt het mooie, historische uiterlijk grotendeels goed. Vooral het koninklijk paleis is prachtig en sowieso kun je heel veel mooie barokke architectuur vinden. Een leuke stad om in rond te lopen: ook de Frauenkirche is een mooie bezienswaardigheid!

Berlijn

Berlijn… wat een stad. Voor ik erheen ging, associeerde ik het voornamelijk – of eigenlijk alleen – met de Berlijnse Muur en de Koude Oorlog, maar inmiddels weet ik dat het zoveel meer is. Ontzettend anders dan Praag en ook niet mooier of leuker: Praag is zo mooi en romantisch en sfeervol, maar Berlijn kun je het beste beschrijven als modern. Het doet denken aan New York, maar eigenlijk nog veel moderner, veel meer industrieel… ik voelde me een beetje alsof ik in Rotterdam was. Aanvankelijk voelde het ook niet als een stad waar ik wilde wonen, maar toen we er de tweede dag waren had ik dat herzien: ik zou me best thuis kunnen voelen in de Duitse hoofdstad.

Wat Berlijn zo de moeite waard maakt… teveel om op te noemen, eigenlijk. Er zijn zoveel mooie dingen, zoals Oost-Berlijn dat nu het bruisende centrum is (met de Unter den Linden-straat die vroeger de belangrijkste straat was) en waar zoveel mooie oude gebouwen te vinden zijn. De Brandenburger Tor, het symbool van de stad en gebouwd als metaforische toegangspoort… de TV Tower die je op een bepaald punt in de stad overal ziet… de magnifieke Dom die zo ontzettend mooi is dat het je duizelt, het Alexanderplatz waar je vooral de Duitse jongeren aantreft, de Ku’damm waar je superleuk kunt winkelen (de KaDeWe, oftewel de Harrods/Bijenkorf/Macy’s van Duitsland zit hier), Checkpoint Charlie waar je een wachthuisje kunt bezoeken uit de tijd dat de Muur er nog stond (kon ik helaas niet in)… er is zoveel en overal in de stad bruist het, voel je het moderne leven, maar proef je ook heel veel cultuur en is er een soort relaxte sfeer, alsof het gewoon je eigen leven is wat je binnenstapt als je in Berlijn bent. Niet zozeer een mooie stad – het moderne is niet zo mijn ding – maar als je er eenmaal aan bent gewend wel een hele leuke stad, die zeker zo zin prachtige plekjes met mooie oude gebouwen heeft!

Charlottenburg

Ik heb een paleizenfetisj, ik zal het maar opbiechten. Als we ergens zijn en we zitten toevallig (of uitgekiend-toevallig) in de buurt van een mooi kasteel of paleis, dan ben ik bereid hemel en aarde te bewegen om daarheen te gaan. Ik was dan ook dolblij dat we na een dagje in hartje Berlijn nog plek hadden in onze agenda voor een bezoek aan Charlottenburg, het paleis à la Versailles waar in de zeventiende en achttiende eeuw Pruisische vorsten woonden. Nu weet ik niet zoveel over de geschiedenis van Pruisen, maar dat hoeft ook niet per se: het paleis is prachtig, enorm luxueus en formidabel ingericht, heel veel goud en pracht en praal. Heel romantisch en sfeervol, het spreekt ontzettend tot de verbeelding – ik heb daar alle inspiratie gekregen voor een nieuwe historische roman, hihi. Opvallend is dat dit paleis in de Tweede Wereldoorlog bijna geheel verwoest werd door bommen en dat het helemaal weer opgebouwd moest worden. Bijna niets van het interieur is origineel: bijna alles is vervangen, ook het ongelooflijk veelvuldige porselein in de pronkkamer (kun je nagaan, een pronkkamer…) Ontzettend mooi!

Wat ik verder nog heb gedaan…

–          Elke ochtend en een paar keer per dag heel hoopvol mijn iPad en telefoon checken voor een goede wifi-verbinding – meestal tevergeefs.
–          Me realiseren dat het eigenlijk ook wel lekker is om eventjes offline te zijn – en vervolgens weer de verbinding checken.
–          Genoten van het fijne invalidenbadkamertje op de camping in Praag.
–          Zes boeken gelezen.
–          Heel veel geschreven aan mijn historische roman.
–          Heel blij geweest dat ik mijn dekbed had meegenomen in plaats van in een slaapzak te slapen, want het was ’s nachts KOID. Als in, KOUD KOUD KOUD. ’s Avonds overigens ook.
–          Gegrinnikt elke keer als mijn ouders over iets onzinnigs kibbelden.
–          Heeeeeel veel foto’s gemaakt.
–          Kou gevat. Niet leuk, op vakantie ziek zijn. Echt niet leuk
–          Mijn benen sterker gemaakt met het lopen in de caravan en het naar binnen en naar buiten gaan met een krukje.
–          Heel veel geslapen in de auto.
–          Zonder te klagen (AHUM) afgedroogd na het afwassen. Ik hoop nog steeds stiekem dat mijn ouders zullen investeren in een vaatwassertje voor de caravan.
–          Diepzinnige gesprekken gevoerd met mijn ouders – want dat doe je als je vierentwintig uur per dag op elkaars lip zit.
–          Het enorm naar mijn zin gehad =D