The Bodyguard & Now Is Good

Op het moment kijk ik twee verschillende series op Netflix: de ene keer kijk ik naar het derde seizoen van The Vampire Diaries (waarin Delena eindelijk een ding wordt, yayyy!) en de andere keer, als ik zin heb in iets luchtigers, kijk ik lekker het eerste seizoen van Full House. Maar onlangs bedacht ik me dat ik niet alleen maar series wil kijken: er staan ook zó onwijs veel toffe films op Netflix en daar kom ik alsmaar niet aan toe. En dat was ik zat. Dus nu heb ik een nieuwe traditie voor mezelf in het leven geroepen: elke week twee films kijken! In het weekend of gewoon doordeweeks, net wat schikt en waar ik zin in heb. En het leek me ook leuk om die films dan zo’n beetje te recenseren op mijn blog, want ik vind filmrecensies héél leuk maar ik doe er te weinig mee. Dus vandaag de eerste aflevering!

The Bodyguard (1992)

Voor mijn verjaardag ga ik eind juni naar de musical The Bodyguard in Utrecht, met Romy Monteiro. Eigenlijk trok die show me helemaal niet, maar dat veranderde toen ik de docuserie Bloed, zweet en spotlights ging kijken en het er steeds toffer uit ging zien. Dus boekten we en voilà! Maar het leek wel zo logisch dat we dan eerst even de film zouden kijken waarop de show gebaseerd is, met Whitney Houston en Kevin Costner. De film gaat over de immens popzangeres Rachel Marron die de nieuwe cliënt wordt van topbodyguard Frank Farmer nadat ze een gestoorde stalker blijkt te hebben. Maar ja… ze zijn allebei niet onaantrekkelijk en ook niet compleet onsympathiek, dus dan slaat de vonk over. En dan wordt het héél ingewikkeld.

Maar wat vond ik nou van de film? Hmm. Tja. Ik weet het niet zo goed, eigenlijk. Wat ik vooral heb ontdekt, is dat een film uit 1992 voor mij al té gedateerd aanvoelt, dan klikt het niet tussen mij en de film. Heel stom, maar helaas is het wel zo. Toch heb ik me wel vermaakt met het intrigerende en sterk opgebouwde verhaal, de chemie tussen Costner en Houston en de boeiende andere personages, zoals Nicki Marron (Rachels zus) en Fletcher Marron (haar zoon). Ik vond het jammer dat de muziek van Whitney niet heel veel aandacht kreeg, maar de veelal emotioneel geladen scènes bevielen me wel. Ik denk dat The Bodyguard voor mij vooral een mooi voorbeeld is van hoe krachtig en sterk films kunnen zijn zonder het Hollywoodlaagje en alle 21^ste-eeuwse opsmuk: er wordt gewoon een goed verhaal verteld en ja, dat is even switchen, maar een mooi verhaal is het zeker!

Now is Good (2012)

Voor ik doodga van Jenny Downham was één van de eerste young adults die ik las, alleen vond ik het toen helemaal niet zo’n geweldig boek omdat ik zelf de young adult-leeftijd nog niet bereikt had en veel dingen niet begreep. Een paar jaar geleden zag ik de verfilming voor het eerst, en ik was verliefd. Toen ik ‘m op Netflix tegenkwam, wist ik dan ook meteen dat ik ‘m wilde gaan kijken. De film gaat over de zeventienjarige Tessa (Dakota Fanning), die terminale kanker heeft en de tijd die haar nog rest uitzit met een cynische maar toch nog levenslustige houding. Ze werkt aan een bucketlist en sluit zich verder voor iedereen af, tot ze haar buurjongen Adam (Jeremy Irvine) ontmoet en in hem haar grote liefde vindt. Maar Tessa gaat dood, en Adam leeft… heeft het dan wel zin?

Now Is Good is een prachtige film. Het verhaal is natuurlijk al enorm intens, maar de film maakt het nog een tandje bijzonderder. Dakota Fanning doet het fantastisch als Tessa, die nog midden in het leven staat maar toch ook voelt dat haar einde nadert. Jeremy Irvine is niet alleen beláchelijk knap – ja, dat mag gezegd – maar levert ook een fantastisch emotionele performance af met Adam. En dan heb ik het nog niet eens over Olivia Williams, die het geweldig doet als Tessa’s moeder. Maar ook de muziek van de film is prachtig (vooral I Know You Care van Ellie Goulding) en het verhaal, dat het ene moment luchtig en leuk en dan weer zwaar en heftig is, komt ontzettend binnen. Het is puur en rauw en eerlijk en prachtig en het laat je niet onberoerd, hoe dan ook. Het doet iets met je waardoor je het nog lang in je systeem zult blijven voelen. Een film die gewoon ontzettend mooi is.

Heb jij een van deze films gezien?