Van die vervolgen die maar niet komen…

Series lezen is fijn: op die manier kunnen we langer genieten van een goed verhaal, langer bevriend blijven met de fenomenale personages, langer bedwelmd en ondergedompeld worden in een magische schrijfstijl en hoeven we geen echt afscheid te nemen. Maar… dan moeten die vervolgdelen wel écht komen natuurlijk. En dat is nog wel eens een beetje problematisch in de huidige literaire wereld: schrijvers die wel érg lang op zich laten wachten met het schrijven van een highly anticipated vervolg.

Zo wachten liefhebbers van Game of Thrones al een tijdje op het nieuwe deel in de reeks geschreven door George R. Martin. Stephenie Meyer roept al tijden dat ze een vervolg wil schrijven op Zielen (The Host) en dat ze misschien ook nog wel eens iets wil doen met Midnight Sun, het eerste Twilight-boek maar dan vanuit Edwards perspectief. Victoria Scott wil dolgraag een derde boek schrijven in de Zwavelloop-reeks (Water & Vuur, IJs & Steen) maar kan geen uitgever vinden. Abigail Gibbs is al een hele tijd stil over het vervolg op Violet en Herfstroos en Carlos Ruíz Zafon werkt al jaren – járen – aan het laatste deel in het vierluik over het Kerkhof der Vergeten Boeken. En zo zijn er nog wel meer auteurs die een vervolg of zelfs een complete serie hebben beloofd, maar daar vervolgens niet mee komen of heel erg lang over doen.

Ik snap het ook ergens wel natuurlijk. Als een boek of reeks zó ontzettend populair is dat mensen van over de hele wereld smachtend wachten op de grote finale of de voortzetting van het verhaal, dan lijkt me dat behoorlijk angstaanjagend. Je hebt te maken met heel erg hoge verwachtingen die je zomaar even moet zien waar te maken, misschien heb je wel last van een blokkade bij het schrijven of heb je gewoon geen ideeën meer, misschien wilde je helemaal geen vervolg schrijven maar heb je dat toch gedaan vanwege het succes van de boeken. Dan kan ik me heus wel voorstellen dat je geneigd bent de tijd te nemen: je wilt zeker weten dat het goed gaat, dat je er trots op bent, dat je alle ruimte hebt. En dat moet ook wel als je als auteur een beetje stevig in je schoenen wilt (blijven) staan. Zeker als je, zoals Abigail Gibbs bijvoorbeeld, nog jong bent en min of meer toevallig in het bestsellercircuit terecht bent gekomen zonder te weten wat het allemaal zou opleveren. Dan wil je wel even zeker weten dat het allemaal goed gaat en je het aankunt. En je wilt ook een beetje de kat uit de boom kijken, zien of het wel aanslaat. Alle begrip, hoor. Echt.

Maar toch hè, toch vind ik dat je als schrijver wel iets aan je lezers verplicht bent. Je wéét dat je werk heel erg in de smaak is gevallen, je weet dat mensen echt iets aan je werk hebben en er echt van genieten en misschien zelfs wel heel gelukkig van worden. Je hebt contracten, deals met uitgevers en weet ik veel wat allemaal, dus dan heb je toch echt wel verplichtingen tegenover de gehele literaire wereld. Dan is er geen ruimte of tijd om maar gewoon op je dooie akkertje dat vervolg te schrijven: daar zou je al mee bezig moeten zijn láng voordat er door lezers gepraat wordt over zo’n boek. Daarnaast lijkt het me meer dan normaal dat je op zijn minst iets van informatie geeft: een releasedatum – je hebt toch een deadline nodig, lijkt me – een voorproefje, een synopsis, een eerste hoofdstuk, een tipje van de sluier… gewoon iets. Iets om te zorgen dat je niet vergeten wordt, want dat lijkt me ook het gevaar: als je je zo lang teruggetrokken houdt en zolang met niks nieuws komt, dan lijkt het me dat men ook de interesse verliest in jou en je werk.

Wat ik zelf nog het ergste vind, is als er valse hoop wordt gegeven. Het vervolg op Herfstroos had bijvoorbeeld volgens Abigail Gibbs’ website en Goodreads in 2015 moeten uitkomen, maar… niks. Zafon zei in 2012 dat hij nog zo’n twee jaar nodig had voor zijn slotstuk, maar het is inmiddels bijna jaar later. Natuurlijk is er genoeg ander fijn leesvoer, maar we willen ons wel ergens op verheugen! We willen gewoon een beetje zekerheid, dat is toch niet zoveel gevraagd?

Naar welk vervolg dat er nog niet is verlang jij heel erg?