Vivian 
Bron beeld: Picjumbo
Als fervent lezer kun je je eigenlijk niet voorstellen dat er momenten zijn waarop je geen zin hebt in een boek. Ik weet dat nog van toen ik klein was: als ik ook geen zin had om te lezen, dan was er écht iets aan de hand. Tegenwoordig gebeurt het me gelukkig niet vaak meer: ik lees wat ik wil lezen en ook als dat niet gaat, probeer ik het zo te kiezen dat ik toch een beetje blij kan worden van wat ik lees, met boeken die we voor school moeten lezen bijvoorbeeld. Maar ook nu heb ik nog wel eens last van een leesdip. En dat is, op z’n zachtst gezegd, niet ideaal.
Hoe voelt een leesdip?
Ik krijg meestal een leesdip na een boek waarvan ik heel veel had verwacht, maar dat me vervolgens is tegengevallen om de één of andere reden. Een paar maanden terug had ik het bijvoorbeeld met Honderd uur nacht van Anna Woltz, die ik las voor literatuurdidactiek. Mijn stagebegeleider had het aangeraden aan haar leerlingen en die waren er allemaal laaiend enthousiast over, dus het leek mij ook een topboek… maar uiteindelijk vond ik het niet zo heel veel aan en vooral nogal ongeloofwaardig. Tijdens het lezen van zo’n boek – ik was er twee keer opnieuw in begonnen, kun je nagaan… – begint de leesdip eigenlijk al op te zetten doordat ik steeds geen zin heb om het boek te pakken en als het dan uit is, heb ik zo’n leeg gevoel, een beetje inhoudsloos. Ik kan mezelf er dan niet echt toe zetten om in een nieuw boek te beginnen omdat andere bezigheden – bloggen, schrijven, series kijken, zelfs spelletjes doen – aantrekkelijker lijken. Niet handig als je toch echt deadlines hebt voor andere boeken die gelezen moeten worden, en ook niet handig als je sowieso nog een heleboel ongelezen boeken in de (digitale) kast hebt staan.
Hoe bestrijd ik een leesdip?
Gelukkig, en dat scheelt echt, had ik al vrij snel door dat ik in een leesdip zat en als je dat eenmaal door hebt is het ook makkelijker om er iets aan te doen. vooropgesteld dát je er iets aan wilt doen natuurlijk: ik wilde dat wel graag vanwege al die ongelezen boeken, maar het kan natuurlijk ook best zijn dat je even een leespauze wil nemen omdat andere dingen toch belangrijker of leuker zijn. Ook nies mis mee, en vaak krijg je dan uiteindelijk vanzelf wel weer zin om een boek te pakken. Veel mensen komen bijvoorbeeld in een leesdip annex leespauze terecht na de middelbare school: ze hebben het dan zo gehad met al dat verplichte lezen dat het even helemaal niet meer hoeft. Kan ik me best voorstellen, en daarom wil ik als aspirant-docent Nederlands dus ook zo graag dat fictieonderwijs hervormen zodat die dingen niet gebeuren.
Maar goed… hoe pak je dan een leesdip aan, als je er eentje hebt? Eigenlijk is er maar één methode die echt werkt voor mij: niet gaan lezen als ik geen zin heb. Dan wordt het namelijk alleen maar erger, omdat ik dan constant aan andere dingen denk of met een onwillig gevoel dat boek aan het lezen ben, daardoor geef ik het dan ook niet de kans om me te pakken. Meestal, als een leesdip is voortgekomen uit een teleurstellend boek, ga ik gewoon een boek lezen dat ik al ken en waarvan ik zeker weet dat het me niet teleur zal stellen. Vaak heb je bij zo’n leesdip ook een soort angst da het volgende boek net zo tegen zal vallen en daardoor belemmer je jezelf. Toen ik Honderd uur nacht had gelezen wilde ik eigenlijk beginnen in An abundance of Katherines van John Green, maar daar zag ik tegenop omdat ik me al voorstelde dat die ook stom zou zijn. In plaats daarvan koos ik Het Rosie Project van Graeme Simsion: deze wilde ik sowieso herlezen voor ik aan deel twee zou beginnen – Het Rosie Effect – en toen ik hem voor de eerste keer las was het een geweldig boek, dus dat kon niet misgaan. En inderdaad: ik genoot enorm van het lezen en daarna was de dip weg en kon ik gewoon weer andere boeken lezen.
Geen verplichting
Het is denk ik het belangrijkste dat je zorgt dat het lezen geen verplichting wordt. Ik maak die fout ook wel eens, als ik bijvoorbeeld op mijn to do-lijstje zet dat ik vandaag 50 blaadzijden wil lezen… maar dat werkt dus niet. Oké, het is best een lekker gevoel als het wel lukt, maar uiteindelijk demotiveert het op de lange termijn. Je kunt beter gewoon lezen wanneer je er zin in hebt en zoals het jou uitkomt. Daarom kies ik er vaak voor om een avond in bed te lezen in plaats van series te kijken, gewoon omdat ik graag verder wil komen in mijn boek en omdat ik er veel aan denk en omdat ik daar zin in heb. Dat is de beste redenatie: zo houd je het lezen leuk en de dip buiten de deur!
Ik heb gelukkig niet snel een leesdip… En als ik die heb, dan is hij eigenlijk na een dag of twee voorbij.
Ik heb het gelukkig nooit echt gehad. Wel écht geen tijd door drukte op werk maar boeken blijven altijd leuk!
Bedankt voor de tips! Goede timing ook, ik zit midden in een dip. Dat komt door mijn geestelijke gezondheid. Ik heb de rust niet om te lezen, ik kan me slecht concentreren en ik ben zo apathisch dat een verhaal me niet snel raakt. Ik probeer juist wel te lezen als ik geen zin heb. Want uiteindelijk is lezen ook een gewoonte die voor mij steeds moeilijker word als ik het minder doe.