Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld – Becky Albertalli

Het is een nogal subtiel gesprek. Ik heb bijna niet door dat ik word gechanteerd. We zitten op metalen klapstoelen achter het podium als Martin Addison opeens zegt: ‘Ik heb je mail gelezen.’

‘Wat?’ Ik kijk op.

‘Daarstraks. In de bieb. Niet expres natuurlijk.’

‘Je hebt mijn mail gelezen?’

‘Nou, ik ging na jou op de computer,’ zegt hij. ‘En toen ik Gmail opende, verscheen jouw account. Je had waarschijnlijk moeten uitloggen.’

Ik staar hem verbijsterd aan. Hij tikt met zijn voet tegen de stoelpoot.

‘Vanwaar dat pseudoniem?’ vraagt hij.

Hoe ik bij dit boek kwam

SIMON! Mensenlief, deze jongen had de boekenwereld een paar jaar geleden echt helemaal in zijn ban. Iedereen had het erover hoe goed het was dat homoseksualiteit en coming-out nu eens centraal stonden én flink werden gerelativeerd, en mede dankzij Simon is de diversiteitsbeweging op gang gekomen. Het is wat mij betreft zeker een boek dat het Young Adult-beeld heeft veranderd, want na Becky Albertalli zijn volgens mij meer auteurs over seksualiteit en dergelijke issues gaan schrijven. En dan te bedenken dat het boek al die tijd stof heeft staan vergaren in mijn kast… ik kwam er alsmaar niet aan toe. Tot een paar weken terug, toen ik, overgehaald door alle ‘’het is zo SCHATTIG!’’-aanbevelingen, het boek oppakte. Om het vervolgens uiteindelijk lichtjes teleurgesteld weer dicht te slaan…

Waar het over gaat

Simon Spier is zeventien en homoseksueel. Dat weet alleen nog niemand: hij zoekt koortsachtig naar een manier om het aan zijn ouders, zussen en zijn vrienden te vertellen, maar vooralsnog is dat niet gelukt. De enige met wie hij erover kan praten is Blue, een anonieme jongen met wie Simon nu al een tijdje mailt. Ze vinden elkaar leuk, maar ze gebruiken allebei een pseudoniem en weten dus niet van elkaar wie ze zijn. Het is eigenlijk maar de vraag of Simon zélf wel weet wie hij is en wat hij nu eigenlijk precies wil op liefdesgebied… en daar probeert hij op allerlei hilarische manieren achter te komen.

Wat ik ervan vond

Voor ik aan het boek begon, verwachtte ik een mooi, aangrijpend verhaal over homoseksualiteit, de struggles en problemen die daarbij horen en de impact die zoiets heeft op iemand als persoon. Ik denk dat mijn voornaamste probleem met het boek ook meteen die verwachting is: ik kreeg niet echt waar ik op hoopte. En dat bleek, zo ontdekte ik, ook vrij logisch: het hele boek draait om Simon en zijn geaardheid, maar eigenlijk had ik steeds het gevoel dat er te weinig materiaal was. Want het gekke is: ik vind het ook vaak vervelend als het in een boek alleen maar over liefde en relaties gaat, en eigenlijk maakt het weinig uit of het over hetero- of homoseksualiteit gaat. Ik vond het eigenlijk een beetje te eendimensionaal. En dat was jammer.

Overbodige scènes

Ik had soms het idee dat Albertalli het boek een beetje wilde opvullen: de schrijfstijl vond ik superleuk, mooi filmisch met lekker veel giechelhumor en vermakelijke momentjes, maar af en toe zat er een beetje té veel vaart in, wisselde ze erg snel tussen scènes en had ik het idee dat sommige stukjes nogal doelloos waren. Net als de personages, trouwens: vooral in het begin waren het er héél veel en van sommige snapte ik echt niet wie ze nou precies waren of waarom ze belangrijk waren. Ik kreeg de indruk dat de schrijfster heel graag een realistische highschoolsetting wilde neerzetten, maar de taferelen waarmee ze dat deed, waren eerder clichématig dan levendig – maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik wel een beetje klaar ben met die highschoolverhalen.

Verfrissend

Dat allemaal gezegd hebbende, ik heb me niet verveeld met het boek. Ook al vond ik de verhaallijn over Simons seksualiteit een beetje te eendimensionaal en zat ik eigenlijk steeds te wachten tot Albertalli de diepte in zou gaan, toch vond ik het fijn om eens een verfrissend perspectief op de alledaagse liefdesperikelen te lezen. Ik heb echt genoten van de mailwisseling tussen Blue en Simon en van hun verliefdheid op elkaar (halló gedurfde sekshints en laugh out loud-grapjes!)en dat maakte me echt aan het zwijmelen, want verliefd worden op iemands gekkigheidjes en karaktertrekjes, wie wil dat nou niet? Daarnaast vond ik het supersterk beschreven hoe Simon worstelt met zijn coming-out en hoe oneerlijk dat eigenlijk is, en het heeft me ook echt wel aan het denken gezet over uit de kast komen en hoe het is om als puber gay te zijn en daarmee te moeten dealen.

Conclusie

Simon vs. is een tof boek met een leuk, fris verhaal dat zich perfect leent voor een fijne vrijdagavond-feelgoodfilm. Sappige humor, vrolijke anekdotemomenten en wat mooie gedachten over dat we eigenlijk drastisch anders zouden moeten kijken naar het coming out-fenomeen maken het geheel compleet, maar het blijft allemaal een beetje oppervlakkig en vergetelijk. Ik bleef aan het einde achter met het gevoel dat Albertalli haar best had gedaan, maar niet alle kansen had benut en dat is toch jammer.

Titel: Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld (Simon vs. the Homo Sapiens Agenda)
Auteur: Becky Albertalli
Vertaald door: Astrid Staartjes
Uitgeverij: Blossom Books
Verschenen: februari 2016
Aantal bladzijden: 272
Genre: young adult contemporary
ISBN: 9789020679946
Beschikbaar als: paperback (twee kleuren) en ebook
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |