Rode koningin - Victoria Aveyard | vivians vocabulaire

Ik heb de pest aan Vrijdag de Voorste. Dan is het druk in het dorp, en nu, in de zomerse hitte, is dat wel het laatste wat je wilt. Op mijn plekje in de schaduw is het niet zo erg, maar de stank van al die zwetende lijven na een ochtend hard werken is genoeg om de melk te laten verzuren. De lucht trilt van de vochtige hitte, en zelfs de plassen na het onweer van de vorige dag zijn warm, met regenboogkleuren erin van olie en vet. De markt loopt leeg, iedereen sluit zijn kraam voor de rest van de dag. De kooplui zijn afgeleid en achteloos, en dat maakt het makkelijk voor me om van hun waren te pikken wat ik wil.

Eerste indruk

Op verschillende blogs had ik al gelezen over het Engelstalige origineel van Rode koningin en bijna alle bloggers waren razend enthousiast. Toen ik op Goodreads ging kijken, leek het me ook een erg goed boek: een wereld waarin de sociale scheiding afhankelijk is van de kleur van je bloed, wauw. Het deed me een beetje denken aan The Selection gemixt met The Lunar Chronicles. Toen bleek dat er een Nederlandse vertaling zou komen, wist ik niet hoe snel ik een recensie-exemplaar moest aanvragen, en ik had hoge verwachtingen van het dikke boek dat uiteindelijk op mijn deurmat viel.

Waar het over gaat

Mare Berrens leeft in een wereld en een tijd waarin haar rood gekleurde bloed haar veroordeelt tot een leven als armoedzaaier. Ze is zestien, heeft geen werk en dat betekent dat ze snel dienstplichtig zal zijn en het leger in moet, net als haar broers. Maar dan ontmoet ze door een stom toeval niemand minder dan kroonprins Cal, en hij zorgt ervoor dat ze een baan krijgt aan het hof. Daar gebeurt iets bijzonder opmerkelijks: Mare blijkt, net als de mensen met zilverkleurig bloed, te beschikken over bovennatuurlijke gaven – terwijl dat onmogelijk is bij Roden. Ze moet aan het hof blijven en haar leven wordt aan banden gelegd: aanvankelijk is ze vooral blij dat haar broers en haar beste vriend Kilorn zijn vrijgesteld van de dienstplicht, maar dan wordt het duidelijk in wat voor gevaarlijke positie ze zich bevindt…

Wat ik ervan vond

Ik kon mijn vinger er niet op leggen wat het nu precies was, maar vanaf het begin had ik moeite met dit boek. Ik kwam er gewoonweg niet doorheen: ik vond het allemaal zo langdradig en traag, het boeide me gewoon niet echt en ik kon me geen beeld vormen van waar het verhaal naartoe zou gaan. Dat lichte gevoel van tegenzin tijdens het lezen bleef ik gedurende het hele boek houden: misschien komt het doordat ik weinig fantasy meer lees, maar ik voelde gewoon geen leestrigger en moest me er echt doorheen worstelen. Het pakte me gewoon niet, het sleepte me niet mee.

Vanaf het begin had ik een beetje het idee dat de schrijfster haar favoriete elementen uit andere series had gepakt en die op haar eigen manier in een mixer had gegooid: ik herkende dingen uit De Hongerspelen (de revolutie, het gezicht van de revolutie, het vuur, de rebellie), De Selectie (de Koninginnenproef) en zelfs de tv-serie Reign (trouwen met de tweede zoon terwijl je verliefd bent op de kroonprins). Op zich hoeven zulke gelijkenissen niet erg te zijn, mits het boek zich echt met die saga’s kan meten. Bij Rode Koningin voelde het heel erg gewoon als overnemen bij gebrek aan originaliteit en dat vond ik erg jammer.

Ik vond het verhaal interessant, vooral het contrast tussen Roden en Zilveren, en Mares verblijf aan het hof en alles wat daar gebeurde vond ik heel vermakelijk om te lezen: dat waren stukken van de plot waar veel sfeer in zat en er was een soort anticipatiespanning die me erg aansprak. In het begin lijkt de plot namelijk erg voorspelbaar, maar na een aantal bijzondere twists heb je wel door dat het toch anders in elkaar zit en verwacht je steeds dat er iets fout gaat. De schrijfstijl zorgde er bij mij echter wel voor dat veel van de gebeurtenissen me gewoon niet raakten. Zeker op het eind had ik het gevoel dat de schrijfster een trucje gebruikte dat je gewoon direct doorziet als je veel van dit soort boeken leest.

Mare was eigenlijk het enige personage dat ik leuk vond, en dan vooral vanwege de emotionele ontwikkeling die ze doormaakt: daar zat diepgang in en dat sleepte me wel degelijk mee. De andere personages boeiden me wel, maar ik vond het lijken alsof Aveyard niet kon beslissen of het helden of slechteriken moesten zijn: van sommigen kreeg ik echt geen hoogte en bij anderen was het gewoon veel te cliché hoe ze zich ontwikkelden, ook weer zo’n trucje.

Het enige wat ik verder nog enigszins interessant vond, was de thematiek die ik wel een beetje kon relateren aan de hedendaagse problematiek rondom de bevolkingsroep die de macht heeft en de mensen die een mindere positie hebben, maar ook rondom vluchtelingen en zinloze oorlogen. Geen idee of het zo bedoeld is, maar ik vond het wel een mooie extra laag aan het verhaal geven. Verder voel ik geen trigger om het volgende deel te gaan lezen, omdat ik het idee heb dat dit eigenlijk gewoon een standaard young adult is zoals ik er al veel heb gelezen.

Conclusie

Rode koningin heeft me teleurgesteld. Als het verhaal anders was gelopen of als de schrijfstijl meer had gezinderd zoals bij het verhaal zou passen, was ik waarschijnlijk enthousiaster geweest, maar nu ben ik gewoon niet overtuigd hoewel het verhaal goed is en het zeker sterke momenten heeft. Jammer, maar helaas.

Titel: Rode koningin (Red Queen)
Auteur: Victoria Aveyard
Uitgeverij: Cargo
Aantal bladzijden: 416
Verschenen: september 2015
Genre: young adult fantasy
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |