Vivian 
Bron
Dat ik verslaafd ben aan series kijken weten jullie wel, maar over mijn meest recente ontdekking heb ik het volgens mij nog niet eerder gehad. Ik maak namelijk graag onderscheid tussen series die echt een bepaalde betekenis hebben en series die gewoon lekker luchtig zijn voor als je je verstand op nul wilt zetten. In die eerste categorie horen series als Revenge, Once Upon a Time, Grey’s Anatomy en Desperate Housewives. De tweede categorie series kijk ik echt alleen als ik er zin in heb: Masterchef, Glee, Friends, Say Yes to the Dress en zo ook mijn nieuwste verslaving: Hart of Dixie, in het Nederlands Dokter Hart. Het wordt elke woensdagavond met een dubbele aflevering uitgezonden op Net5 en ik volg het al sinds het begin. Waarom? Klik maar snel verder…
Bron
Hart of Dixie gaat over dokter Zoe Hart (Rachel Bilson, The OC, een zeer ambitieuze jonge vrouw die na het voltooien van haar studie medicijnen niets liever wil dan de beste hartchirurg van New York worden. Maar nadat ze van een collega te horen heeft gekregen dat ze eerst maar eens zelf een hart moet krijgen, accepteert ze vrijwel blind en behoorlijk tegen haar zin een baan als huisarts in het pittoreske Bluebell, bij de mysterieuze dokter Harley Wilkes. Maar bij aankomst in Bluebell blijkt hij dood te zijn en Zoe zijn praktijk na te hebben gelaten, waar de andere arts – Brick Breeland, vader van Bluebells Queen Bee Lemon Breeland (Jaime King) – al zijn hele carrière op aast. Zoe besluit dat ze niets te verliezen heeft en blijft in Bluebell. Ze sluit vriendschap met burgemeester Lavon Hayes (Cress Williams) en ontdekt al snel dat Bluebell niet alleen maar conservatief en decadent is, maar dat er ook lekkere hapjes rondlopen. Alleen jammer dat Wade Kinsella (Wilson Bethel) de waardeloze bad boy is en George Tucker (Scott Porter) al verloofd, met niemand minder dan Lemon…
Zoals ik net al zei, de serie is heerlijk licht vermaak: je hoeft niet na te denken, het is vooral een komisch drama met de nadruk op komisch – maar zonder dat het enorm overdreven wordt. Het is eigenlijk een typische framing-serie: hele kleine probleempjes van de inwoners van Bluebell worden enorm uitvergroot en daardoor is het zo vermakelijk en grappig. Het zijn wel aardig wat clichés die voorbijkomen, maar er wordt toch weer een leuke twist aan gegeven waardoor het nooit saai wordt. De cast is superleuk: Rachel Bilson kende ik wel van naam, maar ik had haar verder nooit ergens in gezien – daar ben ik eigenlijk wel blij om, want ze is van zichzelf echt heel goed. Het ene moment is ze in haar klunzigheid en nuchterheid heel grappig en het volgende is ze treffend met haar manier van denken en doen. Ook Lemon is ontzettend leuk, en drie mooie mannen in één serie is natuurlijk niet mis… Die mannen zorgen er overigens ook meteen voor dat het verhaal niet te voorspelbaar wordt, zij zorgen voor het drama en dat geeft het net wat meer diepte en karakter. De show is bovendien ook hartstikke leuk gemaakt: het sfeertje van het Zuiden komt echt naar voren en ik ben dol op de kledingstijl van de personages, vooral van Zoe (lekker stoer en nonchalant) en van Lemon (mooi vrouwelijk en verfijnd en classy).
In Nederland zijn ze nu ongeveer op een kwart van het tweede seizoen, ik loop ietsje achter en moet nog met seizoen 2 beginnen, maar het is echt heel leuk voor de avondjes, als je na een lange dag lekker wilt uitpuffen!