Van bloednerveus en bang naar uitgeput en blij: het proefstuderen!

Zoals ik afgelopen woensdag al vertelde, zou ik de dag daarna – donderdag 7 maart – gaan proefstuderen aan de Lerarenopleiding Nederlands van de Hogeschool Rotterdam. Omdat het toch best een big deal en een mijlpaal in mijn leven is, wilde ik niet eerst vol enthousiasme bloggen over dat het komen ging om dan vervolgens niets te laten horen over hoe het was gegaan. Vandaar dat ik even een kort verslagje wilde schrijven van het grote boze proefstuderen op de grote boze Hogeschool Rotterdam die de toegangspoort vormt tot de grote boze toekomst!

Het is vast geen verrassing voor jullie dat ik bloednerveus was… het is immers iets heel nieuws en vreemds, een hele nieuwe omgeving met totaal onbekende mensen. Ik was al wel eens naar een open dag geweest en had een week of twee eerder een gesprek gehad met een studieloopbaanbegeleider dus ik wist wel ongeveer wat me te wachten stond: bovendien had ik het rooster gekregen en wist ik wat de namen zouden zijn van de twee meisjes die me zouden begeleiden. Maar… dat was het zo ongeveer wel. Voor de rest sprong ik compleet in het diepe.

Ik had afgesproken dat ik van 10:30 tot 14:30 zou proefstuderen. Sowieso zijn er op donderdag maar twee colleges voor de eerstejaarsleerlingen: Presenteren en Zakelijk Schrijven II. Dat kwam mij wel mooi uit, want op die manier hoefde ik niet vroeg op te staan en met wat extra slaap kon ik het waarschijnlijk beter volhouden. Ik stond rond negen uur op en pakte om half tien samen met mijn moeder de metro naar het Erasmus MC Dijkzigt, waar de locatie Museumpark van de HRO zich bevindt. We waren er te vroeg, maar dat is altijd nog beter dan te laat… het bleek namelijk nog wel even wat moeite te kosten om door de dikke menigte studenten heen te komen. Mijn hart klopte in mijn keel door die vele jongeren en de vele gangen: hoe moet ik hier ooit de weg gaan vinden? Zal ik wel onthouden waar de liften zijn? Word ik niet vermorzeld door al die studenten? Al is dat laatste onwaarschijnlijk, omdat ik een elektrische rolstoel heb en dus desnoods over tenen heen kan rijden om de weg voor mezelf vrij te maken, gna gna.

We wisten uiteindelijk het juiste lokaal te vinden en daar werd ik al opgewacht door de twee meisjes – eerstejaarsstudenten dus – die me zouden begeleiden. Voor de privacy noem ik ze gewoon even S en M. Mijn moeder besloot dat de tijd nu wel rijp genoeg was om me alleen te laten in die grote wildernis van studenten en ging dus weg: ik nam maar alvast plaats in het lokaal met de andere studenten. Het was noch een grote ruimte, noch een grote groep studenten, wat erg fijn was: en ook maar één jongen, haha. Het was wel echt even wennen om daar te zitten en ik voelde me aanvankelijk wel verlegen… maar dat werd eigenlijk al gauw goed gemaakt door het feit dat de studenten heel aardig waren en me ook gewoon heel leuk en normaal behandelden, niet anders of kinderlijk. Daardoor brak het ijs gelukkig.

De les Presenteren begon om half elf en duurde tot tien over twaalf. De docente was de studieloopbaanbegeleider die ik een paar weken ervoor gesproken had, dus het was fijn om dat bekende gezicht te hebben. Bij dit vak is het de bedoeling dat je leert hoe je moet lesgeven en iets duidelijk moet maken. De vaardigheden die je daarbij nodig hebt, worden je in de lessen Presenteren bijgebracht. Gedurende een periode van zo’n drie, vier weken moeten de leerlingen een presentatie houden over een thema, en die presentatie wordt dan door de vakdocent en door de medeleerlingen – pardon, studenten – beoordeeld op onder andere houding, enthousiasme, contact met publiek, articulatie en duidelijkheid van het onderwerp. Tijdens mijn aanwezigheid waren ze bezig met het thema ”Passies”, wat erg leuk was: iedereen moest dus een presentatie houden omtrent zijn of haar grootste passie. Ik wist gelukkig een plekje dichtbij het digibord te bemachtigen zodat ik het goed kon volgen en verstaan, en ik vond het ook echt erg leuk. In zo’n anderhalf uur tijd ben ik enorm veel over die studenten te weten gekomen! De presentaties die gehouden werden, van elk ongeveer tien minuten plus nog zeker vijf minuten beoordeling erbij, gingen respectievelijk over poker, het sprookje Sneeuwwitje – ontzettend leuk omdat ik dat natuurlijk herken van mijn profielwerkstuk – action painting – had ik nog nooit van gehoord, leuk! – en het bakken en decoreren van taarten. Heel leuk en interessant en ook echt professioneel! Op een gegeven moment voelde ik me zo op mijn gemak daar dat ik het ook gewoon durfde om een aantal van de presentaties te beoordelen, dat gaf best een kick! Toen voelde ik me eigenlijk gewoon al een student daar, zo leuk!

