Bron beeld: Raumrot
Op het moment dat ik dit schrijf, is het 2 augustus en heb ik nog ruim een maand vakantie, aangezien het nieuwe schooljaar voor mij pas op 7 september begint met een voorbereidend gesprek op mijn nieuwe stageschool. Aan de ene kant vind ik dit een fijn besef, want: nog meer dan een maand lekker doen wat ik wil, wanneer en hoe ik wil. Lekker uitrusten en opladen en lezen en schrijven en aan mijn blog werken en leuke dingen doen. Maar aan de andere kant is er een piepklein, heel zacht stemmetje dat fluistert: Nog een maand? Neeee, ik wil weer naar school!
Gek van mezelf
Ik denk dat het misschien wel herkenbaar is voor mensen die veel aan huis gebonden zijn: de weinige activiteit buitenshuis die je hebt, is je erg dierbaar omdat dat je contact is met de buitenwereld, omdat het je structuur en ritme geeft, omdat je dan zeker bent van een daginvulling. Zo is het bij mij precies ook: school en stage zijn voor mij eigenlijk de enige manieren om het huis uit te komen op een regelmatige basis. Natuurlijk ga ik in de vakantie ook wel leuke dingen doen zoals naar de dierentuin, boodschappen doen, winkelen, een dagje naar oma… maar dat zijn geen dingen waar je de klok op gelijk kunt zetten. Geen dingen die ritme geven.
Vandaar dat ik, als ik vakantie heb, op zeker moment een beetje, ik weet niet, gek van mezelf word. Een week vakantie is geen probleem en twee weken gaat ook nog wel: ik vind het heerlijk om dan gewoon alle vrije tijd van de wereld te hebben, zo vroeg of laat wakker te kunnen worden als ik wil en hele dagen door te kunnen brengen met werken aan mijn blog of mijn roman of lezen of wat dan ook. Maar na die eerste weken wordt het toch lastiger, want dan worden de dagen eentoniger. Fijn hoor, dat bloggen en lezen en series kijken… maar ik ben er niet voor gemaakt om dat ddag in dag uit te doen.
Waarderen
Ik denk dat ik ook een hele slechte fulltime blogger zou zijn in dat opzicht: ik vind het fijn om te doen en het geeft me veel plezier en energie, maar het elke dag doen hou ik gewoon niet uit, niet als het zo’n beetje het enigeis wat ik dan heb. Daar komt bij dat ik ook weer geen persoon ben om de hele dag op bed te liggen met een boek: er zijn andere dingen die ik ook leuk vind en die ik ook wil doen, dus mijn dagen zijn toch altijd wel vrij actief. En door alle vrijheid weet ik soms gewoon niet meer wat ik moet doen of wat ik wil doen. Dus dan ga ik me maar alvast voorbereiden op het nieuwe schooljaar: boeken bestellen, afspraken maken voor gesprekken met mijn studiebegeleider en decaan over hoe we het komend jaar gaan aanpakken, boekjes inrichten, mijn eerste blog schrijven voor Profielen en nog wat andere dingetjes.
Ik denk dat dit ook de reden is dat ik aan het begin van de vakantie heel ijverig en zakelijk aan de slag ging met het plan om vier verschillende blogs te onderhouden, waarna ik erachter kwam dat ik allesbehalve een werkvakantie wilde. Dus nu probeer ik gewoon per dag te kijken waar ik zin in heb. Soms ga ik buiten iets ondernemen met (een van) mijn ouders, soms zit ik een hele middag in de tuin met een boek, soms ben ik een dagje actief bezig met bloggen, soms heb ik een dagje dat ik half aan het bloggen en half aan het relaxen ben. Het gaat allemaal wel hoor, maar ik ben er gewoon niet goed in. Geef mij maar weer de hectiek van studie en stage, dan kan ik mijn rustmomenten ook gewoon meer waarderen.
Ben jij goed in vakantie houden?
Herkenbaar hoor. Het voelt best fijn om even geen routine te hebben en los te zijn van alles. Ik vind het heerlijk om even ‘niks’ te doen, maar dat hoeft niet te lang te duren wat mij betreft! 😛
Ik herken het zeker wel. Dit jaar heb ik drie vrije weken in de zomer gehad, waarvan ik twee weken (zo goed als) weg ben geweest en nog een weekje heb om bij te komen. Precies goed!
Ik hou zo van jouw blogs. Vooral de persoonlijke.
Deze is weer zo herkenbaar. Ik ben ook slecht in niks doen en heb behoefte aan diversiteit.
Kimberley onlangs geplaatst…Niksen is niks voor mij