Een stralende dag: de bruiloft van mijn grote zus

‘Je gaat er wel een blog over schrijven, he?’ Zo luidde de vraag van mijn grote zus Laura toen we afgelopen zaterdag afscheid namen, nadat we haar en haar kersverse echtgenoot Jouke thuis af hadden gezet. In eerste instantie was ik dat niet van plan, dacht ik dat zo’n dag als vrijdag 8 juli 2016 misschien te persoonlijk was voor mijn blog. Maar… waarom ook eigenlijk niet? Het was een onwijs bijzondere en intens prachtige dag, vol stralende momenten. We hebben er heel lang met anticipatie en voorpret naartoe geleefd en de dag is ontzettend snel gegaan: het was een wervelwind van emoties en geluk en liefde en vrolijkheid. Een dag vol levenslust, een dag waar ik van genoten heb met alles wat ik in me had, een dag die veel te snel voorbij is gegaan – een dag waar ik heimwee naar heb, zo voelt het. Een fantastische, memorabele dag om keihard van na te genieten, een dag om voorgoed in je hart te sluiten. Een dag om een blog over te schrijven.

Bijzonder van binnenuit

Vroeg in de ochtend staan we – mijn ouders, mijn oma en ik – al voor de deur bij Laura en Jouke, en daar begint de bijzondere sfeer al. Eigenlijk is het allemaal heel relaxed, niet zenuwslopend of op de minuut gepland. Even wat quality time doorbrengen met zuslief die door de kapster wordt omgetoverd in een kruising tussen Jennifer Lawrence en Audrey Hepburn en intussen Hints met haar spelen. Gezelligheid met de twee ceremoniemeesters. Kijken hoe mama ook wordt opgetut en intussen mijn jurk aantrekken. En dan ben ik zelf aan de beurt: haar en make-up helemaal in de glam, en dan voelt het echt bijzonder: het van binnenuit meemaken, het relaxte en toch spannende voorbereiden op wat komen gaat: het voelt speciaal om er van binnenuit zo emotioneel bij betrokken te zijn. Magisch. En het is ook magisch als de fotograaf daarna komt, de familie arriveert en iedereen een beetje stil valt als ik in mijn jurk en opgedoft binnenkom. Het is gewoon bijzonder.

Liefdevol

De dag voelt bijna als gewoon een heel leuke, ontspannen dag met Laura en Jouke en iedereen die belangrijk voor hen is, en in feite is dat ook precies wat het is – maar met een extra mooi randje. Het is zo mooi om te zien hoe liefdevol ze met elkaar zijn en hoe losjes en fijn alles is, gewoon echt heel erg leuk. Spontane en geposeerde foto’s maken, lachen en traantjes wegpinken. Zij gaan de officiële foto’s maken in de dierentuin, wij eten een hoop croissants, moeten een poos wachten maar hebben het wel heel gezellig met z’n allen. Een supercoole jaren 50-auto die L & J komt ophalen. Het hotel met een trap in Titanic-stijl en een sfeer die oud Rotterdam ademt. Hoe goed het voelt om vanaf de aankomst in het hotel alles met de rollator te doen in plaats van met de rolstoel en om te laten zien hoe goed het lopen gaat. De mooi ingerichte ruimte voor de ceremonie, met paarse en witte versieringen en alles heel mooi romantisch en elegant. Het dakterras met geweldig uitzicht waar we staan en de auto zien aankomen. Naar beneden en ze met open armen ontvangen: thee en een kaneelbroodje in de lobby: gelach, gezelligheid, superfijn samenzijn. Zien hoe ze het naar hun zin hebben en daar weer van genieten.

Moment suprême

En dan, als je daar eenmaal zit, op de voorste rij en in afwachting van papa en Laura, het besef dat je grote zus zo dadelijk toch echt gaat trouwen en hoe gek dat eigenlijk is. De muziek, het weggeven, het emotionele maar toch ook gewoon mooie sfeertje. De trouwambtenaar die het allemaal ontzettend leuk en luchtig en vrolijk doet, met humor en anekdotes waar echt aandacht aan is besteed. Het dansje dat Laura en Jouke doen als de huwelijksvoltrekking is voltooid. De getuigen die een voor een hun handtekening zetten met het bruidspaar ernaast – en dan mijn persoonlijke moment suprême. Na maanden fysio om zo ver mogelijk te komen met het lopen, sta ik – ondanks mijn zenuwen – op en loop ik met steun van mama maar zonder rollator of rolstoel en met een emotionele brok in mijn keel naar de tafel – en dat voelt zo goed! De tranen die dat aan Laura – en volgens mij aan de hele zaal – ontlokt, het zetten van de handtekening dat mooi lukt en dan het teruglopen na een dikke knuffel van Laura en terwijl de ambtenaar om applaus voor mij vraagt: het is bijna een soort roes maar het voelt echt heel erg goed en bijzonder. Daarna doen we met z’n allen een dansje terwijl Jouke en Laura als kersvers getrouwd stel de zaal verlaten en het is gewoon zo ontzettend leuk!