Na de les Presenteren was het als vanzelfsprekend lunchtijd aangezien het al na twaalven was. S en M namen me heel lief onder hun hoede en nadat ik een van de TWEE (!!!) jongens op de Lerarenopleiding Nederlands had ontmoet, gingen we naar het zelfbedieningsrestaurant om te kijken of er nog wat lekkers te halen was: ik week daar echter maar van af omdat het allemaal erg groot en veel was en ik daar liever niet aan begon. Maar ook hier had ik weer de neiging om heel erg in mijn schulp te kruipen, want oh my goodness – wat een mensen! Ik had wel verwacht dat het rond lunchtijd superdruk zou zijn in de gangen, maar het was werkelijk heel erg. Ik kan het niet eens beschrijven: overal mensen, heel veel mensen. Ik was dan ook superblij toen de meiden me meenamen naar een rustige plek, in een gang met gewone lokalen waar een gezellig zithoekje was. Gelukkig begrepen ze wel dat ik te midden van die drukte echt niet zou kunnen verstaan wat ze tegen me zouden zeggen. S ging nog even een gratis lunchbox voor proefstudenten halen, erg leuk! Daarin zaten een flesje water, een banaan en een bruine en witte boterham met komkommer, dressing en sla. Dat was dan wel weer leuk: ik kon daar een halve boterham van eten en de rest hebben zij gewoon genomen. We hebben een tijdje echt heel gezellig zitten praten, gewoon ontzettend makkelijk en losjes, over van alles en nog wat: ik kon mijn vragen kwijt en het klikte echt goed. Ik voelde me er gewoon helemaal bij horen, heel fijn gevoel! Tegen het einde van de pauze kwamen ook de andere leerlingen bij ons zitten omdat we samen naar het volgende college moesten, wat het nog gezelliger maakte.

Het tweede en ook meteen het laatste college was Zakelijk Schrijven II. Bij Zakelijk Schrijven I leer je zo ongeveer de basis van het zakelijk schrijven, zaken zoals opbouw en structuur. Zakelijk Schrijven II is volgens mij uitgebreider, dan ga je dieper in op verschillende tekstsoorten en schrijf je ook in verschillende intonaties en voor verschillende soorten publiek. Deze les vond plaats in een snikheet lokaal achter computers: ik moest wel even geholpen worden met het opstarten van het juiste document aangezien ik het niet goed kon zien. Hopelijk mag ik gewoon mijn eigen laptop gaan gebruiken wanneer ik daar eenmaal zit. De les zelf was wel interessant: het ging voornamelijk over feedback, hoe je dat kunt verwerken en hoe je ervoor moet zorgen dat je tekst goed in elkaar zit. De groep was bezig met een sollicitatiebrief aan een prestigieuze school voor een stageplaats en voor de lol heb ik die ook even in mijn aantekeningenschriftje geschreven, al stelt het natuurlijk niet veel voor omdat ik de regels volgens dit college niet echt beheers. Bovendien hield ik het niet lang vol, want rond twee uur was ik echt behoorlijk moe aan het worden en keek ik steeds op mijn horloge. Het lukte me gelukkig wel om zoals afgesproken vol te houden tot half drie, en de les was ook gewoon nog leuk: de lerares was aardig en de andere leerlingen hielpen me ook gewoon, heel fijn! Toch was ik uiteindelijk wel blij toen ik weg mocht en de twee meiden me naar beneden begeleidden, waar mijn moeder gelukkig al klaarstond om me op te halen. Ik was totaal brak, maar wel op een goede manier!

Conclusie? Ik ga me aanmelden, want ik voel me daar helemaal op mijn gemak en ik zie het zeker zitten!