Schoolproject: Gehandicapte Elfjes

Ik volg het schoolvak KUAB: dat bestaat uit een theoriedeel (kunstgeschiedenis) en praktijk. Voor praktijk moet je een aantal werken maken die dan meetellen in het PTA. Nu ben ik niet zo heel erg creatief, maar ik vind het wel leuk om iets te maken als ik daar ook echt trots op kan zijn. Mijn tweede opdracht voor het praktijkdeel was om iets abstracts te maken en ik koos voor het subthema fotografie. Omdat ik aanvankelijk niet wist wat ik er precies mee aanmoest, heb ik er best lang over gedaan – maar ik kan wel zeggen dat ik trots ben op het eindresultaat! Nieuwsgierig geworden naar de opdracht?

Ik koos dus voor de fotografie-uitvoering en het kleinste subthema daarbinnen werd momentopname van beweging (hoe komt dit tot stand, welk visuele effect kan het hebben, hoe kan een foto worden beïnvloed etcetera). Als eerste ben ik op internet allemaal inspiratie gaan zoeken: foto’s van een momentopname, foto’s van beroemde fotografen, foto’s van WeHeartIt waarop te zien is hoe een bewerkmethode de oorspronkelijke foto kan veranderen. Aangezien het de bedoeling was dat ik mijn vorderingen steeds bij zou houden, heb ik een fotoalbum gekozen als logboek – toepasselijk, niet?

Dit onderdeel vond ik leuk om te doen, want wie houdt er nou niet van plaatjes kijken? Bij de research naar beroemde fotografen ben ik ook nogal geïntrigeerd door mijn vondsten, voornamelijk de kunstfoto’s van Erwin Olaf vond ik erg goed. Hij portretteert mensen en schouwspelen alsof ze plaatsvinden in een andere tijd, heel mooi. Datzelfde vind ik van Loretta Lux, die kinderen fotografeert in tekenstijl of alsof het poppen zijn. Beetje griezelig, maar mooi!

Ik vond het wel eeen beetje lastig om uiteindelijk te moeten bedenken hoe ik het precies ging uitvoeren, want inspiratie moet natuurlijk ook ergens toe dienen. Dus besloot ik om te proberen met foto’s een verhaal uit te beelden, te proberen om momentopnames van beweging te suggereren. Dat was best lastig, maar wel leuk!

Ik weet niet of jullie het echt goed kunnen zien, maar dat terzijde. Wat ik heb geprobeerd, is door middel van het fotograferen van elfjes een verhaaltje te vertellen, over elfjes die hun magie kwijtraken. Het is enigszins abstract doordat ik het vertel alsof ze leven, en door ze in associatie te brengen met ”menselijke” objecten zoals een dromenvanger en een vogelkooitje, door iets te suggereren dat in principe niet kan. Ik vond het erg leuk om te doen en vind het eindresultaat ook best goed gelukt – mijn lerares was er ook erg enthousiast over, dus ik mag zeker wel een goed cijfer verwachten!