”I didn’t realize that being in love with your life can be just as wonderful as being in love with another person.”

Titel: 1989
Artiest: Taylor Swift
Release: oktober 2014
Aantal nummers: 13 (18 op deluxeversie)

Dat ik een enorme Taylor Swift-fan (ok, een Swiftie) ben, hoef ik jullie inmiddels niet meer te vertellen. Dat ik haar nieuwe single Shake it Off helemaal geweldig vind, volgens mij ook niet – maar dat ik sowieso 1989 haar beste werk tot nu toe vind, heb ik nog niet eerder gezegd. En omdat ik het eigenlijk best wel lekker vind om te bloggen wanneer ik wil, over wat ik wil, leek een cd-recensie (wat ik volgens mij nog nooit eerder heb gedaan) van dit geweldige nieuwe album me de perfecte manier om uiting te geven aan mijn, nou ja, hoe zei Tay het laatst op Twitter… trying not to freak out is what we Swifties do.

Boodschap

Als er één artiest is die momenteel onwijs veel in het nieuws is, dan is het Taylor Swift wel. Ze heeft een ongelofelijke transformatie doorgemaakt van schattig Nashville-meisje dat in korte jurkjes met cowboylaarzen eronder country zong tot regelrechte popster: haar idyllische pijpenkrullen heeft ze verruild voor een vlotte bob en haar vintage kleren voor strakke items die zelfvertrouwen uitstralen. En de country is ver te zoeken in haar nieuwe liedjes: populaire beats zijn het helemaal. Volgens sommigen had ze niet dieper kunnen zinken, volgens de meesten – en daar sluit ik me volledig bij aan – is dit haar beste werk. Waarom ik dat vind? Tay is één van de weinige artiesten die zich durft te ontwikkelen. De meeste muzikanten blijven vastzitten in hetzelfde imago als ze er eenmaal een hebben gekozen, maar Taylor blijft nieuwe dingen uitproberen – waar ik ook al uitgebreid over schreef in deze post. En juist door die compleet nieuwe sound en stijl wordt ze steeds beter en sterker, niet alleen qua muziek maar ook qua karakter. Want één ding is zeker: Taylor levert geen half werk. Als ze iets nieuws probeert, dan doet ze het ook goed en is het overduidelijk dat haar ziel en zaligheid in de muziek liggen. Iets wat je al goed merkte bij de switch van country naar rock op haar album Red en wat je nu nog veel beter merkt bij 1989. De algemene boodschap van dit album? Taylor is zichzelf, geniet enorm van haar leven en is gelukkig – en dat mag de hele wereld weten. Maar bovendien: wat die wereld verder van haar vindt, kan haar geen zier schelen. ”If you don’t like what I’m doing, I’m just being myself.”

Taylor is de afgelopen weken enorm druk bezig geweest met de promotie van het album: overal trad ze op, de ene na de andere teaser werd gelanceerd en in de aanloop naar de release van het album werd de spanning steeds intenser. Het internet explodeerde zo ongeveer toen het eenmaal uit was en ze breekt alle records, alle hitlijsten: met 1989 staat ze voor het allereerst op 1 in de Nederlandse hitlijsten. Reden genoeg om een concert in Amsterdam (Ziggo Dome) aan te kondigen (al was dat waarschijnlijk allang van tevoren gepland): reden genoeg voor mij om dolenthousiast te worden, maar helaas… het mocht niet baten, want binnen tien minuten – waarin wij in de wacht stonden aan de telefoon – waren alle rolstoelplaatsen al uitverkocht. Dat gaat ‘m dus niet worden, en dat is best stom. Maarr dat mag de pret en vooral de magie van dit album en mijn liefde ervoor absoluut niet drukken!

Hit & miss

Toegegeven: ik vind niet alle nummers even leuk, wat meestal gebeurt – het is nog nooit zo geweest dat ik alle liedjes van een album geweldig vond. Zo heb ik bijvoorbeeld niet veel met Wish You Would, All You Had To Do Was Stay, Wildest Dreams en This Love: grappig dat dit juist de grootste liefdesliedjes zijn waar ik gewoon niet zoveel mee kan. Slecht zijn ze zeker niet, maar ik ben er gewoon niet van onder de indruk. Style daarentegen vind ik wel erg leuk: het heeft een fijn deuntje en ook zo’n lekker romantisch sfeertje én het past goed bij Taylor (I’ve got that classic, red lip, thing that you like). Ook Bad Blood vind ik super klinken: dit nummer gaat volgens veel mensen over Taylors vriendschap met Katy Perry, maar ik vind het gewoon in het algemeen mooi omdat het gaat over iets waar iedereen zich wel in kan vinden: gekwetst worden door iemand die je vertrouwt of om wie je veel geeft. How You Get The Girl vind ik ook een leuk nummer: niet heel bijzonder, maar gewoon leuk om naar te luisteren. I Know Places heeft wel weer iets bijzonders: een beetje zo’n ”het maakt me niet uit wat ze vinden, ik ben gelukkig met jou”-vibe en de tekst is mooi, over de symboliek met vossenjacht. Vind ik wel wat hebben. Datzelfde geldt voor Clean, wat een mooie diepere boodschap heeft over dat je iemand soms maar het beste gewoon los kunt laten. Wat ik trouwens wel een tikkeltje dubbel vind, is dat achtergrondbandje van Tay: de zangeressen zijn goed en het is niet zo dat ze Taylors stem overheersen of zo, maar toch, ik weet niet wat het is. Ik ben er niet zo blij mee, want ik let minder op Taylor door hun aanwezigheid. Maar goed.