Tweede moment suprême

Dan weer naar beneden, naar de bar waar wordt geproost op het huwelijk en het tijd is voor taart – die geen taart is, maar een door Laura en Jouke ontwikkelde stroopwafelsoort met iets van limoen en yoghurt – heel erg lekker! Het glunderen door alle felicitaties met mijn zus en met het lopen… Ontspannen. Lol maken! Naar de Titanic-trap voor groepsfoto’s, lekker gek doen met dramatische poses en dan weer hup, aan de wandel naar de eetzaal! Of eigenlijk de trouwzaal, maar dan omgetoverd tot eetzaal met mooie tafels. Genieten van de diavoorstelling met foto’s van Laura en Jouke, genieten van de lachsalvo’s en de algehele ambiance door de speech van papa en dan ook nog eens genieten van mijn eigen tweede moment suprême: zeven maanden lang werkte ik aan mijn roman over twee jongeren die halsbrekende verliefd op elkaar worden in een hospice, nu is de roman af en draag ik hem met kleine speech en voorleesfragment als cadeau op aan Laura en Jouke en hun huwelijksgeluk: een mooi ingebonden boek van 200 bladzijden, een cadeau waarmee ik haar alweer aan het snikken krijg. Ik heb gewoon een boek geschreven en dat is voor twee van de belangrijkste mensen in mijn leven, en dat het ook echt gelukt is voelt heel bijzonder.

LOL MAKEN!

Tijdens het eten is er een hoop gezelligheid en hilariteit, bijvoorbeeld om het geweldige negentienletterwoorden-spel dat door de ceremoniemeesters wordt geleid, inclusief hoedjes en Lingo-muziekjes. Er is volop wijn en lekker eten, en dan is het zo langzamerhand tijd voor het feest. Ik trek me nog eventjes terug voor een uurtje rust op de hotelkamer en dat is maar goed ook, want de rest van de avond sta ik met de rollator te dansen zoals ik nog nooit eerder gedaan heb – het is geweldig om voor het eerst in mijn leven echt gewoon te dansen. Ik ga uit mijn dak op een Grease–medley, doe mee in de polonaise, wissel van schoenen, doe de zittende macarena, sta te swingen met iedereen en als het feest om 00:00 eindigt, sta ik nog steeds op de dansvloer. We maken keileuke polaroids, worden melig en een beetje dronken met z’n allen, kletsen wat af met alle leuke mensen die er zijn en er zijn gewoon zoveel mooie momenten waarmee we vieren dat mijn grote zus en haar grote liefde zijn getrouwd.

The day after

En dan is het de volgende dag: wakker worden in mijn eigen gigantische hotelkamer met al even gigantische badkamer. Ontzettend lekker en gezellig ontbijten met een hele groep, koffie drinken en napraten met het bruidspaar. En dan volgt het heimweegevoel: wat was het een geweldige dag en wat is het snel gegaan en wat is het raar en jammer dat het nu allemaal weer voorbij is. Dat gevoel zal waarschijnlijk nog wel even blijven, maar we hebben in ieder geval een schat aan herinneringen en fijne flashbackmomenten om van na te genieten. Ik zou nog wel 1000 extra woorden kunnen schrijven over hoe mooi en bijzonder alles wel niet was, maar het was gewoon heel erg mooi en bijzonder en een dag om nooit te vergeten. Een dag om te koesteren. Een dag die, zo heb ik ervaren, draaide om het vieren van een prachtige relatie met prachtige mensen, vol prachtige momenten. Een dag die draaide om de stralende liefde van Laura en Jouke en om Jouke die nu eindelijk ook officieel bij de familie hoort.

O, en het was ontzettend lastig om geheim te houden hoe goed het ging met lopen én dat ik mijn roman af had en aan Jouke en Laura zou geven, dus ik ben heel blij dat ik daar nu weer over kan praten haha!

Ben jij wel eens bij een bruiloft geweest?