Trafalgar Square is waarschijnlijk niet de beste plek om om één uur ’s nachts te staan. Het is waarschijnlijk überhaupt niet zo’n goede plek om op welk uur van de nacht dan ook in je eentje te zijn. De schaduw van de Zuil van Nelson op Trafalgar Square torende hoog boven me uit terwijl ik daar stond te rillen en de koele lucht van de julinacht tussen de gebouwen door kolkte. Ik huiverde weer, trok mijn jas dichter om me heen en begon er spijt van te krijgen als haren op mijn hoofd dat ik een zwart flodderjurkje had aangetrokken, de outfit die ik voor die avond had uitgekozen. Wat ik niet allemaal overheb voor een gezellig avondje uit.
Eerste indruk
De eerste keer dat ik Violet las, is alweer een hele tijd geleden: ik recenseerde toen nog boeken voor mijn persoonlijke blog en kreeg dit boek als recensie-exemplaar van Xander Uitgevers. Ik verslond het, schreef er een lovende recensie over (die nog steeds terug te vinden is, uit 2013) en bemachtigde een tijdje later ook het vervolg, Herfstroos (al zou ik echt niet meer weten of dat een recensie-exemplaar was). Toen ik die eenmaal had, wilde ik Violet herlezen en dan in één ruk door met het vervolg, maar eenmaal bezig met het tweede boek stopte ik er na een paar bladzijden mee omdat ik liever een ander boek wilde lezen. Onder het mom van Project Boekenkast besloot ik dat het er nu maar eens van moest komen: ik wilde Violet opnieuw lezen en dan eindelijk ook Herfstroos. Ondanks dat ik het verhaal inmiddels aardig goed kende, dacht ik dat het nog steeds wel een leuk boek zou zijn.
Waar het over gaat
Violet is zeventien, net klaar met haar eindexamen en ook net gedumpt door haar vriendje Joel. Ze is de dochter van de Engelse minister van Defensie en haar familie heeft al aardig wat te verduren gehad met de zelfmoord van haar broer Greg en de ziekte van haar zusje Lily. Op een nacht, als Violet schijnbaar op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is, wordt ze ontvoerd door wezens die vampiers blijken te zijn – en niet zomaar vampiers, maar het koninklijke geslacht Varn. Violet ontdekt dat er een eeuwenoude vete gaande is tussen de familie van prins Kaspar en haar eigen familie en dat het voor haar heel, heel moeilijk wordt om terug te gaan naar huis. Maar… hoe langer ze op het luxueuze landgoed Varnley verblijft, hoe meer ze gaat twijfelen: wil ze eigenlijk nog wel terug? En in hoeverre heeft Kaspar daar iets mee te maken?
Wat ik ervan vond
Gibbs schreef dit boek toen ze nog betrekkelijk jong was – en dat is ze nog steeds – en via schrijversplatform Wattpad werd het snel bekend en zodoende opgepikt door uitgevers. Waar Stephenie Meyer (Twilight) heeft gekozen voor een compleet nieuwe soort vampiers met een eigen cultuur en eigen tradities en L.J. Smith (The Vampire Diariesi) is gegaan voor een moderne maar toch tijdloze versie, kiest deze jonge schrijfster voor de vampiers zoals wij die kennen: bloeddorstige moordenaars, steenhard en ijskoud. Jazeker, ze leven in de moderne wereld en maken daar ten volle gebruik van, maar verder zijn ze niet te onderscheiden van de Transsylvanische Dracula-achtige wezens. En dat werkt: het sfeertje in Violet is daardoor magisch en mysterieus, een beetje angstaanjagend en voelt vooral heel erg authentiek. Het zijn monsters, punt.
Door de schrijfstijl wordt enerzijds goed duidelijk dat Gibbs nog maar een beginner was toen ze dit schreef: het is af en toe behoorlijk kinderlijk en een beetje té theatraal-overdreven hoe Violet is. Natuurlijk past dat ook wel bij het personage, maar het is soms gewoon een beetje te typisch, op zo’n manier geschreven dat ik met mijn ogen rolde. Aan de andere kant laat de schrijfstijl ook juist goed zien dat Gibbs absoluut schrijftalent heeft: haar beschrijvingen van gebeurtenissen en handelingen van personages zijn levensecht en enorm visueel, bijna alsof je gewoon naar een fijne televisieserie à la Gossip Girl zit te kijken. Brengt me ook meteen op de hoeveelheid drama: dat is soms wel een beetje over de top. En absurd. Ik bedoel, het feit dat Violet als vampierhatende mens gevoelens krijgt voor zowel Kaspar als Fabian en vervolgens de toorn van het hele koninkrijk over zich afroept vanwege die gevoelens is wel érg cliché. En zo zijn er nog wel meer van dat soort dingetjes die net even niet geloofwaardig zijn.
De personages, voornamelijk Kaspar en Violet, zitten dan wel weer heel goed in elkaar. Violet is, voordat ze op zeker moment een beetje een damsel in distress wordt, een heel herkenbaar meisje met pit dat reageert zoals wij zelf ook zouden reageren in haar situatie en dat maakt het erg leuk om over haar te lezen. Vanaf het moment dat Kaspars perspectief ook belangrijk wordt krijg je als lezer bovendien veel inzicht in hoe de vampiergeest nou precies werkt en hoe het wereldje in elkaar zit en dat geeft het verhaal een welkome diepere laag. Ook de andere personages, zoals de Koning en Fabian, hebben iets heel authentieks: ze ontwikkelen zich wel elk op hun eigen manier een beetje, maar blijven ook echt die fijne, koudbloedige vampiers die het verhaal zo cool maken.
De verhaallijn ten slotte is interessant, maar wel een beetje eendimensionaal: er zitten goeie wendingen in en op het einde komen de onthullingen bij elkaar in een mooi geheel. Maar verder zit er niet heel veel diepte in wat er met Violet gebeurt en is het typisch een verhaal dat je wel zo ongeveer kent als je het één keer gelezen hebt – je kunt je voorstellen dat het soms een beetje verveelt als je het dus voor de derde keer leest. De humor en de intrigerende relatie tussen Kaspar en Violet maken dan wel weer veel goed, evenals de keuze die Violet uiteindelijk maakt en de achterliggende redenen daarvoor.
Conclusie
Violet is een mooi boek waarin een nieuwe kant van de vampiermystiek wordt belicht die door het rauwe en horrorachtige tintje menig fantasyfan zal bevallen. Het is jammer dat de hoofdpersoon niet zo sterk blijft als ze in het begin wel is en dat de schrijfstijl een beetje teveel die van een tienermeisje is.
Titel: Violet: Heldin van de Duisternis (The Dark Heroine: Dinner with a Vampire)
Auteur: Abigail Gibbs
Serie: Heldin van de Duisternis #1
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Aantal bladzijden: 461
Verschenen: maart 2013
Genre: young adult fantasy
Beschikbaar als: paperback
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
Ik heb Herfstroos vorig jaar op het Boekenfestijn gekocht, maar omdat ik Violet maar niet kon bemachtigen heb ik hem uiteindelijk weer verkocht. Misschien dat ik daar nu wel een tikkeltje spijt van heb, maar ach, misschien ga ik hem ooit nog eens lezen!