Vivian 
Na shows als We Will Rock You en Jersey Boys, gebaseerd op bekende popmuziek, was het dit jaar de beurt aan The Bodyguard, naar de bekende film met Whitney Houston en Kevin Costner, die weer was gebaseerd op Houstons muziek. Het verhaal over popster Rachel Marron die gestalkt wordt en een bodyguard nodig heeft, maar uiteindelijk een veel complexere relatie opbouwt met haar bewaker Frank Farmer is in een modern jasje gestoken voor deze productie van Joop van den Ende, met in de hoofdrol The Voice-kandidate Romy Monteiro (yep, de dochter van Antje Monteiro). Hoewel het me eerst niet zo aansprak, werd ik toch wel steeds nieuwsgieriger naar de musical en zeker naar Romy en dus zijn we er in mijn verjaardagweekend heen gegaan, als cadeau!
Opgepoetst
Het verhaal is wel wat opgepoetst als je het vergelijkt met de film uit 1992: zo wordt Rachel ook gestalkt via sociale media en zijn er verschillende ‘’smartphonescènes’’ met fans die een selfie met haar willen. Maar dat is alleen maar positief: het maakt het verhaal van The Bodyguard heel aantrekkelijk en realistisch, bijna alsof het over een willekeurige populaire artiest à la Beyoncé gaat. Waar de film soms wat stijfjes is en om de hete brij heen lijk te draaien, is de musical vlot, soepel en relaxed: het is entertainment at its finest.
Twist
De musical is in veel scènes een exacte kopie van de film, maar één twist valt in heel positieve zin op: Rachels zus Nicki heeft véél meer verhaal en diepgang dan in de film. Carolina Dijkhuizen speelt haar met echt sprekende emoties waardoor je een mooi beeld krijgt van haar persoonlijkheid, van haar relatie met Rachel en van wat er bij haar speelt. Daarnaast heeft de musical een wat eenvoudiger verhaallijn wat de stalker betreft: in de film loopt alles uiteindelijk via een zijweg, maar de musical houdt het bij het oorspronkelijke plan en dat is toch wel erg positief, want daardoor raak je niet in de war – en blijft het enigszins angstaanjagende, bizarre sfeertje rondom het stalken intact.
Zoals een musical hoort te zijn
Wat ik vooral ontzettend gaaf vond aan de show, is dat het gewoon op en top een musical is zoals een fan als ik het graag ziet. Flitsende kostuums die ook perfect bij de personages passen, decors en effecten die zo spectaculair zijn dat ze je helemaal meeslepen en in het verhaal zuigen, dansnummers met een geweldig kleurrijke – hoewel soms wat rommelige – choreografie, ijzersterke – hoewel soms erg luide en onverstaanbare – muziek en zang, en alle show en spektakel afgewisseld met echt mooie, intieme momenten waarin je de emotie uit de nummers voelt spatten en je de personages ziet groeien en veranderen. The Bodyguard is een tiptop verzorgde show, precies zoals het hoort te zijn.
Goed verhaal
Het is dan ook gewoon echt een goed verhaal wat er verteld wordt, en feit is dat dat verhaal in sommige shows vaak een beetje achterblijft. Maar elke scène en elk nummer dient echt een doel en dat maakt het zo mooi. Hoewel we hadden gehoopt op Romy, zette haar understudy April Darby echt een supergoede performance neer met hoogtepunten als Queen of the Night, I Have Nothing, Run To You en natuurlijk het fenomenale I Will Always Love You. De kleine Fletcher (gespeeld door een groep kinderacteurs) maakt het geheel wat luchtiger en Robbert van den Bergh was een bodyguard op wie je gewoon verliefd wordt omdat hij zo stoer en charmant en guy next door is. Helemaal leuk is ook het laatste nummer, waarbij de volledige cast nog even de pan uit swingt met I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me). Alles bij elkaar is The Bodyguard een show om intens van te genieten, vol glitter en glamour en engagement tegelijk: precies zoals het een topmusical betaamt!
Ben jij al naar deze show geweest?