Soapsop – Liza Sips

Wiskunde. Ik haat wiskunde. Er is niets in de wereld wat ik saaier of zinlozer vind. Ik snap het niet en ik wil het ook niet snappen. Later ga ik toch niets met berekeningen of getalletjes doen, dus waarom moet ik per se weten hoe een geodriehoek werkt? Met een knappe wiskundeleraar zouden de lessen een stuk aangenamer zijn, maar in plaats daarvan zit ik drie uur per week opgescheept met meneer Bach. Meneer Bach is een stereotiepe wiskundeleraar. Hij draagt van die verschrikkelijke bruine truien met motief en hij ruikt naar kattenbrokjes. Vind je het gek dat ik me niet kan concentreren tijdens de les?

Eerste indruk

Soapsop is een boek dat ik al een hele tijd regelmatig voorbij zie komen op boekenblogs en steeds lijkt het me een leuk boek, maar nooit echt leuk genoeg om het te kopen. Uiteindelijk was ik onlangs op Bol.com aan het shoppen en ik had wat boeken van hetzelfde kaliber, boeken die ik lekker tussendoor kon lezen als ik behoefte had aan wat ontspanning, en toen besloot ik Soapsop erbij te gooien onder het mom van ‘laten we nu maar eens ontdekken of het wat is.’ Ik verwachtte een boek dat zou lezen als een soapserie, oppervlakkig en chicklitachtig. Ik zat er niet ver naast.

Waar het over gaat

Pippa is zestien, zit in haar eindexamenjaar en droomt van een carrière in de showbizz. Ze heeft al wat rolletjes gehad dankzij het talentprogramma op haar school, maar haar grote doorbraak moet nog komen. Wanneer er audities zijn voor de populairste soap van Nederland, Liefde en Verraad, weet Pippa niet hoe snel ze erheen moet gaan. Ze weet de rol te bemachtigen en komt in een rollercoaster terecht: ze wordt verliefd op haar tegenspeler Mees, krijgt de dochter van de zenderbaas, Blaire Beaufort, als aartsvijand en alle spotlights zijn op haar gericht. Al snel lijkt haar oude vertrouwde leventje heel ver weg, maar of dat zo goed is…?

Wat ik ervan vond

Soapsop is een boek dat prettig leest: de schrijfstijl is erg standaard, niet bijzonder goed en ook niet bijzonder slecht. Het leest gemakkelijk weg en je hoeft er absoluut niet bij na te denken: als je een hoofdstuk zou overslaan, zou je het ook nog prima kunnen volgen. Eigenlijk gewoon het schoolvoorbeeld van een hersenloos boek dat zo nu en dan wel eens fijn is om te lezen, maar waar geen literaire conventies in terug te vinden zijn.

Dat klinkt misschien harder dan ik het bedoel, want Soapsop is geen slecht boek. Het verhaal lijkt heel oppervlakkig, maar als je er eenmaal in zit, blijken de thema’s behoorlijk diepgaand te zijn. Sips acteerde zelf bij Goede Tijden, Slechte Tijden, en het is meteen duidelijk dat Liefde en Verraad daarop gebaseerd is. Niet erg, want juist door die fase in haar carrière weet Sips de wereld van de soapserie erg helder neer te zetten. Het boek gaat daardoor zeker niet alleen over de belevenissen van een modepopje in de glamour van het Nederlandse Hollywood, zeker niet. Het gaat over offers die je moet brengen om zo’n carrière te maken, het gaat over wat echt en minder echt is in het wereldje, het gaat over hoe gevaarlijk het kan zijn om erin vast te zitten en hoe moeilijk het is om er dan weer uit te komen. Het gaat over hoe makkelijk je het contact kwijtraakt met je echte identiteit en je roots, en dat zijn stuk voor stuk sterke thema’s die goed uit de verf komen.

De thematiek is dus ijzersterk, maar dat geldt veel minder voor de verhaallijn. De personages zijn bijna allemaal erg doorzichtig, waardoor je al vrijwel meteen weet hoe iets gaat aflopen. Misschien is dat ook wel een beetje de bedoeling geweest, want daardoor gaat het voelen als een echte soapserie. ‘Vertrouw Blaire niet, ze wil je erin luizen en je eruit werken!’ is meermalen mijn gedachte geweest, of: ‘Mees is een sukkel, hij weet niet beter dan dat hij in dit wereldje zit en hij kan niet op eigen benen staan!’ En eigenlijk is het best fijn om een boek op die manier te lezen: levendig is het in ieder geval wel. En geloofwaardig zal het ook zeker zijn, want in het showbizzwereldje is alles overtrokken.

Het is dan ook jammer dat er flink wat grote tijdsprongen in het verhaal zitten: daardoor worden de details die zo interessant zijn aan Liefde en Verraad niet uitgewerkt en krijg je geen antwoord op echt interessante vragen. Over de rest van de cast wordt namelijk met maar heel weinig woorden gesproken en ook Pippa’s leven in de spotlights, paparazzi, connecties, fans en dergelijke krijgen maar weinig aandacht terwijl dat juist voor wat extra sfeer en wie weet ook diepgang had kunnen zorgen.

Pippa als hoofdpersoon is soms wat ongeloofwaardig, evenals de verhaallijn. Het lijkt meer dan eens alsof het Pippa allemaal maar komt aanwaaien: natuurlijk is iedereen weg van haar, natuurlijk krijgt ze de rol, natuurlijk wordt Mees verliefd op haar, natuurlijk komt het altijd weer goed met haar vrienden. Natúúrlijk staat ze steeds boven Blaires streken en pakt het altijd goed uit voor haar, natúúrlijk kan ze zomaar bij Liefde en Verraad weg. Het zijn allemaal wel heel veel toevalligheden en ook binnen haar tijd bij de serie gebeurt er wel erg veel, maar dat zal het soapeffect zijn. We zullen het er maar op houden dat het vaag is en vaag moet blijven wat er allemaal echt is of zou kunnen zijn, net als bij de echte soapseries.

Conclusie

Soapsop is zeker een leuk boek met een interessant verhaal, maar een iets kwalitatievere schrijfstijl en wat extra pagina’s hadden het nog net wat beter gemaakt. Nu is het vooral een leuk verhaaltje voor meisjes die van GTST houden.

Titel: Soapsop
Auteur: Liza Sips
Uitgeverij: De Fontein
Aantal bladzijden: 237
Verschenen: januari 2015
Genre: young adult roman
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |