Help… ik ben een stresskip!

Bron beeld: Unsplash

Ik heb mezelf eigenlijk nooit zo beschouwd als iemand die snel strest: zeker niet wat betreft school, want ik zorg er juist altijd voor dat ik de dingen op zo’n manier aanpak dat ik zeker ben van een goed resultaat. Maar toch merk ik het elke keer weer tijdens een tentamenweek: wie hou ik eigenlijk voor de gek, ik ben namelijk wél een stresskip. Goed, ik ben niet zo erg dat ik stijf sta van de zenuwen en tot na middernacht doorwerk, maar de stress bekruipt mij toch regelmatig wel. Eigenlijk heel stom, want ik weet dat het nergens voor nodig is. Waarom gebeurt het dan toch?

Niet nodig

Dat het niet nodig is, weet ik doordat ik nu mijn tweede studiejaar achter de rug heb zonder een enkel hertentamen te hoeven maken: ik weet het ook doordat ik alle mogelijkheden krijg om alles op mijn tempo en op mijn manier te doen, ik weet het doordat ik slim en gedisciplineerd genoeg ben om goede cijfers te halen, ik weet het doordat ik ijverig en serieus genoeg ben en ik weet het doordat het geen schande is om, moet het dan toch een keer gebeuren, een onvoldoende te halen. Dat weet ik allemaal. Maar… dat zijn ook juist dingen die stress opleveren. Want ik wil die streak van ‘’geen hertentamens’’ graag volhouden, ik wil de mensen die ervoor zorgen dat ik alles op mijn manier kan doen niet teleurstellen, ik wil mezelf niet teleurstellen – en ik zou mezelf absoluut teleurstellen als ik een onvoldoende zou halen, ik bedoel, ik ben al snel teleurgesteld in mezelf als ik lager dan een 7 haal. Punt is: ik wil het graag goed doen. En ik wil het graag goed blijven doen, dat vooral.

Eigenlijk ben ik dus helemaal niet iemand die snel gestrest raakt: ik zorg er altijd voor dat ik mijn werk prima in orde heb, ik begin op tijd met leren, ik zorg dat ik ook daadwerkelijk efficiënt leer door samen te vatten en mezelf vragen te stellen en ik herken het bij mezelf als ik genoeg geleerd heb of als er juist een onderdeel is waar ik meer aandacht aan moet besteden. En ik blijf vooral heel reëel: ik help mezelf eraan herinneren dat ik heus niet alles hoef te weten, dat ik echt geen tien hoef te halen, dat het prima is om een bepaald onderdeel niet onder de knie te krijgen als er ook maar onderdelen zijn die ik juist wél goed beheers. En toch stres ik elke keer.

Gezondheid

Waar het door komt, weet ik wel: mijn gezondheid. Die is namelijk gewoon zo onvoorspelbaar als het Nederlandse weer, en dat bleek deze tentamenperiode ook. Er zijn zoveel momenten geweest waarop ik gewoon zó moe was en compleet geen lepels had. Ik heb mijn studieplanning heel vaak veranderd en met elke verandering ging ik meer stressen, omdat ik bang was dat ik niet genoeg tijd zou hebben. Omdat ik bang was dat het laatste hoofdstuk samenvatten twee dagen voor de toets te kort dag zou zijn, omdat ik bang was dat het allemaal teveel zou zijn om in mijn hoofd te beklijven. En ook met de dossierdeadlines weer: ik heb naar twee docenten moeten mailen met de vraag om uitstel, omdat het gewoon echt teveel was om in één week te doen (al had ik het wel superfijn gevonden als dat was gelukt, dan had ik nu namelijk vakantie gehad). Het gaat gewoon niet: het leren voor de tentamens vreet me op, het maken van de tentamens slokt vervolgens het allerlaatste restje energie op dat ik nog had. En dan de volgende dag vrolijk verdergaan met portfolio’s afmaken, essays schrijven en digitale lessen in elkaar zetten… mijn hoofd bedenkt het allemaal heel mooi, maar mijn lijf heeft er geen zin in.

En eerlijk gezegd vind ik het ook wel fijn dat het zo gaat: afgelopen donderdag besloot ik bijvoorbeeld een vrije dag te nemen en precies te doen waar ik zin in had en dat was gewoon heel erg lekker. Door die stress kom ik namelijk gewoon niet aan leuke dingen toe: ik zit dan om half tien ’s avonds nog aan mijn blog te werken omdat ik daar overdag geen gelegenheid voor heb gehad. De volgende dag begin ik vervolgens pas rond één uur met werken omdat ik op gang moet komen, en daardoor heb ik geen middag meer over. En zo wordt het een vicieuze cirkel: weinig energie leidt tot stress leidt tot verminderde prestaties leidt tot minder energie.

Rustig aan

Dus… hoog tijd om afspraken met mezelf te maken. Kalmer aan doen met plannen: uitslapen wanneer het nodig is, lekker vroeg in bed kruipen wanneer het nodig is. Prioriteiten stellen: de docenten die uitstel hebben gegeven, hebben geen uiterste deadline gegeven dus dat betekent dat het ook nog aan het eind van de zomervakantie zou mogen, bij wijze van spreken dan. Punt is… af en toe een snipperdag om gewoon vakantie te vieren is prima. Sterker nog… is verplicht. Maar tegelijkertijd komt er ook weer stress omdat ik die dingen ook graag af wil hebben om helemaal vakantie te hebben: ik wil namelijk in de zon lezen en aan mijn blog werken en met nieuwe projecten bezig en schrijven en Spaans leren en, en, en… dat is mijn eigen soort stress. Teveel willen-stress. Ook weer niet goed, bedenk ik op momenten dat ik ervoor kies om gewoon even op bed te liggen met een kop thee en naar mijn favoriete nummers van Taylor Swift te luisteren… en verder gewoon even niets. Dat zijn de sleutelmomenten.

Even ter illustratie: deze week wil ik dus proberen om alles af te maken. Wat ik nog moet doen: drie gelezen boeken analyseren op literaire criteria, een essay schrijven over young adult-literatuur, mijn digitale les afmaken en studiebegeleidingsopdrachten documenteren en inleveren. Donderdag heb ik mijn stage-assessment dat ik nog moet voorbereiden… en vrijdag heb ik een personeelsuitje van stage. Vrijdag wil ik proberen klaar te zijn: vandaag de boekenanalyses en studiebegeleidingsdossier, morgen het essay, woensdag assessmentvoorbereiding en donderdag de les afmaken. Dan heb ik vanaf vrijdag vakantie. Laten we hopen dat het lukt, jongens. En anders pak ik gewoon nog een dagje extra erbij. Ik weet wel één ding: als ik volgend jaar weer omkom in dit soort opdrachten, ga ik dingen schrappen. Het is namelijk niet gezond voor mijn lepelvoorraad.

Ben jij iemand die snel strest of juist niet?