Writing Wednesday #1: Ik ♥ schrijven

Ik denk dat ik een jaar of acht was toen ik ermee begon: schrijven. Korte verhalen die ik baseerde op Disney-films of tv-series waren dat eerst, maar algauw werden ze steeds langer en complexer. Ik ging een compleet sprookje annex fantasieverhaal schrijven over een prins Lucas die in een wereld terecht komt waar alles mogelijk is, daarna schreef ik een mysterieverhaal over paarden die werden gestolen, vervolgens een verhaal dat het nieuwste deel in de Babysittersclub-reeks moest voorstellen, maar waarin veel invloeden van mijn toenmalige lievelingsfilm (The Princess Diaries) voorkwamen en waarop ik bovendien ook mijn eigen situatie van chronisch ziek zijn projecteerde. Het eerste verhaal waar ik écht met hart en ziel aan schreef, begon ik te schrijven toen ik een jaar of twaalf was en ik ben er zo’n drie jaar mee bezig geweest, met tussenpozen waarin ik niets schreef. Het ging over een Italiaans meisje dat ontdekte dat ze een heks is en ik vond het ontzettend leuk omdat ik toen nog echt in het magische sfeertje zat. Nu is dat veel minder, maar na dat verhaal begon ik wel echt serieus te schrijven en heb ik veel verschillende dingen uitgeprobeerd. Inmiddels is het mijn lust en mijn leven, iets waarvan ik hoop ooit mijn beroep te kunnen maken.

Voor sommige mensen is het heel lastig voor te stellen, dat je zo kunt genieten en zo lang bezig kan zijn met iets wat eigenlijk alleen maar gepriegel, geduld en geschrap is. Gepriegel, omdat je soms eindeloos door moet gaan voordat een scène perfect is of een personage echt leeft. Geduld, omdat je een boek echt niet in een paar dagen schrijft – de mensen die dat kunnen, zijn ofwel gek ofwel briljant. Of misschien wel allebei. En geschrap omdat je, nou ja, je darlings moet killen. Het is nooit zo dat meteen je eerste versie uitmuntend, excellent is: er zijn gewoon stukken overbodig, die doen niets voor het verhaal, voegen alleen maar droge kost toe of leiden af. Niet iedereen zou ervoor kiezen zich continu met al deze dingen bezig te houden, en ik moet heel eerlijk zeggen dat het voor mij ook nooit echt een bewuste keuze is geweest. Ik heb nooit op een ochtend tegen mezelf gezegd: en nu ga ik schrijven en dat blijf ik de rest van mijn leven doen en ik ga het geweldig vinden. Nee… ik begon gewoon te typen. Te krabbelen in een schriftje. Zonder echt te weten wat ik deed, waarom ik het deed. Waartoe het zou leiden. Ik had geen idee, maar ik wist wel dat ik het leuk vond. En tja, ik vind het nog steeds leuk. Nee, niet leuk: ik vind het geweldig.

Schrijven is eigenlijk het onmogelijke mogelijk maken. Dat is de beste beschrijving die ik kan bedenken: grenzen verleggen waar je buiten je fantasie niet eens bij in de buurt zou kunnen komen. Afreizen naar plekken waar geen vliegtuigen naartoe gaan, waar geen oceanen naar leiden, waar geen kaarten van bestaan – alleen maar de kaarten die jij in je hoofd hebt gecreëerd. Mensen ontmoeten die niet in het geboorteregister staan, die niemand kent, alleen jij. Vrienden worden met wezens en dieren met wie alleen jij kunt praten. Levens leiden die soms voor geen enkel mens weggelegd zijn, werelden verkennen die in alle opzichten anders zijn dan de jouwe. A reader lives a thousand lives, zeggen ze wel eens… een schrijver leeft er een miljoen. Ik schrijf omdat mijn wereld beperkt is, omdat ik zoveel dingen zou willen die gewoon niet mogelijk zijn (en die ook niet mogelijk zouden zijn als ik wel gewoon gezond en niet gehandicapt was geweest). Ik schrijf, om de geschiedenis waar ik zo van houd te kunnen beleven, om de mensen te ontmoeten die ik zo bewonder en zo interessant vind, om mezelf een kijkje te geven in de wereld van modellen, politici, artsen, koningen. Ik schrijf omdat het me gelukkig maakt, omdat het zo’n fijn gevoel geeft mijn fantasie de vrije loop te laten en dingen te ontdekken die ik zo graag aan den lijve had willen ondervinden. Ik schrijf omdat het mijn wereld is.

Vanaf vandaag zaal er elke woensdag een stukje online komen dat te maken heeft met schrijven, met hoe ik schrijf, tips, adviezen en dergelijke. Een nieuwe rubriek om deze blog net wat meer karakter te geven, hopelijk vinden jullie het leuk!