The Fault in our Stars en If I Stay

Elke week kijk ik twee films uit mijn lijst op Netflix, die ik heb opgenomen van televisie of die al heel lang op dvd in de kast staan te versloffen: er zijn immers zoveel mooie films die zo fijn zijn om te kijken en die af en toe een heel fijne, verfrissende variatie bieden tussen alle series door. Deze week kocht ik twee nieuwe dvd’s: doe ik eigenlijk helemaal niet meer (want Netflix) maar dit waren uitzonderingen. Het ging namelijk om The Fault in Our Stars, een film die ik al heel lang wilde hebben zodat ik ‘m eindelijk opnieuw zou kunnen kijken, en If I Stay, een film waar ik echt al heel lang heel benieuwd naar was. Twee tienerdrama’s, twee young adult-flicks die ik heerlijk heb zitten kijken als beloning na een aantal heel drukke dagen.

The Fault in our Stars (2014)

Ik heb maar liefst 3 blogposts geschreven over deze film: een all the feels-post toen er clips en teasers uitkwamen, een fangirl-post toen de eerste trailer uitkwam met heel veel gifjes en natuurlijk de recensie van de uiteindelijke film toen ik die in de bioscoop was gaan bekijken. En die eerste keer was gewoon al helemaal geweldig. Ik werd verliefd op het boek toen ik dat in het Engels las, werd verliefd op de film en vervolgens werd ik weer helemaal opnieuw verliefd op de Nederlandse vertaling van het boek. En nu heb ik de film over de twee jongeren met terminale kanker met Shailene Woodley en Ansel Elgort voor de tweede keer gezien en ik ben wéér verliefd geworden. Oef, mijn arme fangirl-hart.

Ik bedoel. De film is gewoon zo mooi. Er zit geweldige humor in die me hardop heeft doen gniffelen en grinniken en giechelen, het is allemaal zó ontzettend romantisch dat ik echt een vriend als Augustus wil (maar dan zonder het doodgaan), de quotes en symboliek en wijsheden en boodschappen van het boek zitten er zo mooi in verwerkt, de cast is allemaal geweldig, de soundtrack is zo bijzonder, het is fantastisch om Amsterdam te zien, de effectjes met de chatberichten zijn zo leuk, het boek is zo trouw gevolgd en het is allemaal gewoon zo mooi en perfect. Ik heb echt gehuild. Op zoveel momenten. Serieus, ik ben helemaal niet zo’n jankerd met films of boeken, maar… eigenlijk ben ik dat tegenwoordig wel. En als er één film is die mij aan het huilen krijgt, dan is het deze wel. Jeetje. Twee dagen na het kijken van de film zit het nog helemaal in mijn systeem en ben ik er nog helemaal door ontredderd. Zo’n soort film is het. Als je ‘m nog niet gezien hebt: ga kijken. Tenzij je heel erg anti-supersentimentele films bent, dan is het waarschijnlijk… niet zo je ding.

If I Stay (2014)

Ik weet niet wat ik mezelf aan heb willen doen, maar ik heb dus twee avonden achter elkaar echt zitten huilen voor de televisie. Met dit verhaal is het precies hetzelfde als met TFIOS: ik werd verliefd op het boek van Gayle Forman, las het een poos later in het Nederlands en werd opnieuw verliefd en toen werd ik verliefd op het tweede boek en nu heeft de film mijn hart weer gestolen. Het verhaal gaat over de zeventienjarige Mia (Chloe Grace Moretz) met een liefde voor klassieke muziek en een talent voor cellospelen, een familie van rockers en een rockervriendje Adam (Jamie Blackley) en ze krijgt een auto-ongeluk waarna ze zelf moet bepalen of ze wil blijven leven of niet. Heel veel flashbacks ondersteunen de moeilijkheid van die keuze en er gebeurt heel veel, maar ik ga niet spoilen want spoilers zijn stom.

Maar het is gewoon een heel mooi verhaal. Eigenlijk is dit wel een typische boekverfilming: het is een prachtig verhaal dat perfect in zijn waarde is gelaten en daardoor is het al een heel mooie film, maar de diepgang en de emotie die zo typerend zijn voor boeken van Gayle Forman, komen niet echt naar voren in de film. Er is wat minder samenhang, sommige krachtige boekscènes missen, soms duurt het allemaal een beetje te lang… maar dat is het dan ook. De scènes hebben iets prachtigs idyllisch, zoals je stukje bij beetje meer ontdekt over Mia en haar dierbaren, het is allemaal onwijs puur en romantisch en zonder poespas. Er zitten momenten in dat je gewoon weer in tranen uitbarst omdat het zo heftig en rauw en unfair is en momenten die grappig en mooi en leuk en bijzonder zijn. Ik denk dat If I Stay een heel moeilijk boek is om te verfilmen, maar dat het heel goed is gelukt. Ik ben blij dat ik de film eindelijk heb gezien, want hij was eigenlijk wel zo’n beetje wat ik ervan verwachtte en dat is positief.

Heb jij een van deze films gezien?