Update: het gaat goed!

Hoi! Nou uhm… haha, ik was op zoek naar leuke plaatjes op mijn tegenwoordig favoriete bronwebsite Unsplash voor een nieuwe persoonlijke blogpost en toen dacht ik: ja, die landschapsfoto’s zijn wel cool en zo, maar het is een PERSOONLIJKE post. Dus eigenlijk zou er ook een PERSOONLIJKE afbeelding bij moeten. En wat is persoonlijker dan een selfie? En waarom maken we er dan niet meteen een catfie van… als we toch bezig zijn. Dan hebben jullie meteen een beetje een indruk van mijn huidige mood, en dat past wel bij deze post: die gaat namelijk over dat het goed gaat! Na een paar behoorlijk zware weken kan ik dat gelukkig weer zeggen en dat is gewoon fijn. Nog niet helemaal supergoed zoals ik zou willen, maar dat komt nog wel. Voor nu is het duimen omhoog-goed en daar ben ik al hartstikke blij mee! Weten waarom? Klik verder!

Allereerst wil ik jullie even heeeeel erg bedanken voor de superlieve reacties op mijn vorige blog: jullie hebben me echt moed ingesproken en door iedereen die zei dat ik goed bezig ben en dat ze me een inspiratie vinden heb ik ook weer wat meer zelfvertrouwen gekregen. Overigens heb ik het niet alleen over de reacties hier op mijn blog, maar ook op Twitter, Facebook en privé. Het is gewoon eigenlijk heel fijn om die bevestiging te krijgen, ook al denk ik altijd wel dat ik genoeg zelfvertrouwen heb om zonder te kunnen – maar nou ja, het is dus gewoon superfijn. Dankjulliewel daarvoor <3

Hoe het nu gaat. Sowieso een stuk beter dan toen ik de vorige blog schreef: toen zat ik nog best wel in de put en moest ik echt nog het een en ander verwerken en voelde ik me bovendien ook gewoon niet goed. Maar naarmate er meer tijd verstreek na dat gesprek over hoe het nu verder moet kon ik het steeds meer een plekje geven en had ik ook steeds meer het gevoel van: het is goed zo, dit is nu eenmaal wat er nodig is en dat is gewoon helemaal oké, het komt allemaal wel op z’n pootjes terecht. En het scheelt heel erg om er zo over te gaan denken: als dat bezwaarde eenmaal weg is, want ik had toch een soort vervelend gevoel waar ik het al eerder over had, een soort van falen/opgeven, toen dat eenmaal weg was voelde ik me gewoon echt beter en lichter en opgelucht. Dat ben ik nu dus wel kwijt, ik weet nu dat het geen opgeven of falen is, maar dat het juist gewoon… ja hoe zeg je dat, dat het goed is. En op een bepaalde manier ook sterk, omdat ik dicht bij mezelf blijf door een stap terug te doen.

Qua gezondheid voel ik me een stuk beter: nog wel steeds moe en af en toe nog heel erg last van buikpijn, maar ik voel me goed en dat is vooral heel erg fijn. De afgelopen week is het me gelukt om alles te doen: twee ochtenden stage en een paar uurtjes school, plus weer een gesprek met mijn studiebegeleider om een nieuw plan te formuleren. Ik ga vanaf na de herfstvakantie nog maar één dagdeel in de week stagelopen, afwisselend op maandag- en woensdagochtend, om in combinatie daarmee zoveel mogelijk vakken van het studieprogramma te kunnen doen. Omdat ik die nodig heb ter ondersteuning van de stage, maar ook omdat ik dat heel graag wil – ik vind de studie niet voor niets zo leuk, haha – en om niet het contact met mijn medestudenten te verliezen, want dat is toch ook wel een heel fijn iets: ik ben helemaal op mijn plek in die groep en wil dat graag behouden. Over twee weekjes heb ik een afspraak met de decaan om te kijken naar de mogelijkheden van een aangepast stageprogramma – want ik moet met een dagdeel per week wel aan het aantal stagedagen komen. Op dit moment is de verwachting dat ik waarschijnlijk een jaartje extra over de opleiding zal gaan doen: dat ik dit jaar en in het derde en vierde jaar gewoon doe wat ik kan en dan een vijfde jaar heb om de laatste vakken en eventueel ook de laatste stage af te ronden. Klinkt goed, nietwaar?

Ik vind het in ieder geval wel heel fijn klinken: door deze afspraken kan ik gewoon weer lekker aan de slag met mijn stage en de vakken, ook doordat er eventueel gekeken kan worden welke vakken ik misschien thuis zou kunnen doen, zodat ik dat wel kan halen maar geen energie hoef te verbruiken met naar colleges gaan. Plus, doordat ik een dag in de week vrij zal hebben kan ik die gebruiken om bij te tanken en alles op peil te houden. Want die rust is toch wel erg belangrijk: gelukkig heb ik nu herfstvakantie en hoef ik pas de 28ste weer naar school en zijn de laatste twee weken van het blok heel relaxt (doordat ik even geen tweedejaarsvakken heb van deze periode, daar start ik in het tweede blok weer mee) dus ik heb even alle tijd om te rusten. Wat ik ga doen? Lekker veel lezen, schrijven, bloggen, op m’n dooie akkertje wat kleine dingen voor school en stage, Netflixen (er staat ZOVEEL op de Amerikaanse!!) en o ja, sparen voor de iPad Mini 3. Want mijn iPad 2 heeft bijna drie jaar trouwe dienst geleverd en is wel aan het einde van zijn Latijn. En de nieuwe Mini is zoooo mooi.

Zo, jullie zijn weer op de hoogte! En nogmaals, superbedankt voor al jullie steun <3