Truth time | Worden recensies wel gelezen?

Groot was mijn ontsteltenis toen ik een paar maanden geleden op de blog van Joany een artikel tegenkwam waarin ze stelt dat recensies het minst worden gelezen van alle boekenblogcontent. Neeee, dacht ik toen meteen, dat is toch helemaal niet zo? Het leek zo’n krachtige stelling, misschien op een bepaalde manier zelfs beledigend voor boekbloggers die met zoveel toewijding en zorg hun recensies schrijven. Maar zodra de uitspraak eenmaal was geland, ging ik er verder over nadenken. Het lijk een soort eerste instinct om aan te nemen dat recensies juist wél veel worden gelezen, want daar lijkt de hele boekenblogcommunity op te leunen. Maar… zijn recensies wel echt zo belangrijk als we met z’n allen denken en graag geloven? Heeft Joany met haar scherpe analyse misschien niet… tóch gelijk als ze zegt dat recensies het minst worden gelezen van alle content op boekenblogs?

Lees ik zelf recensies?

Oké, even een situatiecheck. Ik ben zelf niet alleen blogger, maar ook bloglezer en in mijn Bloglovin’-feed staan flink wat boekenblogs. Regelmatig scrol ik door de posts heen en kijk ik wat ik wil lezen, en natuurlijk komen er dan ook veel recensies voorbij. Want, feit is en blijft: ze worden misschien niet veel gelezen, maar wél veel geschreven. En ik merk aan mezelf dat ik héél selectief ben in het lezen van die recensies. Jazeker, ik lees ze wel, maar eigenlijk alleen in de volgende gevallen:

• als het een boek betreft waar ik nieuwsgierig naar ben maar waarvan ik nog niet zeker weet of ik het wil lezen;
• als het een boek betreft dat ik heb gelezen en waarvan ik benieuwd ben wat de blogger ervan vindt.

Toegevoegde waarde

En eigenlijk lees ik het dan ook maar tot op zekere hoogte. Als ik eenmaal besloten heb dat ik boek X ga lezen, sla ik recensies van dat boek over omdat ik niet meer overtuigd hoef te worden én omdat ik niet te veel beïnvloed wil worden in mijn leeservaring. Heb ik boek X zelf al gelezen, dan kijk ik op zeker moment ook niet meer naar de recensie ervan: het heeft dan geen toegevoegde waarde meer. Daarnaast sla ik recensies altijd over als ze gaan over boeken die me totaal niet trekken… en maar een heel enkele keer ontdek ik via een blog een boek dat ik nog niet kende, maar wel graag wil kopen na het lezen van de recensie.

Reageren

Met reageren op recensies ben ik ook heel selectief: steeds maar aangeven dat ik heel benieuwd ben naar een boek wordt ook saai, en hoewel ik het wel leuk vind om mijn eigen mening te geven over een besproken boek, doe ik dat ook niet altijd. Eigenlijk vind ik het vooral leuk om te reageren als de recensie op een bijzondere manier geschreven is of als de mening van de blogger iets opvallends heeft en bijvoorbeeld afwijkt van wat de meeste mensen vinden.

Worden mijn recensies gelezen?

Nu komt het pijnlijke: ik merk inderdaad dat mijn zelfgeschreven recensies overwegend minder gelezen worden dan de opiniestukken die ik schrijf. Op mijn statistieken let ik niet echt, dus ik weet niet precies hoe veel verkeer de recensies aantrekken, maar het valt me vaak wel op dat er geen reacties komen op de recensies. Toch zegt dat niet alles: het verschilt maar net per boek. Bij sommige besprekingen krijg ik juist wél reacties van gelijkgestemden of mensen die door de recensie het boek willen bemachtigen  of die het juist niet met me eens zijn.

Hoe zit dat dan?

Ik kan er niet echt een peil op trekken waarom sommige recensies compleet ongelezen lijken te blijven en andere juist wel de Facebook-likes en reactie-aantallen doen oplopen. Waarschijnlijk verschilt het enorm per boek: sommige boeken krijgen op een bepaald moment veel aandacht, waardoor de recensie misschien verzuipt of juist extra opvalt, of misschien past het boek niet bij de smaak van de gemiddelde bloglezer… het kan allemaal. Wat ik leuk vind, is dat uitgevers wel altijd blij reageren als ik een reactielinkje stuur, en dat bevestigt mijn gevoel dat reacties ook niet alles zijn. Nul reacties is niet hetzelfde als nul aankopen, en ik vind het al awesome als één persoon het boek koopt dankzij mijn recensie. Exposure is exposure, het resultaat doet er minder toe.

Breed interpreteren

Daarnaast is er nog iets interessants aan dit verhaal. Laten we nog even teruggaan naar Craving Pages, de blog van Joany waar ik in de intro van dit artikel naar linkte. Zij schrijft geen ‘’oldskool’’-recensies meer, maar kiest voor andere vormen van exposure, bijvoorbeeld via bullet journal-spreads. En zo zijn er meer bloggers die op een bijzondere manier hun boeken bespreken: ik hoop dat dat bij mij mijn zorgvuldige, doordachte manier van recenseren is. Punt is: een recensie hoeft niet altijd in de standaardvorm te worden gegoten. Lezers kunnen op tal van manieren nieuwsgierig worden gemaakt, en ik denk dat we dát moeten onthouden: door een opvallende of simpelweg persoonlijke insteek kun je je onderscheiden, en gestandaardiseerde recensies zijn echt niet de enige manier om een boek exposure te geven. Laten we het begrip ‘’recensie’’ vooral lekker breed interpreteren én niet vergeten dat het boekbloggen bijna een exacte wetenschap is…

Denk jij dat recensies weinig of juist veel worden gelezen?