Mijn eerste leven eindigde op een regenachtige decemberavond, om zeven minuten over halfelf, in een uitgestorven straat bij de oude kerk. Mijn tweede leven begon circa tien uur later, toen ik onder verblindende ziekenhuislampen wakker werd met een fikse hoofdwond en een leven waar ik me niets van herinnerde. Ik was omringd door vrienden en familie, wat een opluchting had moeten zijn. Maar dat was het niet, omdat een van hen al vrij lang dood was.
Eerste indruk
Ik was dit boek al op veel boekenblogs tegengekomen en bijna alle recensies waren lovend, zo niet lyrisch. Het verhaal leek mij ook wel erg interessant: ik verwachtte een wat als…-verhaal à la films waarin de hoofdpersonen steeds dezelfde dag of dagen opnieuw beleven. Ik verwachtte dat ik, na wat informatie over de hoofdpersoon en haar leven sinds de dood van haar beste vriend, samen met haar terug zou gaan naar het moment dat ze wakker wordt na dat voorval en dat alles dan ineens anders is, en dat het vanaf daar verder zou gaan. Met een mooie verklaring voor het opnieuw beleven en het andere verloop.
Waar het over gaat
Op de avond dat Rachel, haar vriend Matt en hun vrienden voor de laatste keer bij elkaar zijn voordat ze allemaal gaan studeren en een eigen leven gaan opbouwen, gebeurt er een vreselijk ongeluk waardoor één van hen, Rachels beste vriend Jimmy, om het leven komt. In de jaren die volgen, voelt ze zich enorm schuldig en verloopt haar leven heel anders dan aanvankelijk de bedoeling was.: ze gaat geen journalistiek studeren en maakt het uit met Matt. Wanneer ze uiteindelijk terugkeert naar Great Bishopsford voor de bruiloft van haar beste vriendin Sarah, wordt ze overmand door hoofdpijn en duizeligheid en valt flauw, pal op Jimmy’s graf. Als ze bijkomt, is alles ineens heel anders: ze is verloofd met Matt, heeft de journalistencarrière waarvan ze altijd droomde en flink wat geld op de bank staan. En nog het belangrijkste van alles: Jimmy leeft nog.
Rachel probeert uit alle macht uit te zoeken wat er is gebeurd terwijl iedereen in haar omgeving, behalve Jimmy, haar verwarring toeschrijft aan geheugenverlies. Terwijl ze langzaam maar zeker dichterbij de waarheid komt begint Rachel zich vragen te stellen over het leven dat ze volgens iedereen heeft en het waarom daarvan. Want de wereld waarin ze nu terecht is gekomen, lijkt te mooi om waar te zijn… of toch niet?
Wat ik ervan vond
Allereerst: ik was teleurgesteld dat het boek niet verliep zoals ik graag had gewild, maar dat er een hoop open plekken in het verhaal bleven. Ik ben iemand die een geschiedenis graag van begin tot eind kent, ook zodat ik het beter kan volgen, maar achteraf begrijp ik ook zeker wel waarom de auteur heeft gekozen voor het geleidelijk aan onthullen hoe de vork in de steel zit. Dat is dus een minpunt waar ik me overheen kan zetten.
Dit is wel een boek waarbij ik heel lang het gevoel had dat ik de kat uit de boom aan het kijken was: ik wist steeds niet zeker of ik het nu wel of niet een leuk boek vond en dat kwam vooral doordat ik geen idee had waar het verhaal naartoe moest leiden. Toch wilde ik graag blijven lezen, want de schrijfstijl is vlot en toegankelijk en de proloog was erg veelbelovend. Versplinterd is absoluut een boek waar je gemakkelijk doorheen gaat als een mes door de boter, en het leest erg prettig weg waardoor het een fijn zomerboek is.
Toch is het allemaal net niet genoeg. De personages schreeuwen al meteen bij de eerste introductie het woord cliché en inderdaad worden ze op geen enkel punt in het verhaal erg complex dan wel interessant: het onzekere meisje, de bitch die haar kans afwacht, het moedertje van de groep, de slungels van wie niemand veel verwacht, de verliefde beste vriend en het vriendje dat eigenlijk een zak is, maar niemand die het ziet. De hoofdpersoon is interessant genoeg om met haar mee te voelen, maar ze mist wel emotionele diepgang: in plaats van helemaal gek te worden van het niet weten wat er aan de hand is – wat logisch lijkt voor een normaal mens – is ze vooral bezig met het formuleren van haar eigen vergezochte verklaringen. Het gaat haar allemaal een beetje té makkelijk af.
Ook de schrijfstijl laat, buiten dat het wel vlot leest, qua literaire techniek nogal wat te wensen over. Er wordt veel herhaald en de kracht van herhaling gaat hier niet op, want op zeker moment weet je wel hoe angstig Rachel is om haar vrienden te verliezen en hoe verdrietig haar vader is dat ze zich niets herinnert. Er zitten wendingen in het verhaal die je echt al van mijlenver ziet aankomen en het blijft allemaal erg onduidelijk en verwarrend. Tijdlijnen lopen door elkaar heen en je gaat je als lezer afvragen hoe het nou zit en wat wel en niet echt is. Het lijkt aannemelijk dat dat de bedoeling is van de schrijfster, maar het leest niet prettig, vooral omdat er geen aanwijzingen worden gegeven voor wat er aan de hand is. Hier en daar wordt het ook allemaal een beetje vergezocht en op zeker moment ben je het gewoon beu en wil je weten hoe het zit. Dat de schrijfstijl, hoewel levendig in de zin van dat je het voor je ziet, vrij oppervlakkig en basaal is, maakt het allemaal niet veel beter.
De ontknoping maakt echter een hele hoop goed: ineens is het kristalhelder hoe de vork in de steel zit en waarom de schrijfster alles heeft gedaan zoals ze dat heeft gedaan. Tijdens het lezen passeren allerlei mogelijkheden de revue, maar de uiteindelijke verklaring zal niet zo snel bij je opkomen. Dit geeft de thematiek ook meteen een stuk meer diepgang: ineens gaat het vooral over tweede kansen, dingen anders doen als je zou kunnen, dat perfect niet altijd perfect is en wat zich in de menselijke psyche zoal kan afspelen. De ontknoping zal romantici zoals ikzelf naar adem doen happen van ontroering en verrassing en het hele verhaal in perspectief zetten. Jammer dat we er wel erg lang op moeten wachten, maar dat is het waard.
Conclusie
Versplinterd vertelt een erg mooi en bijzonder verhaal dat technisch wel beter in elkaar had mogen zitten, maar toch veel interessante thema’s aansnijdt en dat uiteindelijk vanwege het verrassingseffect en die bijzondere thema’s toch nog een positieve beoordeling van mij krijgt. Zeker geschikt voor liefhebbers van romans, maar in tegenstelling tot wat op het omslag staat lijkt het in niets op het meesterwerk Voor jou.
Titel: Versplinterd (Fractured)
Auteur: Dani Atkins
Uitgeverij: De Fontein
Aantal bladzijden: 304
Verschenen: februari 2015
Genre: roman