Vivian 
Bron beeld
Ik kijk eigenlijk niet zo vaak ‘’echte’’ televisieprogramma’s meer: de meeste series volg ik op Netflix en het tv-aanbod kan mij meestal niet zo bekoren. Wel volg ik graag de nieuwe seizoenen van series als Grey’s Anatomy en Downton Abbey, en daarnaast heb ik een zwak voor BNN-programma’s. Niet alles, zeker niet, maar uitzendingen van programma’s als Je zal het maar hebben, De School, Over Mijn Lijk en Over de Streep vind ik wel erg leuk, juist omdat ze gewaagd zijn en een andere kant van de maatschappij laten zien. Down voor Dummies is ook precies zo’n programma: het tweede seizoen is sinds ongeveer een maand bezig op de donderdagavond en wat mij betreft mag het eeuwig duren. Echt waar.
Het idee van de serie is eigenlijk heel eenvoudig: de levens van een aantal jonge mensen met het Syndroom van Down worden gevolgd. Dat zijn vaak verrassend zelfstandige levens en het is al even verrassend dat de maatschappij behoorlijk tegemoet komt aan de behoeften en belangen van deze mensen. Ze kunnen tot op zekere hoogte zelfstandig wonen – vaak in een woongroep met andere verstandelijk gehandicapte mensen – en ze hebben vaak ook een baan die past bij hun niveau en vooral bij wat ze wél kunnen. Daarnaast krijgen ze volop trainingen om ze op sociaal en cognitief gebied wat vaardiger te maken en kunnen ze eigenlijk een heel eigen leven leiden. En dat is super om te zien.
Het programma is nu bezig met het tweede seizoen: vorig jaar kwam het voor het eerst op de buis, met Barry Atsma en de drie jongedames Britt, Lize en Sara in de hoofdrol. Dit seizoen is Britt er nog, maar zijn er twee jongens en één ander meisje bij gekomen: Tobias, Sjoerd en Sofie. Barry Atsma heeft plaatsgemaakt voor Chris Zegers en het thema van dit seizoen is minder algemeen en flink wat gewaagder: het liefdesleven van de Downies! En dat levert nogal wat hilarische en vooral ontzettend aandoenlijke situaties op. Situaties die te maken hebben met heel graag een geliefde willen, heel graag willen knuffelen en vrijen, heel graag iemand meteen willen zoenen als je diegene hebt ontmoet, heel graag alles wat ‘’wij’’ in een paar jaar doen in een week willen doen en heel graag alles zelf willen doen en bepalen. En dat deze mensen best wel fysiek zijn ingesteld, komt vooral goed naar voren.
Wat is er nou zo onwijs leuk aan dit programma? Nou… eigenlijk gewoon alles! Ik vond het in het begin wel jammer dat Barry Atsma het niet meer deed, want wáuw wat is dat een leuke (en vooruit, mooie) man en wáuw, wat deed-ie het ontzettend goed met die meiden. Ik vond het bovendien geweldig dat hij een broer heeft met het Downsyndroom die op een gegeven moment ook in de serie te zien was, want dat gaf een hele mooie diepere laag aan de gedachte achter het programma. Het is namelijk zo dat je sinds een tijdje geleden tijdens de zwangerschap kunt bepalen of het kindje het syndroom van Down heeft en er dus voor kunt kiezen om de zwangerschap af te breken, iets wat – zo blijkt uit onderzoeken – ook relatief veel vrouwen doen omdat er minder mensen met het syndroom van Down worden geboren. Terwijl het gewoon ontzettend prachtige mensen zijn die ook een hele hoge kwaliteit van leven hebben.
En dat is wat dit programma bewijst. Niet alleen vind ik het zo ontzettend schattig en grappig om te zien hoe zij reageren en hoe zij alles doen, ook word ik elke keer weer gefascineerd en geïnspireerd door hun visie op het leven en de wereld. Het blijkt heel goed dat je het Downsyndroom in meer of minder erge mate kunt hebben en dat verschil is aanzienlijk groot qua begrip en bewustzijn. Ik vind het geweldig hoe eerlijk ze gewoon zijn en hoe je soms ziet dat ze een beetje de spot drijven met zichzelf en met vooroordelen, maar bovenal vind ik het zó bijzonder hoe zij proberen hun plekje in de maatschappij te veroveren, met hun eigen dromen en idealen. Hoe zij zich er heus wel bewust van zijn dat ze anders zijn – dat weten ze heel goed – en dat de zaken voor hen anders liggen, bijvoorbeeld op het gebied van kinderen krijgen. Het raakt me steeds weer als ze het hebben over wat ze zo graag zouden willen en wat daar dan zo moeilijk aan is, het raakt me elke keer hoe emotioneel en vooral hoe puur ze zijn. Hoe ze zichzelf op waarde schatten en hoe sterk ze eigenlijk zijn als persoontjes en individuutjes. Gewoon zo mooi.
Ben je nu helemaal enthousiast geraakt over dit programma, kijk dan vooral even op Uitzending Gemist voor de al uitgezonden afleveringen. Overigens kun je ook zo instappen, elke aflevering heeft iets unieks: donderdagavond om 22:10 op NPO3. Enorme aanrader, echt waar!
Volg jij Down voor Dummies?