Vivian Het komt eigenlijk nog maar heel weinig voor dat ik een boek niet uitlees: als het me niet helemaal pakt, leg ik het weg en probeer ik het later opnieuw, maar meestal lees ik gewoon door en concentreer ik me op de dingen die ik wél leuk vind. Gelukkig maar, want dat betekent volgens mij gewoon dat ik de goeie boeken uitkies die ook echt iets voor mij zijn. Toch overkwam het me laatst dat ik besloot te stoppen met een boek, omdat het me tegenstond en ik niet echt uitkeek naar de momenten dat ik tijd zou hebben om verder te lezen. En tja, als het je leesplezier in de weg dreigt te staan terwijl er zoveel andere toffe boeken zijn waarvan je kunt genieten… dan is het slimmer om te stoppen. Dus was het exit Verleiding van Erin Watt. Maar waarom kon het boek me niet bekoren?
Verwachtingen
Ik probeer me de laatste tijd zo min mogelijk te laten beïnvloeden door hoe een boek ontvangen wordt: mijn ervaring is dat een boek me het meest kan verrassen als ik er met zo weinig mogelijk verwachtingen in ga. Maar bij Verleiding waren er zó veel mensen enthousiast en kwam ik zó veel positieve reacties tegen waarin zó veel bijvoeglijke naamwoorden werden gebruikt die me aanspraken: het internet en de lezers om me heen bleven me maar toe gooien dat het boek zo’n heerlijk verslavende guilty pleasure was en dat ik er absoluut van zou genieten dat ik toch behoorlijk nieuwsgierig werd en het dikke boek met de veelbelovend glossy-gouden cover zelfs bovenaan mijn TBR-lijst plaatste. En, nou ja… die verwachtingen waren dus hoog, maar kwamen niet uit. Jammer genoeg.
Verhaal
Verleiding is het eerste deel in de The Royals-serie en gaat over de zeventienjarige Ella, die samen met haar moeder altijd arm is geweest maar tegenwoordig extra veel moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Sinds haar moeder is overleden aan kanker, werkt Ella in stripclubs om geld te verdienen voor haar school en haar toekomst. Maar dan staat op een dag Callum Royal voor haar neus, een rijke man die beweert haar voogd te zijn nu haar beide ouders niet meer leven. Callum belooft Ella meer geld dan ze ooit zelf zou kunnen verdienen als ze bij hem en zijn vijf zoons intrekt op hun landgoed en naar een school van zijn keuze gaat. Ze hoeft alleen maar bij hem te blijven en dan is die veilige, zekere toekomst kat in ’t bakkie. Maar Ella is achterdochtig, en dat blijkt gegrond wanneer ze de vijf Royal-zoons ontmoet…
Wat ik wél leuk vond
Klinkt als een juicy en scandaleuze fast-read, niet? Ja, dat was het ook. Het verhaal leest vlot weg en het is inderdaad een decadent en luxueus sfeertje dat niet zou misstaan in een tv-serie à la Dynasty of Keeping Up With The Kardashians. Daarnaast vond ik Ella een leuk personage: ze dopt lekker haar eigen boontjes en komt voor zichzelf op, weet precies waar ze voor wil gaan en wat haar grenzen zijn en ze laat zich niet zomaar in de luren leggen. Tegelijkertijd probeert ze haar plek te zoeken en zichzelf te beschermen tegen de harde buitenwereld, en dat maakt haar interessant. Bovendien onderscheidt Watt zich door de manier waarop geschreven wordt over seks: het taalgebruik is wat platter en de rol van seksualiteit explicieter. Het verhaal voelt als een soort verknipte twist aan het Assepoester-verhaal, en dat is best interessant.
Waarom het niet genoeg was
Toch ben ik gestopt met lezen na de eerste honderd bladzijden. Niet omdat ik niet door het boek heen kwam of omdat het verhaal me niet aansprak: er was genoeg wat ik leuk kon vinden – het sfeertje, de hoofdpersoon, de gewaagdheid – maar ik voelde heel erg dat ik niet verder wílde lezen. Het verhaal stond me in die eerste honderd bladzijden al tegen, eigenlijk vanaf het moment dat Ella intrekt bij de Royals en er… dingen beginnen te gebeuren die met haar werk als stripper te maken hebben. Ik had het gevoel dat het me alleen maar een nóg ongemakkelijker gevoel zou geven als ik verder zou gaan en dat er gewoon héél foute scènes zouden komen.
Nu ben ik echt niet preuts en vind ik een gewaagd verhaal alleen maar leuk, maar er was iets aan dit boek wat echt gewoon fout voelde. Misschien kwam het door het gevoel van anti-feminisme dat ik kreeg, misschien kwam het doordat de mannelijke personages me voorkwamen als heel erg foute kerels of door het vreemde sfeertje in het Royal-wereldje. Misschien voelde het ook wel een beetje te over de top-Amerikaans of had ik het me voorgesteld als luchtiger en speelser… het kan allemaal. Ik weet het niet, maar ik voelde me simpelweg niet fijn bij het verhaal en mijn gevoel zei me dat ik moest stoppen. Dus ben ik gestopt. Misschien probeer ik het later nog eens, maar dat plekje bovenaan de TBR-lijst – en überhaupt op de TBR-lijst – is in ieder geval vergeven. Jammer… maar helaas. Ik denk dat dit gewoon niet het boek voor mij is.
Verleiding | The Royals #1 | Erin Watt | uitgeverij De Fontein | 352 bladzijden | contemporary |
Ik ben heel benieuwd: zijn er meer mensen die dit gevoel hadden bij dit boek?
Ik ben er al niet eens aan begonnen, de flaptekst spreek me al helemaal niet aan. En als ik het zo lees, is het ook echt helemaal niks voor mij.
Ik ben er al niet eens aan begonnen, de flaptekst spreek me al helemaal niet aan. En als ik het zo lees, is het ook echt helemaal niks voor mij.
Over dit boek hoor ik ook echt gemengde verhalen, waaronder dat het boek echt niet oke is qua grenzen overschrijden. Oftewel: it’s a definite no for me too 🙂
Over dit boek hoor ik ook echt gemengde verhalen, waaronder dat het boek echt niet oke is qua grenzen overschrijden. Oftewel: it’s a definite no for me too 🙂
Ik snap ergens wel wat je bedoeld, maar juist dat sfeertje vond ik ook wel een fijn deel van het boek en van de serie. Ik heb wel erg genoten van dit deel en van het vervolg! Ik vind het wel knap en goed dat je dit zo hebt uitgeschreven! Op dit moment lees ik een (recensie)boek waar ik helemaal niet doorheen kom, maar vind het niet echt kunnen om ‘m niet uit te lezen!
Het is ook maar net wat je smaak is denk ik 🙂 wat het recensieboek betreft, als je er echt geen plezier aan beleeft zou ik gewoon stoppen en een stukje zoals dit schrijven!
Ik snap ergens wel wat je bedoeld, maar juist dat sfeertje vond ik ook wel een fijn deel van het boek en van de serie. Ik heb wel erg genoten van dit deel en van het vervolg! Ik vind het wel knap en goed dat je dit zo hebt uitgeschreven! Op dit moment lees ik een (recensie)boek waar ik helemaal niet doorheen kom, maar vind het niet echt kunnen om ‘m niet uit te lezen!
Het is ook maar net wat je smaak is denk ik 🙂 wat het recensieboek betreft, als je er echt geen plezier aan beleeft zou ik gewoon stoppen en een stukje zoals dit schrijven!