Ik had niet naar dit feestje moeten gaan. Ik weet niet eens of ik hier wel thuishoor. En dat is niet omdat ik me er te goed voor voel. Er zijn gewoon plekken waar mezelf zijn niet goed genoeg is. Waar geen enkele versie van mij goed genoeg is. Het spring break-feest van Big D is zo’n plek. Ik wurm mezelf langs bezwete lijven en loop achter Kenya aan, haar krullen vallen dansend over haar schouders. Er hangt een waas in de kamer. Het ruikt naar wiet en de muziek doet de vloer trillen. Een of andere rapper roept ons op te nae-nae’en, en begint enthousiast ‘Hé!’ te roepen als hij ziet dat iedereen in zijn eigen stijl meedoet.

Hoe ik bij dit boek kwam

Diversiteit is al een tijdje een belangrijk thema in het YA-genre, maar die diversiteit neemt steeds nieuwe vormen en dimensies aan: er worden steeds weer nieuwe taboes doorbroken, nieuwe grenzen verlegd en nieuwe belangrijke verhalen verteld. The Hate U Give is een boek dat het afgelopen jaar de bestsellerlijsten heeft bestormd en waar men niet over uitgepraat raakt, omdat het een heel gevoelig en heftig onderwerp aansnijdt: het leven van zwarte mensen in de slechte milieus van Amerika. Ontzettend actueel, heel erg schrijnend en vooral gewichtig. Ik wist al meteen toen ik voor het eerst over het boek hoorde dat ik het absoluut wilde lezen en bespreken, want het is niet zomaar een boek. Absoluut niet zomaar een boek.

Waar het over gaat

Starr is zeventien en woont haar hele leven al in Garden Heights, waar veel zwarte mensen wonen en werken, armoede het straatbeeld domineert en bendes de dienst uitmaken. Omdat haar ouders haar een goede toekomst willen geven, sturen ze haar naar een privéschool in een nabijgelegen stad, en Starr heeft het er erg moeilijk mee dat ze zwart is in een wereld vol witte mensen. Wanneer ze na een feestje machteloos moet toekijken hoe haar beste vriend Khalil door de politie wordt doodgeschoten, staat haar leven op zijn kop: ineens wordt duidelijk hoe onrechtvaardig zij en de mensen in haar omgeving eigenlijk worden behandeld en dat het misschien wel tijd is om daar verandering in te brengen.

Wat ik ervan vond

Ik zal eerlijk zijn: het heeft even geduurd voordat ik mezelf zover kreeg om deze recensie te schrijven. Niet omdat het boek me heeft teleurgesteld of omdat ik het niks vond, maar omdat ik niet meteen wist hoe ik mijn gedachten en gevoelens in woorden moest omzetten. Er valt namelijk zoveel te zeggen over het boek, er is zoveel te ervaren wanneer je het leest, het maakt zoveel los en het heeft zo’n impact… in mijn Instagram-post schreef ik dat ik na bijna elk hoofdstuk wel even moest bijkomen en na het lezen van de allerlaatste bladzijde heb ik even met troebele ogen verdwaasd voor me uit zitten kijken. Wát een boek, mensen. Zelfs nu ik de recensie schrijf, krijg ik weer een brok in mijn keel. Wat een boek.

Heftig begin

Het bijzondere aan dit boek is eigenlijk dat je door de flaptekst al weet wat de grote gebeurtenis is: Khalil, Starrs beste vriend, wordt doodgeschoten door de politie en daarna ontvouwt de plot zich verder. Toen ik begon aan het eerste hoofdstuk wist ik dus al wat me te wachten stond, en dat geeft de schrijfstijl iets heel beklemmends en meeslepend. Thomas houdt dit in het hele boek vol, want er zindert en knettert zoveel daar in Garden Heights, er zijn zoveel onderhuidse spanningen en onrechten dat je gewoon vóelt dat er iets op springen staat. De schrijfstijl is daardoor verschrikkelijk aangrijpend en Thomas beschrijft alles zo visueel en heftig dat je er echt bij bent en in Starrs hoofd en hart kruipt. Die beleving is op veel momenten ontzettend pijnlijk doordat het zo hard en rauw is, en bij de grote gebeurtenisscène was ik gewoon helemaal van de kaart.

