The Fundamentals of Caring & Love, Rosie

Er worden tegenwoordig best wel wat films gemaakt die een beetje over hetzelfde thema gaan, namelijk mensen met een ziekte of handicap die hun plaats in de wereld proberen te zoeken. Ik heb, best wel logisch ook, een zwak voor dat soort films: ik vind het mooi om ernaar te kijken en ik krijg er ook niet snel genoeg van. Tegelijkertijd zijn er van die romantische, fijne films die perfect zijn voor de zaterdagavond na een drukke week, films met acteurs die tot je favorieten behoren en die bijna wel mooi móeten zijn. De films van deze week vallen in beide categorieën!

The Fundamentals of Caring (2016)

Netflix maakt tegenwoordig niet alleen eigen series, maar ook films en dit is er eentje van – wat mij betreft een hele goeie! Craig Roberts speelt Trevor, een jongen met de ziekte van Duchenne die zijn huis nauwelijks meer uitkomt en flink verbitterd is. Zijn moeder huurt Ben (Paul Rudd) in, een man van middelbare leeftijd die met zijn eigen persoonlijke problemen worstelt terwijl hij als medisch verzorger aan geld probeert te komen. Ben neemt Trevor mee op een roadtrip door de VS om een aantal van de meest bijzondere toeristische attracties te gaan bekijken, zoals ’s werelds grootste rund en ’s werelds diepste put. Onderweg ontmoeten ze een aantal excentrieke reisgenoten, zoals de aantrekkelijke maar onbeschofte Dot (Selena Gomez) en de hoogzwangere Elsa (Jennifer Ehle). Het wordt een reis van mogelijkheden en ontdekkingen.

Ik vond dit zo’n mooie film! Het is al een poosje geleden dat ik ‘m heb gekeken, maar hij spookt nog steeds door mijn hoofd. Netflix staat bekend om producties met veel rauwe thema’s en heftige emoties en dat hebben ze in deze film heel goed uitgevoerd. Ik heb geschaterd om de zwarte humor, maar ik vond het verhaal vooral heel erg mooi. Craig Roberts doet het fantastisch als de verbitterde, opgefokte Trevor die toch nog dromen heeft en Paul Rudd acteert met zoveel felheid en diepte dat ik af en toe echt mijn adem inhield. Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe de band tussen Trevor en Ben steeds sterker wordt: Ben wordt losser en levendiger, maar datzelfde geldt voor Tevor als je ziet hoe hij het leven indrinkt. De film heeft iets avontuurlijks omdat het buiten je comfortzone treden zo mooi centraal staat, maar tegelijkertijd dringt het diep in je binnenste door: wanneer verandert zorgen voor in houden van en waar ligt de grens? Selena en Jennifer zorgen voor de romantische noot in de film en hoewel hun verhaallijn enigszins voorspelbaar is, zitten er zoveel mooie momenten in dat je daar gemakkelijk overheen kijkt. Een film waar je je een beetje voor moet openstellen, maar die je dan ook echt niet onberoerd laat!

Love, Rosie (2014)

Deze film met populaire acteurs Lily Collins en Sam Claflin wilde ik al een hele tijd zien – door de acteurs, maar ook omdat het me zo’n mooi en lief verhaal leek. Rosie (Collins) en Alex (Claflin) zijn al beste vrienden sinds hun kindertijd en doen alles samen – maar dat verandert wanneer ze pubers worden en meer voor elkaar gaan voelen, zonder zich daar echt van bewust te zijn en zeker zonder eraan toe te geven. Wanneer Rosie onverwachts zwanger wordt en besluit het kindje te houden, raken ze van elkaar vervreemd: Alex gaat studeren en bouwt een relatie en een carrière op terwijl Rosies leven draait om haar kind en het huishouden. Slechts zo nu en dan raken hun levens met elkaar vervlochten, maar het wordt steeds moeilijker om hun gevoelens te negeren.

Frustrerend. Eigenlijk is dat het enige wat ik met duidelijkheid kan zeggen over deze film: hij was ZO frustrerend. Dat hoort natuurlijk bij het verhaal, maar echt… zoveel frustratie. Rosie herinnert zich niet dat zij en Alex gezoend hebben in een dronken bui en daar begint de ellende al. Daarna zijn er zó veel momenten dat ze elkaar BIJNA in de armen vallen en alles toegeven, maar dan gebeurt er weer iets ontzettend stoms en gaat die deur weer dicht. En daar ergerde ik me echt de hele tijd aan. Op zich is dat verder wel positief, want vanaf het begin vond ik ze heel erg leuk samen en had ik ook echt te doen met Rosie en Alex en hun moeilijkheden: Claflin en Collins acteren op een heel lieve, toegankelijke manier – alsof het jongeren zijn die bij je op school zitten of bij je in de straat wonen. Visueel heeft de film ook iets intiems, iets fijns om naar te kijken, en de bijrollen zijn leuk – hoewel een beetje stereotypisch. Op sommige momenten is de film ook echt romantisch en aandoenlijk en grappig, maar ik had liever gezien dat het een film was geweest over hoe je vrienden kunt zijn én verliefd op elkaar. Want het was vooral frustrerend. En soms ook wel erg dramatisch, op het ongeloofwaardige af. Jammer genoeg.

Heb jij deze films gezien?