Herinneringen. Ze zijn er wel, maar ik kan ze niet pakken. Als zeepbellen vliegen ze door mijn hoofd. Ongrijpbaar en doorzichtig. Hoe oud ik ben? ik weet het niet. Wat mijn naam is? Een idee. Er zijn wel letters, maar ik kan er geen logisch geheel van maken. Waar ik woon? Misschien in een villa, misschien in een flat. Het voelt alsof mijn hoofd een grabbelton zonder cadeautje is geworden: er zit alleen maar zaagsel in. opeens moet ik giechelen. Het lijkt allemaal zo onbelangrijk.
Eerste indruk
Eerder recenseerde ik al twee boeken van Mel Wallis de Vries en bij het tweede boek, Wreed, gaf ik aan te denken dat ze steeds min of meer dezelfde formule gebruikt. Dat was niet per se een pluspunt, maar toch blijf ik geneigd haar boeken te lezen. Niet echt omdat de verhalen goed zijn, maar omdat ze zo lekker leesbaar zijn en je meeslepen op een manier die fijn is voor het slapengaan of in het openbaar vervoer. Vandaar ook dat ik Verstrikt besloot te lezen, en ik was aangenaam verrast.
Waar het over gaat
De zeventienjarige Lara ligt na een ernstig ongeluk in coma en vecht voor haar leven, voor haar bewustzijn. Langzaam maar zeker komt haar geheugen terug en begint ze te beseffen dat haar ongeluk misschien geen ongeluk was. Intussen is er Lara’s vriendin Maud, die ervan overtuigd is dat het ongeluk haar schuld was en probeert uit te zoeken wat er precies is gebeurd. Welke rol speelt Lara’s vriend Bobby in het hele verhaal, en hoe zit het precies met Bobby’s vrienden – van wie eentje speciale interesse toont in Maud?
Wat ik ervan vond
Net als Vals en Wreed is Verstrikt geen slecht boek, maar het is ook niet heel erg goed. De kracht van Wallis de Vries zit ‘m vooral in haar vermogen om de lezer compleet mee te slepen en een wereldje te creëren waar je als voyeur graag naartoe gaat, een wereldje waar een twijfelachtige vriendschap, romantiek en persoonlijke drama’s hoogtij voeren. Ze speelt in op hoe wij als lezers kunnen genieten van dat soort perikelen, en dat doet ze heel handig.
Toch laten haar boeken technisch gezien wat te wensen over. Bij Verstrikt zijn die mankementen vrij minimaal, omdat dit niet zo heel erg een whodunnit is, maar meer een verhaal over persoonlijke drama’s. Het is boeiend om te lezen over Lara die vecht voor haar leven, waardoor je een interessant beeld krijgt van hoe het voor zo’n meisje moet zijn om in coma te liggen. En dan is er Maud, die moet omgaan met het bijna-verlies van haar beste vriendin en zich er ook nog eens schuldig over voelt, en er zijn andere vriendinnen die elk op hun eigen manier met alles omgaan. Zoals in elk van haar boeken staat een vriendengroep centraal die niet altijd even goed functioneert, maar de thema’s hieromheen zijn wel erg sterk.
De schrijfstijl van Verstrikt valt tegen. Sterker nog, de stijl is soms een beetje vervelend: de zinnen zijn te kort en er wordt veel onnodig herhaald en hoofdletters zijn verkeerd geplaatst. Het personage Maud is niet consistent: het ene moment komt ze over als een sterk iemand die goed van zich af kan bijten, het volgende moment gedraagt ze zich als een zielig schaapje dat nogal ergerlijk is. De andere personages zijn divers, maar ook erg irritant – en niet op een love to hate-manier, maar gewoon bloedirritant. Dit wordt wel weer een beetje goed gemaakt door de afronding, wanneer bepaalde personages toch anders in elkaar blijven zitten, maar toch.
Verder is dit boek het eerste van Wallis de Vries dat ik enigszins voorspelbaar vond. Misschien komt het doordat ik inmiddels haar trucjes wel ken, maar ik zag de ontknoping van behoorlijk ver aankomen en vond het dan ook een beetje slap. Er waren personages die ik liever als de dader onthuld had zien worden.
Conclusie
Heel eerlijk gezegd is Verstrikt meer van hetzelfde: Mel Wallis de Vries hergebruikt veel van haar verhaallijnen en –elementen. Maar dat is niet zo heel erg, want het leest vlot en er zitten stukjes diepgang in die zeker te appreciëren zijn.
Titel: Verstrikt
Auteur: Mel Wallis de Vries
Uitgeverij: De Fontein
Aantal bladzijden: 224
Verschenen: september 2011
Genre: young adult thriller