Er was vanaf het begin al aardig wat commotie over de serie Shadowhunters, gebaseerd op de bestsellerserie van Cassandra Clare (The Mortal Instruments). Fans van de boeken vonden het helemaal niets dat er zoveel dingen veranderd leken te zijn, dat verhaallijnen uit latere boeken al in eerdere afleveringen te zien waren en dat de personages niet klopten. Ik kende de boeken niet en voelde me er ook niet toe aangetrokken, maar de serie leek me wél leuk en dus was ik blij dat werd aangekondigd dat de afleveringen een dag na de uitzending in Amerika op Netflix zouden staan, ondertiteld en wel. Inmiddels is de laatste aflevering uitgezonden en wilde ik toch nog even laten weten wat ik nou vond van dit eerste seizoen!
De verhaallijn
Shadowhunters gaat over Clary (even een vraag hoor… heeft die naam te maken met Cassandra’s achternaam?) die er na de verdwijning van haar moeder achter komt dat ze een Shadowhunter is, oftewel een mens met engelenbloed, wat haar tot een demonenjager maakt. Ze wordt min of meer gerekruteerd door Het Instituut, een soort gilde van Shadowhunters, waar ze er al snel mee geconfronteerd wordt dat haar moeder in handen van slechterik Valentine is, die de hele demonenwereld wil overnemen en beheersen maar Clary daarvoor nodig heeft. Intussen is er de demonenjagersregering De Kloof wiens regels de Shadowhunters van het Instituut steeds overtreden, zijn er vampiers die een beetje te dichtbij komen en moet Clary kiezen tussen haar friendzoned beste vriend Simon en de wel heel aantrekkelijke demonenjager Jace, die al snel haar mentor wordt. O ja, en met broer en zus Alec en Isabella is het ook dolle pret. En dan zijn er nog weerwolven. En heksenmeesters.
De cast
Er zitten geen echt grote namen in de serie. Dominic Sherwood (voor mij bekend van de Style-muziekvideo van Taylor Swift) speelt Jace, Harry Sturm Jr. (bekend van Glee) speelt heksenmeester Magnus Bane en de grote slechterik Valentine wordt vertolkt door Alan van Sprang, die ook de boze koning Henry speelde in Reign. Er wordt veel geklaagd over de acteerprestaties door fans van de boeken, maar eerlijk gezegd vind ik dat juist wel meevallen. Oké, het zijn geen Oscarwaardige performances, maar ik vind wel dat ze hun personages tot leven laten komen op zo’n manier dat ik in ze ga geloven en dat vind ik positief. O, en er is een hoop mannelijk schoon, dat mag ook best gezegd worden. Ik zwijmel constant weg bij Jace en Alec (Matthew Daddario) en ook de girlpower in de serie kan ik waarderen. Van seksisme is in ieder geval geen sprake als je het mij vraagt, want er zijn genoeg vrouwelijke slechteriken en stoere Shadowhuntresses.
Maar wat vind ik er nou van?
Oké. Ik zal eerlijk zijn: Shadowhunters is niet mijn lievelingsserie en het heeft even geduurd voordat ik ervan overtuigd was dat ik verder wilde kijken. In het begin is het allemaal een beetje veel informatie, een beetje veel personages en een beetje verwarrend hoe alles zit, maar dan wordt het leuker. De wereld van de demonenjagers, vampiers, heksenmeesters en weerwolven vind ik best wel cool en er waren momenten dat ik het behoorlijk spannend vond. Het verhaal is natuurlijk een beetje cliché – meisje blijkt bijzonder te zijn, raakt in een crisis, komt er sterker uit – maar ik moet zeggen dat ik het ook niet echt voor het verhaal kijk. Wat ik vooral top vind aan de serie, zijn de relaties tussen de personages. De vriendschap tussen Clary en Simon is vermakelijk, haar chemie met Jace is heel fijn om naar te kijken, de opbloeiende romance tussen Magnus en Alec is episch, de sibling love tussen Alec en Isabella vind ik verfrissend en ook wat betreft de andere personages vind ik dat er een mooie ontwikkeling in de relaties zit.
Daarnaast is het een serie die precies doet wat series als Gossip Girl, Pretty Little Liars, The Vampire Diaries, Revenge en 90210 ook doen of deden: het is jeugdig, fris, toegankelijk. Zelfs als je het gedoe rondom het demonenjagen niet zo volgt, is het een serie die leuk is om naar te kijken met mooie mensen, leuke relaties, precies genoeg humor en emotie, een vleugje diepgang hier en daar en kleurrijke, spectaculaire scènes en verhaallijnen. Het is een beetje sexy en verder is het vlot en vrij en zijn het afleveringen die verstrooiing bieden. Gewoon een leuke serie waar je niet enorm veel over hoeft na te denken maar die ook niet compleet hersenloos is. En magisch. Magisch is leuk.
Ben jij ook fan van Shadowhunters?