Vivian 
‘Kom op, autootje, nog even volhouden.’ Hannah zuchtte zo had dat ze de plukken donkerblond haar uit haar gezicht blies die uit haar paardenstaart geglipt waren. Haar oude, grijze Datsun Fairlady klonk alsof die het elk moment kon opgeven. Ze had er al heel wat mijlen op zitten. Gisteren was ze vanuit San Diego vertrokken naar het vakantiehuisje van haar moeder in Page, Arizona, want daar had ze met haar tweelingbroer Ben afgesproken. Gisteravond had ze een motelkamer in Flagstaff genomen. Bij nader inzien had ze ook beter gelijk kunnen tanken in Flagstaff, want sinds ze de grens van het Navajo-reservaat was overgestoken, was ze nog maar bar weinig tankstations tegengekomen.
Hoe ik bij dit boek kwam
De laatste tijd kan ik steeds meer waardering opbrengen voor het indie-genre: auteurs en uitgevers die minder bekend zijn bij het grote publiek en de grote namen in de boekenwereld, maar die wél toffe verhalen weten te vertellen. Jen Minkman is zo’n indie-auteur die ik inmiddels best goed ken van haar werk bij Dutch Venture Publishing en haar De Wereld achter het Water-duologie. Nu heeft ze bij haar eigen uitgeverij een al wat oudere titel van haar eigen hand opnieuw uitgegeven: geen dystopisch verhaal, maar paranormal romance. Over indianen. En ik was me toch een potje benieuwd hoe dat zou uitpakken! Want de indianencultuur heeft me altijd al wel zijdelings geïnteresseerd, al kan ik daar vooral Dr. Quinn de schuld van geven. Hoe dan ook leek het me heel fris en vernieuwend, dus ik was onwijs nieuwsgierig geworden.
Waar het over gaat
Hannah is 21, docente Spaans in opleiding en hard toe aan zomervakantie. Ze is van plan om die door te brengen met haar tweelingbroer Ben in een vakantiehuisje vlak bij een Navajo-reservaat. Maar hoe graag ze ook een relaxte zomer wil, dat blijkt allemaal iets anders te verlopen als ze halsoverkop verliefd wordt op haar jeugdvriend en Navajo-jongen Josh en ze ook nog eens geplaagd wordt door angstaanjagende dromen en vreemde gebeurtenissen. Langzaam maar zeker komt Hannah erachter dat de Navajo-cultuur misschien wel meer is dan alleen een cultuur en dat Josh meer is dan een gewone indianenjongen…
Wat ik ervan vond
Ik ben best wel een leek wat indianen betreft: de naam Navajo doet wel een belletje rinkelen en ik weet dat ze medicijnmannen en stammen hebben, maar voor de rest denk ik vooral aan Cloud Dancing en Sully uit Dr. Quinn. Daarom heb ik ook zo genoten van Schaduw van de Tijd: het is een enorm origineel verhaal dat heel sterk is uitgewerkt. Ik ben sowieso nog nooit boeken tegengekomen waarin de Navajo-cultuur centraal stond en ik vond het echt heel boeiend om daar stukje bij beetje in ingewijd te worden. Het is duidelijk dat Jen het zelf ook enorm leuk vond om onderzoek te doen en alles tot in de puntjes uit te werken, want het sfeertje komt heel mooi uit de verf. De levendige verhaallijn zorgt er bijna voor dat je echt gaat geloven in de magie van de Navajo.
Verbondenheid
Het verhaal is eigenlijk heel klein en intiem omdat het zich rond steeds dezelfde groep personages afspeelt en er weinig andere mensen van belang zijn: daardoor leer je Hannah, Ben, Josh, Ivy, Emily en Amber heel goed kennen. Ik vind het leuk dat ze precies goed uitgewerkt lijken te zijn: je weet wat je over ze moet weten om ze sympathiek te vinden en toch zijn er subtiele dingetjes waar je nieuwsgierig naar wordt, dingetjes waardoor ze des te echter worden. Dat zorgt ook voor een beetje luchtigheid en humor, want het verhaal is best zwaar maar de personages zijn allemaal nog superjong en proberen ook maar gewoon uit te zoeken wie ze zijn en wat ze willen. Daarnaast vind ik de verbondenheid van de groep heel tof: ze zijn eigenlijk allemaal puzzelstukjes: met een eigen verhaal, maar ook een rol in het grote plaatje –dat heeft een mooi effect.
Romantisch en symbolisch
En natuurlijk hebben we de romantische spanningen tussen Josh en Hannah! Ik vind het jammer dat ik Hannah niet zo heel erg sympathiek vond: ze was een beetje te kwetsbaar en te weinig girlpower-achtig naar mijn smaak. Hun relatie vond ik wel weer goed uitgewerkt: het begint als een soort touwtrekverliefdheid en vervolgens blijkt eer veel meer tussen hen te zijn, veel meer verbondenheid en aantrekkingskracht, veel meer dan alleen romantiek. Beetje bij beetje ontdek je meer over Josh en wie hij eigenlijk is en dat zorgt voor een hele krachtige ontwikkeling van het verhaal. Ik vind het jammer dat zijn verhaallijn niet groter was, want daar zit echt Jens talent in.
Conclusie
Schaduw van de Tijd is een verhaal dat je een beetje een kans moet geven om op gang te komen: in het begin is het wat traag en blijft Jens schrijfstijl nog een beetje vlak, maar in de tweede helft gaat het veel meer de diepte in en wordt het intrigerend en meeslepend en komen het puzzeleffect en de symboliek tevoorschijn. Het paranormale moet je ding een beetje zijn, maar één ding is zeker: Jen heeft een echt mooi verhaal neergezet dat me hongerig maakt naar meer!
Titel: Schaduw van de Tijd
Auteur: Jen Minkman
Uitgeverij: Dutch Venture Publishing
Verschenen: februari 2017
Aantal bladzijden: 350
Genre: young adult paranormal romance
ISBN: 9789492585011
Beschikbaar als: paperback
| Bol.com | Goodreads | Auteurssite |