Confronterend

Na die enorm zware eerste hoofdstukken gebeurt er iets anders, en ik denk dat dat de kracht is van het boek en van Thomas’ schrijfstijl: het wordt heel erg confronterend. De Black Lives Matter-beweging in Amerika, de politieacties daar, de jongeren die worden doodgeschoten… ik scrol er altijd langs op NU.nl, want het voelt als een ver van mijn bed-show. Maar The Hate U Give grijpt je bij de kladden en drukt je met de neus op de feiten, alsof Thomas wil zeggen: kijk! Dit is wat er gebeurt, dit is de realiteit! Ik besefte als door een soort mokerslag hoe ongelofelijk oneerlijk en bizar het is dat dit gebeurt, dat mensen met een andere huidskleur zó respectloos en onrechtvaardig worden behandeld en vaak gewoon niet serieus worden genomen. Hoe kan dat? Anno 2017, in een vrij en idyllisch land als Amerika? Hoe kan white supremacy zo’n groot ding zijn?

Thema’s

Maar dat het echt gebeurt, dat het geen verhaal of fake news is, dat bewijst Thomas wel met haar ijzersterke thema’s. The Hate U Give is namelijk een verhaal over racisme, maar ook over moed. Over hoe belangrijk het is om je stem te laten horen, maar ook over de intense gruwelen van het gettoleven. Over hoop, maar ook over schaamte voor je afkomst. Over hoe het is om bang te zijn voor de politie, om je leven nooit zeker te zijn, om op te groeien in een kansarm milieu en gewend te zijn aan rondvliegende kogels. Over hoe beschadigd je daardoor kunt raken. Over hoe het is om zwart te zijn tussen blanken, over oogkleppen op hebben, over de wij/zij-cultuur en het schrille contrast tussen de ‘’witte wereld’’ en de ‘’zwarte wereld.’’ Over hoe je soms geen keus hebt, over het grotere belang, over verandering en gerechtigheid.

Luchtig en levendig

Maar het is ook het verhaal van een heel gewoon meisje dat worstelt met vriendschap en verkering, een meisje dat praat over Harry Potter en Tumblr en High School Musical, een meisje dat heel gewoon is maar in omstandigheden verkeert die heel erg unfair zijn. Met humor – vooral de familietaferelen zijn soms hilarisch – maakt Thomas het verhaal wat luchtiger, met kleurrijke personages maakt ze het levendiger en met prachtige quotes zorgt ze dat het een immens intense impact op je achterlaat.

Conclusie

The Hate U Give is een ontzettend goed boek: de schrijfstijl is visueel en aangrijpend, de schrijfster neemt absoluut geen blad voor de mond in de manier waarop ze een beeld schetst van een verschrikkelijke situatie en het verhaal laat je van het begin tot ver na het eind niet meer los. Een boek dat heel veel bij je losmaakt en waar we vooral over moeten blijven praten, want het is een prachtig voorbeeld van een boek dat zomaar eens de wereld zou kunnen veranderen.

Titel: The Hate U Give
Auteur: Angie Thomas
Vertaald door: Jasper Mutsaers
Uitgeverij: Moon
Verschenen: mei 2017
Aantal bladzijden: 368
Genre: young adult contemporary
Beschikbaar als: paperback, ebook (Kobo Plus)
ISBN: 9789048837175
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |

Uitgeverij Moon, bedankt voor het recensie-exemplaar!

You may also like...

2 Comments

  1. Wat een fijne en uitgebreide recensie. Ik heb dit boek ook gelezen en ik vond hem erg indrukwekkend en mooi.

  2. Wat een fijne en uitgebreide recensie. Ik heb dit boek ook gelezen en ik vond hem erg indrukwekkend en mooi.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]