Souvenirs uit mijn kindertijd

God, wat kom je een hoop te weten over jezelf en hoe volwassen je wel niet aan het worden bent als je je kamer gaat herinrichten en alle ouwe troep naar boven verbant, naar de dozen die ergens op zolder staan te wachten tot je het huis uit gaat en ze wegens een overdaad aan nostalgie en jeugdsentiment mee wil nemen. Nu ik mijn kamer straks ga veranderen, ben ik heel kritisch op wat ik nog wel en niet meer wil hebben. Het is immers echt een beetje een tienerkamer en in de nieuwe inrichting ga ik toch echt voor een heel ander soort look, eentje die volwassener is maar nog wel echt Vivian ademt. En dat betekent dat veel dingen waar ik toch best lang aan gehecht ben geweest, het veld moeten ruimen.

Laten we beginnen met mijn verzameling knuffels. Op mijn kledingkast staan er altijd een hele hoop: vroeger waren het er meer, maar nu niet zoveel meer. Knuffels waren, vooral als ik in het ziekenhuis lag, echt mijn troost: ik beschouwde mezelf toen niet als zo’n meisje, maar ik was het wel. Telkens als ik een beloning uit mocht kiezen na het prikken of een ander soort behandeling, werd het een knuffel(tje). Veel van die knuffels heb ik al niet meer: ze zijn verkocht of liggen ergens boven, simpelweg omdat het er teveel werden om allemaal te onthouden. Maar ik heb ook een aantal echt bijzondere knuffels, die iets betekenen. Natuurlijk is er mijn stoffen clowntje, dat ik al zo ongeveer sinds mijn geboorte heb: tot een jaar of negen geleden sliep ik daar gewoon nog mee. Mijn duim maakte altijd dezelfde beweging, zodat het arme ding half uit elkaar valt – en ook door alle keren dat-ie is gewassen. Clown ligt ergens veilig boven: uit het oog maar niet uit het hart, haha. De knuffels die ik nog in mijn kamer had, heb ik laatst uitgezocht: de gewone leukigheidsknuffels zijn weg, alleen de bijzondere staan er nog. Dat zijn deze:

♥ een Minnie Mouse-knuffel die ik al ik weet niet hoe lang heb, is gewoon deel van mijn interieur – hoe het er ook uitziet.
♥ nog een Minnie Mouse, maar dan in bruidsjurk: gekocht tijdens ons verblijf in Disneyland Parijs met de Doe een Wens Stichting. Heeft me door heel wat nare ziekenhuisperiodes heen gesleept: er is zelfs nog een röntgenfoto van haar gemaakt omdat ik haar op zeker moment niet wilde loslaten, haha.
♥ een levensgrote tijger die ik kreeg als beloning na een reeks heel nare behandelingen. Ding is gigantisch, maar wel heel bijzonder.
♥ een levensgrote Pongo: gekregen van een verpleegkundige die heel lang heel belangrijk voor me is gewest. Ze is inmiddels overleden, dus hij heeft daardoor nog meer sentimentele waarde.
♥ een giraf: die kreeg ik tijdens het bezoek van de wenshalers in het ziekenhuis, de mensen van Doe een Wens dus.
♥ een kleine Winnie de Poeh en een grote Pardoes de Tovenaar: heb ik niet echt speciale herinneringen aan, maar ze horen gewoon bij het meubilair, net als Minnie.
♥ Moortje: een pluchen haas met heerlijke flaporen die ik heb gekregen van mijn juf in groep zes of zeven toen ik in het ziekenhuis lag. Hij is een tijdje kwijt geweest en had ook nog een kleintje dat ik weg heb gedaan – dat onding viel steeds overal achter of tussen, dus daar had ik geen zin meer in. Moortje is wel heel lief, dus die slaapt bij me in bed (en soms gooi ik hem de hele kamer door in mijn slaap, maar dat terzijde).

Die knuffels… daarvan heb ik besloten dat ik ze in mijn nieuwe interieur niet meer hoef te hebben. Maar ze mogen ook onder geen beding weg: ze moeten naar een veilige plek boven, want ze zijn te waardevol. Of Moortje wel mag blijven, dat weet ik nog niet. Denk het wel. En slapen met een knuffel als je bijna 21 bent is toch niet kinderachtig?Toch…?

Maar de knuffels zijn niet het enige! Ik heb ook een aantal jaar lang twee verzamelingen heel fanatiek bijgehouden: snowglobes en beeldjes. De snowglobes begonnen met Disney en daarna ben ik steeds op vakantie in elke stad op zoek gegaan naar een bol om als souvenir mee naar huis te nemen. Ik heb er onwijs veel: Londen, Parijs, Rome, New York, Pisa, Bologna en de rest weet ik al niet eens meer, haha. Mensen hebben bovendien ook vaak bollen voor me meegenomen van hun vakanties, dus het is echt een enorme verzameling geworden. Bovendien heb ik ook een aantal prachtige grote globes van Disney die ik vaak voor mijn verjaardag vroeg. Ik heb eerlijk gezegd geen idee waarom ik het zo leuk vond om ze te verzamelen: het begon met een schattige bol van Tinkerbell die toen een beetje mijn liefde voor paar heeft uitgelokt en daarna werd het gewoon een traditie. Ik vind ze mooi en het is een leuke manier om souvenirs te verzamelen. Maar nu ben ik er een beetje klaar mee: het boeit me niet meer zo, op de een of andere manier, en tijdens onze laatste vakantie – in Duitsland en Tsjechië vorig jaar – voelde ik gewoon niet de behoefte om snowglobes te gaan zoeken. Ik heb een andere verzameling ontwikkeld: notitieboekjes! Ben van plan om er eentje te gaan kopen in elke stad waar ik kom. Dat zal vast niet altijd makkelijk zijn, haha.

En dan de beeldjes… beeldjes van elfjes, welteverstaan. Geen idee meer wanneer dat begonnen is, ik denk door mijn liefde voor de Droomvlucht-attractie in de Efteling. De eerste beeldjes kwamen ook daarvandaan, daarna ging ik ze verzamelen in Italië en Zuid-Frankrijk. Ik heb onwijs mooie, grote ook, die vaak best duur waren en waar ik nog steeds met veel plezier naar kijk. Gewoon omdat ze mooi zijn, elegant, romantisch, verfijnd… maar ook hiermee merk ik dat het niet meer zo hoeft. Ik vond ze vooral leuk toen ik echt nog in een fantasy-fase zat qua lezen en schrijven en toen pasten ze daar mooi bij en konden ze me inspireren. Nu vind ik ze mooi, nog steeds, maar ik hoef geen nieuwe meer.

Ik vind het best bijzonder dat deze dingen, die echt heel lang bij mij hebben gehoord, nu plaats moeten maken voor iets nieuws. Niet erg, maar wel bijzonder: het heeft toch iets van afscheid nemen van mijn kindertijd, want ik ben nu gewoon heel anders dan een aantal jaar geleden. Maar echt afscheid is het ook weer niet, want de bollen en beeldjes die ik echt nog mooi vind, laat ik gewoon lekker staan en die krijgen alsnog een mooi plekje in mijn nieuwe kamer. Tot ik ook daar afscheid van wil nemen.

Verzamel jij iets?