Favorieten

Maarrrr…. nu blijft er een aantal nummers over: Shake it Off, Out of the Woods, Blank Space en Welcome to New York. Dit zijn, ik geloof niet dat ik het nog hoef te zeggen maar ik doe het toch, mijn grote favorieten en ik ga ze een voor een even behandelen omdat, nou ja, omdat ze gewoon te cool zijn om op één hoop te gooien.

Gosh, ik vind dit zo’n heerlijk nummer.  Gewoon vanwege alles waarover het gaat… ze doet lekker haar eigen ding en het kan haar niets schelen wat anderen daarvan vinden, ze laat het gewoon van zich afglijden. En het is zo’n heerlijk nummer omdat het mij leert dat dat soms gewoon nodig is, stress en ongerustheid of vervelende dingen of wat dan ook van je off-shaken. Even… weg. En de video is super, haha. Heerlijk hoe ze de draak steekt met alles wat de media over haar zegt.

Oké, deze video doet niet helemaal recht aan het nummer omdat er een betere was (bij Jimmy Kimmel) maar die is van Youtube verdwenen (grmbl) dus dan maar zo. Out of the Woods dus,ik weet niet precies wat het is waardoor ik dit nummer zo tof vind. Misschien de lekkere swingbeat, dat het makkelijk mee te zingen is of de kracht van herhaling in het refrein. Ik vind het sowieso een heel krachtig nummer en ook hier zit weer wat diepgang in: het gaat over in een relatie zitten zonder te weten waar het naartoe gaat, niet meer weten wat je moet verwachten. Misschien herken ik me hier wel een beetje in: als ik terugdenk aan mijn eerste vriendje voelde het ook ongeveer zo. Maar ik vind het gewoon een mooi nummer.

Welcome to New York! Ik ben jaloers op Tay, die woont nu zo ongeveer fulltime in New York en nou ja, dat wil ik ook. Misschien dat ik dit nummer daarom zo lek vind: de klapjes aan het begin probeer ik steevast mee te doen (lukt me natuurlijk nooit synchroon) en het heeft zo’n lekker refrein. Sowieso vind ik het leuk dat de liedjes in Taylors nieuwe stijl veel gemakkelijker mee te zingen zijn: bij een aantal nummers is het nog steeds zo dat de muziek voor mij te luid is om te horen wat ze zingt (zelfs met de lyrics erbij) maar bij mijn favoriete nummers is het juist goed te volgen en het ritme ook goed onder de knie te krijgen. En o ja, ik vind het ook superleuk dat ze zo’n uitstraling heeft waaruit blijkt dat ze houdt van wat ze doet, ze geniet echt. Zie je ook bij Out of the Woods en Shake it Off, ze is gewoon gelukkig en ze gelooft echt in wat ze zingt. Ziel en zaligheid, zei ik toch al.

OH MY GOD OMG OMG OMG. Deze video werd geheel onverwachts (voor mij in ieder geval) uitgebracht en ik wist gewoonweg NIET wat ik zag. Echt, gewoon, niet. Ik had het nummer nog niet echt vaker geluisterd en verwachtte een mooi zwoel liedje over dat ze al wel veel geliefden heeft gehad, maar nog steeds wacht op de ware en dat hij dan die blank space (in haar hart, dacht ik) moet vullen. Maar, eh. Nee. Dat is het niet. Ik bedoel, o mijn god, die VIDEO! Dat is zo ongelofelijk Taylor en toch zo ongelofelijk NIET wat je van haar gewend bent, maar het is wel echt de coolste video ooit. En je snapt het nummer ook meteen: het is pure zelfspot, en ze haalt flink uit naar de media die haar afschilderen als een mannenverslinder die ongelofelijk jaloers en bezitterig is en altijd de schuldige voor de break-ups. Voor de duidelijkheid: Tay is bijna 25 en heeft sinds ze bekend werd misschien 3 serieuze relaties gehad, plus veel dates en flirts die door de media enorm werden opgeblazen (ik bedoel, ze hoefde maar samen te worden gezien met iemand of ze gingen al trouwen bij wijze van spreken). En dat ze lak heeft aan de manier waarop ze wordt neergezet, blijkt wel uit dit liedje en deze video: ze is de hekserige feeks van een vrouwelijke casanova die mannen om haar vinger windt om ze vervolgens keihard af te danken. En ik… ik vind het gewoonweg geweldig. De video heeft zoiets magisch: dat landgoed, Tays looks, de paarden, Olivia (haar kat), gewoon alles… Dit lied vind ik misschien nog wel cooler dan Shake it Off, en ik geef het toe: dat komt vooral door de video. Maar ook door de boodschap en doordat de tekst zo lekker fout en makkelijk mee te zingen is: je wilt echt niet bij mij in de buurt zijn als ik het refrein meeblèr, haha. GOT A LONG LIST OF EX-LOVERS, THEY’LL TELL YOU I’M INSAAAAAAAANE. Ik kan echt niet wachten tot ze deze live gaat doen… wou dat ik dat tijdens een concert kon zien, maar we zullen het moeten doen met Youtube.

Met andere woorden, om een lang verhaal kort te maken… ik vind 1989 geweldig, Taylors beste werk tot nu toe. En ik vind haar geweldiger dan ooit.