Twintig regels liefde – Rowan Coleman

Lieve Len,

Nou, als je dit leest, is het gebeurd. Ik moet er misschien maar blij om zijn, en jij ook. we hebben het allebei al heel lang zien aankomen, en ik heb gemerkt dat je het er erg zwaar mee had, ook al probeerde je het nog zo te verbergen. Goed, de polis van de levensverzekering ligt in de slaapkamer, in de schoenendoos boven op de klerenkast, onder die hoed die ik voor de bruiloft van Dominic op had, weet je nog? Die met die sluier, waarmee jij me er als een femme fatale uit vond zien? Misschien weet je het niet meer: je had te veel bier op, en vier vrienden van Dominic moesten je naar boven dragen, stomme sukkel. Het zal niet veel zijn, maar in elk geval genoeg voor de begrafenis. Ik heb geen speciale wensen. Jij kent me beter dan wie ook. ik vertrouw erop dat je het doet zoals ik het gewild zou hebben.

Eerste indruk

Dit was een boek dat ik ineens overal zag opduiken op boekenblogs: de ene helft van de bloggers was er lyrisch over, de andere helft was teleurgesteld. Ik werd eigenlijk al meteen verliefd op het romantische omslag en op de flaptekst: een verpleegkundige die brieven schrijft voor haar patiënten en ervoor zorgt dat die brieven goed aankomen? Klonk als een heel erg mooi verhaal. Ik verwachtte een emotioneel boek over ernstig zieke mensen, een liefhebbende verpleegster en een verloren liefde die gered wordt. Het bleek iets anders in elkaar te zitten, maar vond ik dat echte erg? Nee!

Waar het over gaat

Stella is verpleegkundige in een hospice waar terminaal zieke mensen worden begeleid tijdens het sterven of juist de gelegenheid krijgen om weer op krachten te komen na een slechte periode. Ze draait daar nachtdiensten om te ontsnappen aan haar stuklopende relatie met veteraan Vincent en schrijft dan brieven namens haar patiënten voor hun dierbaren. Maar haar brieven doen meer dan ze zelf weet: zo is er Hope, die taaislijmziekte heeft en verliefd is op haar beste vriend. Hugh, die zijn leven op orde lijkt te hebben maar toch iets mist, Issy die weet dat ze gaat overlijden voor ze echt kan leven en Grace, die fouten heeft gemaakt die ze mee het graf in lijkt te willen nemen. En er is één kat die dat alles samenbindt.

Wat ik ervan vond

Ik heb een tijdje getwijfeld wat het was waardoor het boek zo charmant en mooi en fijn is, en inmiddels weet ik het: de schrijfstijl doet vermoeden dat het boek met heel veel zorg en liefde is geschreven, dat de auteur echt de tijd heeft genomen om het goed op papier te krijgen en dat ze er zelf heel veel gevoel bij had. Eigenlijk is het een roman van Jojo Moyes-kaliber: zacht en mooi, met diepgang en lading en hier en daar scherpe randjes. Zo’n boek waardoor je je graag laat meeslepen: geen gigageweldig meesterwerk, want af en toe heb je er wel even genoeg van en soms is het een beetje te veel, soms zijn er dingen die aan je voorbij gaan… maar toch een onwijs mooi boek.

Waardevol en bijzonder

Dat het een goed verzorgd verhaal is, merk je aan de bijzondere wendingen en de details die ervoor zorgen dat clichéachtige verhaallijnen toch niet cliché zijn. Het oorlogstrauma van Vincent wordt bijvoorbeeld heel mooi en rauw in beeld gebracht en de band tussen Hope en Ben is minder afgezaagd doordat het echt een bijzondere band is die over steeds meer blijkt te gaan dan alleen vriendschap. Het verhaal zorgt ervoor dat je wilt blijven lezen, dat je wilt weten hoe het verder gaat met de personages en dat je van elke bladzijde kunt genieten. Het spontane concert van Ben en Hope in de hospice, Issy, de buren van Hugh… alles heeft iets waardevols en bijzonders waardoor je er nog een poosje over blijft nadenken. De personages zijn bovendien zo écht dat je ze gewoon helemaal begrijpt, dat je je aan ze gaat hechten en ze niet meer kunt loslaten.

Ik ben niet dood, ik ben alleen veranderd, van deze materie in een andere. Heel even, veel te kort, was ik de man die van je hield, maar nu ik veranderd ben, ben ik de lucht, de maan, de sterren. Want we zijn allemaal gemaakt van sterren, liefste. – Rowan Coleman, Twintig regels liefde

Dood en leven

De insteek van dit boek is ontzettend bijzonder: ik vond het heel sterk dat Stella niet zomaar een verpleegkundige bleek te zijn, maar in een hospice bleek te werken – dat geeft het verhaal zoveel diepte en emotie en dat raakte me echt. Het hele verhaal draait om het contrast tussen dood en leven, het op afstand houden van de dood en het vol in het leven staan, om tweede kansen en echte liefde, om waarde en hoop en om hoe eenvoudig dingen soms zijn. Het is een soort schakelverhaal waarin alle personages met elkaar verbonden zijn, een verhaal dat weet door te dringen tot de essentie van het leven en de liefde op een heel mooie, inspirerend pure manier.

Brieven

Twintig regels liefde is geen briefroman, maar de brieven die Stella schrijft spelen wel een belangrijke rol in het verhaal: je zou kunnen zeggen dat ze alle emoties en alle lading dragen. Hoewel ik het jammer vond dat het daadwerkelijke schrijven voor al die mensen geen echte rol speelt, ben ik mede dankzij de brieven wel echt verliefd geworden op het verhaal. Ze zijn aandoenlijk en schattig, maar tegelijkertijd ook heel divers en oprecht. Het zijn brieven over levensverzekeringen en wasmachines, over echtscheiding en ouderschap, over homoseksualiteit en genderidentiteit, over spijt en hoop en liefde en het leven. Het zijn brieven waar je echt in gelooft en die je leest met een lach en een traan.

Conclusie

Twintig regels liefde is een mooi boek dat je nog een poosje zal bijblijven. Het is een verhaal over de waarde van leven, liefde en dood met humor, aandoenlijkheid en vooral veel zorg en emotie: een boek dat je niet moet lezen als je niet houdt van sentimentele verhalen, maar zeker wel als je graag ontroerd en geïnspireerd wordt tijdens het lezen.

Titel: Twintig regels liefde (We Are All Made Of Stars)
Auteur: Rowan Coleman
Vertaler: Mireille Vroege
Uitgeverij: De Boekerij
Verschenen: maart 2016
Aantal bladzijden: 352
Genre: roman
Beschikbaar als: paperback, ebook
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |

Uitgeverij Boekerij, bedankt voor het recensie-exemplaar!