Vivian 
Bron
Ik weet niet meer precies hoe lang het is geleden dat Modern Family hier in Nederland op tv was, maar in ieder geval een behoorlijke tijd – ongeveer net zolang als het geleden is dat Glee nog werd uitgezonden en dat is al eeuwen niet meer geweest. Ik weet nog hoe gek mijn ouders, zus en haar vriend erop waren. Ik keek het ook en vond het wel oké, niet echt supergeweldig: ik ergerde me aan veel totaal niet grappige grapjes en ook aan veel personages. Toen het niet meer werd uitgezonden, miste ik het ook eerlijk gezegd niet… maar nu, toch zeker wel een jaar of vier later, ben ik het opnieuw gaan kijken via Netflix. Ik was namelijk begonnen met een Auschwitz-documentaire en omdat die vrij heftig was, wilde ik ook iets luchtigs om mee af te wisselen, en mijn keuze viel op Modern Family… want waarom eigenlijk niet? Sinds ik het zag staan speelde ik al met de gedachte om het nog eens te proberen, en nu ik inmiddels weer volop aan het kijken ben kan ik zeggen dat dat een goede beslissing is geweest!
Bron
Waar het over gaat? Dat is het geniale van deze serie: eigenlijk helemaal nergens over. Het is een serie die een typisch beeld moet geven van de gemiddelde Amerikaanse familie: drie gezinnen staan centraal met alle diversiteiten die je maar kunt bedenken en daarom is het zo tof. We hebben het gezin Dunphy, bestaande uit makelaar Phil (Ty Burrell), huismoeder Claire (Julie Bowen), tiener Haley (Sarah Hyland) nerd Alex (Ariel Winter) en benjamin Luke (Nolan Gould). Phil is het type vader dat precies denkt te weten wat zijn kinderen willen, Claire is de moeder die streng en zorgzaam en realistisch wil zijn, Haley is het oppervlakkige modemeisje, Alex is de slimme en Luke is de kleine voor wie de wereld zijn speelbal is. Dan hebben we nog Mitchell & Cameron (Jesse Tyler Ferguson & Eric Stonestreat), het homostel dat net een kindje heeft geadopteerd. Mitchell is Claires broer en hun vader Jay (Ed O’Neill) heeft het daar niet makkelijk mee. Hij heeft zelf kapsones genoeg: zijn kersverse, jongere vrouw Gloria (Sofia Vergara) en haar zoon Manny (Rico Rodriguez) hebben nog wel wat moeite om in de familie en in het land te integreren. Kun je nagaan wat een perikelen dat oplevert…
Bron
De serie is in Amerika al aan zijn zesde seizoen toe en helaas staan er op Netflix maar drie seizoenen, dus hopelijk komt daar snel wat meer bij. Ik kijk het gelukkig niet elke dag, want doordat de afleveringen maar 22 minuten lang zijn ben je er zo doorheen. En het is heel erg verslavend, dus als ik kijk jaag ik er meestal zó 5 afleveringen doorheen… eigenlijk best apart, want toen ik het de eerste keer keek vond ik het méh en nu vind ik het echt top. Denk dat dat komt doordat ik toen ik het de eerste keer keek, veel grappen niet snapte omdat ik nog niet de volwassenheid had die je wel een beetje nodig hebt om dit leuk te vinden. Er zitten grapjes in die je als kind of tiener ook prima snapt, maar het algemene grappige is dat het zo’n briljante afspiegeling geeft van hoe mensen in elkaar zitten en dat begrijp je pas als je daar ook echt over na kunt denken. De typetjes zijn zo leuk: helemaal niet stereotype, maar juist heel realistisch. De dingen die ik eerder irritant vond, zoals Phil die altijd maar ”hip” probeert te zijn en Manny die echt een softie is, dat vind ik nu eigenlijk de leukste dingen omdat het gewoon echt is. En het acteerwerk… oh, dat is zo goed. Het is niet voor niets dat ze bijna elk seizoen Emmy’s winnen, vooral Sofia Vergara is gewoon fantastisch. En de verhalen zijn ook zo leuk, het is een supersimpele serie over wat zulke mensen dagelijks meemaken: schoolperikelen, de ontwikkeling van de kinderen, een midlifecrisis, belemmeringen bij de dagelijkse boodschappen.. het gaat helemaal nergens over en is ontzettend luchtig, maar juist daardoor is het zo leuk! Maar er komen ook serieuze dingen aan bod en daardoor leef je zo mee, het wordt echt een soort verlengde van je eigen familie!
